-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(9თავი)

ერთი კვირა ისე გავიდა ვერც კი გავიგე მე და ალექსანდრეს ურთიერთობა ცოტა მაინც დაგვილაგდა ნუ მართალია ჭამას ისევ მაძალებს მაგრამ სხვა რა გზაა უნდა გავუძლო.ერთ დილასაც როგორც ყოველთვის ალექსანდრე ყელში კოცნიტ გამაღვიძა და მითრა სამზარეულოში ჩავსულიყავი.

-პატარა ქალბატონო! მე შენ მიყვარხარ! (სრულად)

უცებ ნაიამ სიცივე იგრძნო, მაგრამ მოულოდნელად გათბა, სიცივე ეპარებოდა და აკანკალენდა მის სხეულს, ვერ ხვდებოდა რატომ ვერ თბებოდა საყვარელი მამაკაცის სხეულის საშუალებით, მითუმეტეს, როცა მას ეხვეოდა...თვალები მოიფშვნიტა, სისუსტე იგრძნო, გუგები

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(8თავი)

დაღლილმა დავდე თავი ბალიშზე და ბავშვივით დამეძინა. გონზე ლოყაზე ცხელი ტუჩEბის შეხებამ მომიყვანა.შეშინებულმა გავახილე თვალები და ალექსანდრეს მომღიმარ სახეს რომ გადავაწყდი რომელიც მხოლოდ ლოყაზე მკოცნიდა და ჩემს გაღვიძებას ცდილობდა ცოტა დავმშვიდდი.

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (7თავი)

როგორც კი ალექსანდრე ოთახიდან გასული დავიგულე ცხარე ცრემლებით ავტირდი.ვიცოდი მხოლოდ ის არ იყო ამ ყველაფერში დამნაშავე და მისთვის დაბრალება არასწორი საქციელი იყო რადგან მეც ვიყავი დამნაშავე.. ცრემლები ხელის გულით მოვიწმინე და თეთრი მატერია ხეულზე

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(6თავი)

-ნუ გეშინია.(ალექსანდრე)თბილად მიჩურჩულა და აწყლიანებულ თვალებზე მაკოცა. მინოდა მეთქვა გაჩერებულიყო მაგრამ ხმა ვერ ამოვიღე -არაფერს გატკენ(ალექსანდრე)თავისი თითები ჩემსაში ახლართა და თავსზემოტ ამაწევინა.ნაზად დამეწაფა ტუჩებზე იქიდან კი ყელზე

პატარა ზღაპარი არ მთავრდებოდა (|| ნაწილი)

არვიცი ვერ ვხსნი რა დამემართა როდესაც ეს წავიკითხე დავიბენი და როგორც ყველაფერზე რჩევა დაქალებს ვკითხე. ყველამ სხვადასხვა პასუხი გამცა რამაც უფრო დამაბნია და გადავწყვიტე ჩემით მომეფიქრებია რამე. ბევრი ფიქრის მერე მივხვდი რომ ჯობდა სიმართლე მიმეწერა

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(5თავი)

-ალექსანდრე(მე)ჩემი ხმა მე ძლივს გავიგე ისე წარმოვთქვი მისი სახელი-გაჩერდი(მე)ძლივს ამოვილუღლუღე -რატომ?(ალექსანდრე)ჩუმად მიჩურჩულა და ახლა ყელში დამიტოვა სველი კოცნა.რამაც ჩემი კანის კიდევ ერთხელ დაბუსუსება გამოიწვია -ალექსანდრე

პატარა ზღაპარი არ მთავრდებოდა (I ნაწილი)

პირველი დეკემბერი იყო თბილად ვიწექი და მეძინა როდესაც მაღვიძარამ გამაღვიძა, მიზეზებს ვეძებდი რომ სახლში დავრჩენილიყავი, მაგრამ არაფერმა არ გაჭრა და სკოლაში წავედი. ვუცდიდი სკოლის დამთავრებას რომ გამოვსულიყავით და ლუკა გვენახა. ლიზი ნერვიულობდა არ

სულ მეყვარები პატარა ქალბატონო (დასასრული)

ისტორია, ეს ის ისტორიაა რომელიც ცხოვრების ბოლომდე ანიუტას ნაცნობებსაც და აჩის ნაცნობებსაც დარჩება თავში დიახ ახლაც დიდ ხანს არ გავაგრძეელებ და ბევრს არ ვიბოდიალებ მოხდა ის რაც არც აჩისაც არ ეგონა რომ მოხდებოდა .......დილით აჩიმაც და ანიუტამაც ადრე

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(4თავი)

-საოცრად გიხდება ბავშვი.....(ალექსანდრე) ყურთან ჩახრეწილი ხმით მიჩურჩულა და სველი კოცნა დამიტოვა ლოყაზე ყურთან.არ ვიცი რა დამემართა ის ადგილი ამეწვა სადაც მაკოცა მტელი კანი დამიბუსუსდა და ეკალმა დამაყარა უცხო იყო ჩემსთვის ეს და რეაქციაც შესაბამისი