თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (სრულად)

თითქმის შვიდი წელია სოფელში არ ჩავსულვარ რაღაც მიზეზების გამო და ახლა ყველანაირად ვეცდები ეს დაკარგული დრო ავინაზღაურო. მომნატრებია სოფელი, რომელსაც ნამდვილად აქვს რაღაც ხიბლი რომელიც მასზე მიჯაჭვულს გაგხდის... თუმცა ერთი პრობლეაა მობილური ტელეფონი

საბედისწერო შემთხვევა სვანეთში (სრულად)

აი ხომ ხდება სასწაულები, უცანური მოვლენები და თქვენს ცხოვრებას მთლიანად შეცვლის. ასე ხელს დაავლებს ყველაფერს შენეულს რასაც მუქი ფერები აქვს და გაავარდისფერებს ცხოვრებას გაგილამაზებს და იმდენად შენი ხდება ეს ფერები რომ ვეღარ შორდები აღარ შეგიძლია

გაიტაცე ბებიაშენი! (სრულად)

საბოლოოდ ვფხიზლდები და ისევ მარცხენა ლოყაში ვაწნი სილას,მგონი ამ ჯერზე უფრო მწარედ უნდა გამომსვლოდა. გახარებული გონება ჩირლიდერების პომპონებს იქნევს და ათასნაირ სალტოს აკეთებს,გული კი ნათელაშვილივით იმუქრება ჩემი დროც მოვაო. სანამ მისი ბრწყინვალება

ქარმა ყველაფერი არია (სრულად)

ზოგჯერ მინდება მასთან მივიდე დავიცალო, მე ხომ ჯერ ისევ სავსე ვარ, ჯერ ისევ ჟრუანტელდავლილი, ჯერ ისევ ყველაფრის შემგრძნობი. ყოველ ტკივილ გამოვლილი. უამრავ ცრემლდაღვრილი. უბრალოდ ვიტყოდი ყველა ტკივილს. გამოვააშკარავებდი ყველა შიშს, ყველა ბედნიერ წუთს

სტოქჰოლმის სინდრომი (სრულად)

ადამიანის ფსიქიკა შეუცნობელია, ერთი შეხედვით არ შეიძლება მოგწონდეს ადამიანი, რომელიც გამუდმებით დაგცინის, გამცირებს,ნერვებს გიშლის თუმცა მსგავსი ანომალიებიც გვხვდება ცხოვრებაში. თურმე შესაძლებელია ის ადამიანი მოგენატროს, რომელიც ერთ დროს მომენტს არ

იისფერი მუხტი (სრულად)

იმ საღამოს უჩვეულოდ ნაღვლიანი იყო. ჩამუქებული თვალები ჰქონდა, რაღაცნაირად, უიმედო. იჯდა ხალხით სავსე ოთახში და ისეთ მარტოობას გრძნობდა, სიცივე სულამდე ატანდა, ჯერ მარჯვენა ხელი აიფარა სახეზე, მერე მარცხენა მიაყოლა და ათრთოლებულ, აკანკალებულ სუნთქვას

ცხოვრების სიურპრიზი... (სრულად)

ცხოვრებამ და გამოცდილებამ მასწავლა, რომ ვისაც არ ვჭირდები არც მე უნდა ვიდარდო მის გამო... სჯობს იმ ადამიანების დაფასება ვისწავლო, ვისაც ვჭირდებიდა ვუყვარვარ ისეთი, როგორც ვარ, რომლებიც მზად არიან ჩემთვის ყველაფერი გააკეთონ, რომელთათვის ჩემი ღიმილი

სალომეს (სრულად)

ბავშვობა წრფელი მოგონებებით,პირველი თავგადასავლებით და მეხსიერების მუდმივობით გადაჭედილი პერიოდია.პერიოდი,რომელიც გადის და უკან აღარ გიბრუნდება.პერიოდი,რომლის გავლას მთელი ბავშვობა და შემდეგ მთელი ცხოვრება ვნანობთ.პერიოდი,რომელიც გულის ერთ პატარა

ემოს სასიყვარულო ისტორია ( სრულად)

ცხოვრებას მხოლოდ ერთი გაჩერება აქვს, თუმცა ამ გზის განმავლობაში კარგავ მრავალ ძვირფას ბარგს. კარგს ვუწოდებ იმას რომ შენ თვითონ ირჩევ შენს საკუთარ გზას, ებრძვი ავს ხანაც შენს საკუთარ თავს, ზოგჯერ კარგავ იმ ერთადერთ ფრთას რომელიც ანგელოზთა ჯარს გავს.

დაწყევლილი მეგობრობა (სრულად)

მე ვარ ლუკა..... ჰო მე ვარ ლუკა!!!!!!! ეს ყველაფერი თანდათან უფრო ემსგავსება კოშმარს !!!!! მინდა გავიქცე!!!!! თუმცა არვიცი სად........ სად შეიძლება ახლა ვინმემ შეიფაროს ადამიანი რომელსაც ასეთი წარსული აქვს..... ამ ამბის