ნაკვალევი მეორე ნაწილი (3 თავი)

ასე დაიწყო ექსტრემითა და თავგადასავლებით სავსე ახალი ცხოვრება ჯემალ ქისტაურთან ერთად. გვერდიდან არ მიშორებდა. ის ჩემთვის უფროს მეგობრად იქცა, უზომოდ დიდ პატივს ვცემდი, სიცარიელე რომელსაც ჩემი ოჯახისა და მეგობრების მონატრებით განვიცდიდი ამ ადამიანმა

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 2. II ნაწილი

სააბაზანოს კართან რამდენი ხანი ვიჯექი აღარ მახსოვს, ავდექი და სარკესთან მივედი ცრემლები მოვიწმინდა და წყალი შევსხი სახეზე, უკან დავბრუნდი ოთახში ერთი საწოლი იდგა, ამიტომ ისევ თორნიკეს გვერდით მომიწია დაწოლა, საწოლს მოვუარე და ზურგშექცევით

ჰაულის მოსიარულე ციხე-სიმაგრე (ნაწილი III)

სოფი მადლიერად შევიდა შავ კარში. ახლოდან ციხე-სიმაგრე კიდევ უფრო უშნო აღმოჩნდა, ვიდრე შორიდან ჩანდა. სიბნელეში, როგორც სოფიმ შეათვალიერა იქაურობა, ციხე-სიმაგრე დიდი ქვებისაგან იყო აშენებული; შავი, ნახშირისფერი, სხვადასხვა ზომის ქვებისაგან.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (2 თავი)

როგორც იქნა ტატიანა დაშოშმინდა. ვახომაც რომ დაინახა, ჩვენი ურთიერთობა ნელ-ნელა კალაპოტში დგებოდა, უკვე ჩვევაში გადასული ბღვერა და მუდმივი „ღრენა“ დაასრულა. ერთი შეხედვით თითქოს იდილიამ დაისადგურა. რადგან სახლში მდედრობითი სქესის მუდმივ მაცხოვრებლად

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (1 თავი)

მოგესალმებით მეგობრებო. ვიწყებ „ნაკვალევის“ მეორე ნაწილის დადებას. ისტორიას პირველი ნაწილისგან განსხვავებით რამდენიმე მთხრობელი ყავს: სალომე, როგორც ანასტასია კოვალიოვა, ვახო და უკვე კარგად ნაცნობი თემო. იმედია არ მოიწყენთ და სასიამოვნოდ გავერთობით.

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 1. II ნაწილი

-წყალი გინდა?- მე მარტო თავი დავუქნნიე ისიც გავიდა და მალე შემობრუნდა უკან -ნატა აქაა? -ჰო, გარეთ ზის და ტირის.- თან გაეღიმა -რა მოხდა იტყვი? -რა და თორნიკე და ნინა -რამე მოუვიდათ? -არა ცოლად გაყვა, გაიპარნენ მოსკოვში

წესები სკოლაში და გარეთ რეალურ ცხოვრებაში (მეორე ნაწილი 1)

-ელენე დღეს თბილისში ვბრუნდებით_ სასტუმროს ნომერში შემოვიდა რატი. უკვე აგვისტო ილეოდა და წყვილი ჯერ ისევ თაფლობის თვეზე იყო. ოთახში არავინ გამოეხმაურა. რატიმ აქეთ-იქეთ გაიხედა. ელენეს ტანსაცმელები საწოლზე ქონდა მიყრილი.

ჰაულის მოსიარულე ციხე-სიმაგრე (ნაწილი II)

- რა? - დაიწრიპინა სოფიმ და წინ მჯდომ გოგონას ჩააშტერდა. ის ზუსტად ლეტისავით გამოიყურებოდა. მას ლეტის ვარდისფერი კაბა ეცვა. ასევე ქერა თმა და ცისფერი თვალები. - მე მართა ვარ, - გაიმეორა მისმა დამ. ის ძალიან გაოცებული იყო.

ჰაულის მოსიარულე ციხე-სიმაგრე (ნაწილი 1)

ქვეყანა ინგარიაში, სადაც სწრაფი, თითქმის მფრინავი ფეხსაცმელები და უჩინმაჩინი ქუდები მართლა არსებობდა, თუკი სამი დიდან ყველაზე უფროსი შენ იქნებოდი, ეს უიღბლობის ტოლფასი იყო, რადგან თუ სამივე შეუდგებოდა ბედნიერების ძებნას, ყველაზე უფროსი პირველი

თავხედი მეკვლე [ნაწილი 2]

– რატომღაც ყველა წითელთან აიგივებს, რადგან გული წითელი ფერისაა, მაგრამ მე სულ სხვა მოსაზრება მაქვს ამასთან დაკავშირებით. – ოდნავ შესამჩნევად გაიღიმა და ჩაიდანით წყალი დაადგა ჩაისათვის.