შრამიანი წარსული 2 ნაწილი სრულად

-მარი ჩაალაგე უკვე ყველაფერი? -კი დე, ნუ ღელავ , პასპორტიც თან მიდევს და ბილეთიც, რო ჩავფრინდები მოგწერ ფბ-ზე -როგორ მანერვიულებ რაა- მოდის და ისე მეხუტება ლამის გამგუდოს , მაგრამ მაინც არაფერს ვეუბნები , მას შემდეგ რაც აქ მთელი თვე უგზოუკვლოდ

ემა (სრულად)

"რა უსამართლოა ეს ცხოვრება"უკვე მერამდენედ ვიმეორებდი საყვარელ ფრაზას გულში, ხმამაღლა კი არაფერს ვამბობდი და გულმოდგინედ ვუსმენდი საშუალო სიმაღლის გამხდარ ქალს,რომელსაც მკაცრი გამომეტყველება სახიდან არ მოშორებია ისე მაძლევდა განკარგულებას, თუ რა

მიყვარხარ იქამდე, სადამდეც იმსახურებ (სრულად)

-მარიამი ხომ?-ვითომ დაეჭვებით იკითხა -არა... შეგეშალათ-თავაზიანად იუარა -ხოო? განსხვავებული ტაქტიკაა...-თითქოს თავისთვის ჩაილაპარაკა-კარგი, რას მიპასუხებ თუ გეტყვი რომ ნიკა მქვია?-ოდნავ გაუღიმა

- გამარჯობა 100 დოლარიანო ! (სრულად)

და მე ყველაზე ბედნიერი ადამიანი უნდა ვყოფილიყავი დედამიწის ზურგზე რადგან ერეკლეს ვიცნობდი! და ვიყავი კიდეც ! სხვა ბედნიერება არ მჭიდებოდა ! ერეკლე საკმარისი იყო იმისთვის, რომ მთელი ცხოვრება გამღიმა. შეიძლება შემიყვარდეს კიდეც. ან ახლაც მიყვარს.

სიგარეტს მომცემ? (სრულად)

სიგარეტს მომცემ?-ინგლისურიდან ძალიან გაღიზიანებული გამოვდივარ უაზროა ეს გაკვეთილები მხოლოდ გოგონები და ისინიც სწავლაზე დამშეულები ორი საათის მანძილზე ერთხელ რომ არ იტყვიან სასაცილო ხუმრობას. ქუჩში პირველივე ბიჭს ვაჩერებ -ახლავე,-ბიჭი ყოველგვარი

ბაბუაწვერა სრულად

ტუჩებმოწკურული ვიდექი კარადის წინ და საკუთარ თავს ვეკითხებოდი -რა უნდა ჩავიცვა ამ ამინდში,-გარეთ არ ციოდა მაგრამ მალე გაწვიმდებოდა -საყვარელო შეიძლება შემოვიდე? -კი მამიკო შემოდი,-კარში მამა რომ დავინახე ცოტა დავმშვიდდი -რამოხდა პრინცესა?

ძამიკო, უშენობა მტკივა! (სრულად)

მარტო ვართ მე და ქრისტინა. თან მარტო, თან ყველასთან ერთად. მაგრამ ჩვენ ხომ ვიცით, რომ სავსე დარბაზში სიცარიელეა. აქ, ახლა ჩვენთან ერთად უნდა იყოს, უნდა გვიღიმოდეს. მაგრამ... მაგრამ არ არის, არ მოდის, არ გვიბრუნდება. 3 წელი გავიდა, მაგრამ ვერ

ლილიანა (სრულად)

–ლილიანა. ლილი. ლილიკო. საოცარი გოგო იყო. საოცარზე საოცარი. სუფთა და ქათქათა. სუსტი და ლამაზი. მაღალი და ტანადი.

მინდა გესმოდეს (სრულად)

ამიტომ შენგან შემორჩენილ ფორიაქს ვკარგავ, გამოგონილი მყუდროებაც მშორდება გზიდან და ზურგშექცევით რუხ კედელთან პირობებს ვმარხავ, რომელთაც ვეღარ ვემალები გაცემის დღიდან,

მწერლებს სულ სხვა ფინალს თხოვენ (სრულად)

ცხოვრებში ყველას გვაქვს ასეთი ეტაპი როცა ფიქრობ, რომ ყველაფერი დამთავრდა მაგრამ სწორედ მაშინ იწყება ყველაფერი. ბედნიერი დადასრული არ არსებობს! შეუძლებელია დასასრული ბედნიერი იყოს. ამიტომ მე ბედნიერ დასაწყისს და იმ ბედნიერ გზას ვირჩევ, რაც