სიცოცხლე რომ მინდოდეს

სიცოცხლე რომ მინდოდეს, სიკვდილზე არ დავწერდი, ეს სიცოცხლე სიკვდილის ნაწილია ნამდვილად. სიკვდილის სანახავად ცოცხალს მე მკვდრად გავფენდი, მაგრამ მას აქ არ უნდა მოსვლა ასე ადვილად. სიცოცხლე რომ მინდოდეს, გრძნობებს სულ არ აღვწერდი. სიცოცხლე ხომ მალვაა

ის დღე რომ არა... (სრულად)

23ოქტომბერი... ის დღე რომ არა... მანქანა მიაპობდა წვიმით დასველებულ გზას სადაც ცოლ-ქმარი ისხდნენ ორ მოზარდ ბავშვთან ერთად - ამირან ცოტა ნელა ატარე, სიფრთხილეს თავი არ სტკივა- ეჯუჯღუნებოდა მზია

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /4/

-გოგო შენ გიჟი ხო არ ხარ? - გაოცებულმა დაიღრიალა და ბალიში გამოართვა გოგოს რომელმაც უკვე ხელების რტყმა დაუწყო - დამშვიდდი - ხელებიც დაუჭირა და ერთ ადგილას გაუკავა -გამიშვი - ფართხალებდა და კიოდა ნათაი კი გაოცებული უყურებდა სანახაობას -დამშვიდდი

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /3/

-ცნობის დონეზე იცნობ მაგრამ რო შეგხვდნენ დარწმუნებული ვარ გამარჯობასაც არეტყვი არცერთს -რას იძახი - ისე შეიცხადა თითქოს ცილსწამებდა -ჩემი ხუთი თლილი თითივით გიცნობ საყვარელო, ცნობის დონეზე ნაცნობ ხალხს არ ესალმები ხოლმე, მაგათ კიარა მე არ მესალმები

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /2/

-სად მიდიხარ? - გზაში გაოცებული დიტო შეეფეთა და მკლავში ხელი წაავლო -უბრალოდ ყურადღება მიაქციე - სევდით სავსე მზერა შეანათა და უკანმოუხეფავად დატოვა საავადმყოფო. დიტო ერთწამს გაკვირვებული იდგა, ხოლო შემდეგ გამოფხიზლდა და გოგოს მონახულება გადწყვიტა,

მე რომ მიყვარს (დიტო & ნათაი) /1/

ჟღალ ხუჭუჭა თმას ქარი დაუნდობლად უწეწავს, ფითქინა ჭორფლებით სავსე სახეს კი სიცივე აწითლებს. სულიერად უკვე იმდენად გაყინულია, რომ გარეგნულ სიცივეს ვეღარ გრძნობს, ვერც იმას გრძნობს თუ როგორ უსველებს ცრემლი ლამაზ სახეს და ვერც იმას თუ როგორ გაეყინა

მე და შენ რომ შევრიგდეთ

მე და შენ რომ შევრიგდეთ, რას იფიქრებს წვიმა? იფიქრებს, რომ შეგვარიგა ამინდებმა თბილმა. მე და შენ რომ შევრიგდეთ, რას იფიქრებს ქარი? იფიქრებს, რომ შერიგებით დრო მოგველის წყნარი.

ამ წუთას დილა რომ იყოს

მცდელობა, შეიცვალო, გამოხატო, იგრძნო, აგრძნობინო. მუდმივი ტრიალი წრის გარშემო დასახული ფინიშის ხაზის გადაკვეთის გარეშე. >>ეს უაზრო სიტყვათა გროვა უაზრო ემოციებით გამოწვეული უაზრო ბრაზის შედეგია, თუმცა ესეც ემოციაა, მახინჯი, უნაყოფო, მაგრამ

რომ დამანახო ყველა'ფერი

-შენი მწვანე თვალები მართავს სამყაროს-ვუთხარი ანდრიას. სანაცვლოდ მან ხელი მომხვია,ტუჩის კუთხეში მაკოცა და მითხრა -მათ შენი შავი თვალები აძლევენ ძალას -რომ დამანახო ყველა’ფერი

რომ არა შენ... VIII

-კარი, აღარ შეგაწუხებთ, სჯობს შენც დაისვენო, გამოჯანმრთელებას გისურვებ. - კარისკენ წავიდა თემო. - მერე ევას შეხედა. გოგომ ჩაახველა და მამასთან მივიდა. - შეიძლება ცოტა ხნით დავრჩე? - თემომ დათოს შეხედა, მათი მზერა ერთმანეთს შეეჯახა, მერე თემომ თავი