ამ წუთას დილა რომ იყოს

მცდელობა, შეიცვალო, გამოხატო, იგრძნო, აგრძნობინო. მუდმივი ტრიალი წრის გარშემო დასახული ფინიშის ხაზის გადაკვეთის გარეშე. >>ეს უაზრო სიტყვათა გროვა უაზრო ემოციებით გამოწვეული უაზრო ბრაზის შედეგია, თუმცა ესეც ემოციაა, მახინჯი, უნაყოფო, მაგრამ

რომ დამანახო ყველა'ფერი

-შენი მწვანე თვალები მართავს სამყაროს-ვუთხარი ანდრიას. სანაცვლოდ მან ხელი მომხვია,ტუჩის კუთხეში მაკოცა და მითხრა -მათ შენი შავი თვალები აძლევენ ძალას -რომ დამანახო ყველა’ფერი

რომ არა შენ... VIII

-კარი, აღარ შეგაწუხებთ, სჯობს შენც დაისვენო, გამოჯანმრთელებას გისურვებ. - კარისკენ წავიდა თემო. - მერე ევას შეხედა. გოგომ ჩაახველა და მამასთან მივიდა. - შეიძლება ცოტა ხნით დავრჩე? - თემომ დათოს შეხედა, მათი მზერა ერთმანეთს შეეჯახა, მერე თემომ თავი

რომ არა შენ... VII

თემო უკვე გასული იყო და დათოც მას მიყვებოდა, მაგრამ გაჩერდა, ევასთან ახლოს მივიდა და ხალათი შეუსწორა -გიხდება. -ჩაიცინა და თვალი ჩაუკრა, მოწყვეტით აკოცა და ჩქარა გავიდა.

რომ არა შენ... VI

ევა დათოს მოშორებას ცდილობდა, როცა ბიჭმა წელზე შეუცურა ხელი. დადვანი კი მოსწყდა ამქვეყნიურ ცხოვრებას და ტვინი გაეთიშა. ფიქრი, აზროვნება, საერთოდ ვერაფერს ვეღარ აკეთებდა. დათო კი იძირებოდა მის გრძნობებში

რომ არა შენ... V

-ძალიან გთხოვ, რაც შეიძლება მოკლედ... -ხმა გაუწყდა და თავი შეიკავა.-მომწონხარ... შეიძლება უფრო მეტიც.გოგო დაბნეულობისგან თვალებს ვერ უსწორებდა გიორგის, აღელვებული თითებს აწვალებდა.

იცოდეთ რომ

იცოდეთ, რომ დღეს მე მაინც გადავლახავ ტალღებს, ის მღელვარე, ის მღელვარე სიკვდილის კარს აღებს. მე ვიცი, რომ ვერ მერევა და პირიქით, მავსებს. სიყვარული, ეს გრძნობა ხომ ყველა კანონს არღვევს. იცოდეთ, რომ დღეს მე მაინც არ მოვკვდები, არა. მე ამ მძიმე

რომ არა შენ... IV

-კარგი რაიყო, დამშვიდდი. - ჩასჩურჩულა დათომ და ისევ წელზე შემოხვია ხელი. ევა კი ლამის გაითიშა, ამის დანახვაზე ბიჭმა ტუჩის კუთხე ჩატეხა,მაგრამ არაფერი შეიმჩნია, იცოდა რა დროს რა იყო საჭირო. დათოს ხელი მოიშორა და შემთხვევით

რომ არა მოგონება ?

ზოგადად ხდება ისე, რომ უმეტეს შემთხვევაში საერთოდაც არ ვუკვრიდებით რას ჩავდივართ და საერთდაც არ ვფიქრობთ რა მოყვება ჩვენს მიერ გადადგმულ ნებისმიერ ნაბიჯს . რაციონულად შესაძლოა შესაბამისი საკითხი უგულებელვყოთ,მაგრამ

რომ არა შენ... III

სწრაფად დააჭირა ღილაკს... მეთოთხმეტე სართულზე, ლიფტის კარის გაღებისას დაფეთებული გამოხტა. - კარგია, მემგონი ვერ დამინახა. - იმშვიდებდა თავს და სიხარულისგან იღიმოდა. -ჯანდაბა ჩემოდანი. - ლიფტის კარი უკვე იხურებოდა, დაბნეულმა რომ გამოიხედა. -რა ჯანდაბა