მარტო [სრულად] +18

არ ვიცი ვინ ვარ, რა მქვია, სად ვცხოვრობ და რა ენაზე ვსაუბრობ. მე ვიცი მხოლოდ ეს წვა და ეს გაუსაძლისი სიამოვნება, ტკივილი, რომელიც არანაირ ტკივილს არ ჰგავს. ყველაფერი მტკივა, ის ყველა ატომს ეხება. არ მიტოვებს ადგილს არც სხეულზე და არც სულში, რომელსაც

სამი გზა [სრულად]

შემოდგომის მიწურულს, ზღვისპირა ქალაქში მანქანებისგან თითქმის თავისუფალი იყო მთავარი გზა. გზის ერთ მხარეს მაღალი შენობები აჭიმულიყო, მეორე მხარეს კი მარადმწვანე ნაძვები შეჯგუფულიყვნენ. მათში ვიწრო ბილიკი შეიმჩნეოდა, რომელსაც ზღვის ნაპირზე გაჰყავდით.

უკარება სრულად

მე მარტის თვრამეტში დავიბადე დედა ამბობს რომ ჩემი ჭირვიული ხასიათის მიზეზიც სწორედ ესაა. დედა თავს გმირად თვლის და ამობობს რომ ჩემთან ერთი დღის გატარება ნორმალურ ადამიანთან გატარებულ თვეებს უდრის. პატარა ქალაქში ვცხოვრობ კარგი ადგილია თუ მარტოობა

ვარსკვლავის მკლავებში (სრულად)

- ჩემი გემრიელი - ღიმილით ამომხედა - ბედნიერებად დამიდიხარ ძარღვებში.. - რა რომანტიული ხარ ბატონო ილარიონ! - ენას ვუყოფ და უფრო გემრიელად ვთავსდები მის მუხლებზე.

ცხოვრება გრძელდება _სრულად _

მხოლოდ ერთი სახლიმინდა ტყეში რომ მუდამ ბუხრის წინ ვიჯდე და წიგნს ვკითხულობდე,ვეღარ ვიტან ამ უჰაერობას და ამდენი თვალთმაქცი ხალხის გარემოცვაში ყოფნას რომელთაც თითქოს უყვარხარ. არასდროს მიყვარდა კლუბში და გასართობად სიარული, ყოველთვის ბევრ საყვედურს

სამუდამოდ ერთად (სრულად)

-ნუ ეწევი ამდენს -მარიამ შემეშვი რა -შენ ხო იცოდი რო ჩამოვიდოდა? რა გეგონა აბა სულ იქ დარჩებოდა და 'ვაფშე' არ ჩამოვიდოდა? სერიოზულად ნუცა? -არ მინდა რო ჩამოვიდეს. სასოწარკვეთილი ხმით ამოილაპარაკა და ანთებული სიგარეტი აივნიდან მოისროლა. -უთხარი

შვიდი პაემანი (სრულად)

-დათა- ჩურჩულებს ჩუმად და ემოციები ცრემლებად ედინება სახეზე- დათა- უკვე ხმამაღლა ეძახის და თავადაც გარბის სადარბაზოდან. მამაკაცი თითქოს ამას ელოდაო, სწრაფად ტრიალდება მისკენ და ლამპიონის შუქზე ცრემლებისგან აბრჭყვიალებულ მწვანე ზურმუხტებს უსწორებს

მატრიარქატი! (სრულად)

სახლიდან გავდივარ და დიტოს ძლიერად ვეხუტები. გულისცემა კვლავინდებურად აჩქარდა. სუნთქვა მეკვრება. ბოლოს თავს უფლებას ვაძლევ ფილტვებს ჟანგბადი მივაწოდო და ასეც ვაკეთებ. მისი ოდეკოლონის და სიგარის სურნელი მცემს.ტუჩის კუთხეში მეღიმება, ბოლოს ხელს ვუშვებ

ლუციფერი (სრულად) +18

- ჟანეეეეეეეეეეეეტ ???????? ოთახში საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, ძალიან გამხდარიც კი, შავი მოკლედ შეჭრილი და ბოლოებში აპრეხილ თმიანი, ასევე აპრეხილი ცხვირით, თხელი ტუჩებით, სიფრიფანა, ნარნარა, მუქი მწვანე თვალებით, გაფითრებული იმდენად თეთრ კანიანი

დაბრუნება (სრულად)

ფანჯრის რაფაზე ვზივარ და სიგარეტს ვეწევი. ღამის სიჩუმეს საათის წიკ-წიკი და შოპენის ნოკტურნი არღვევს. ლამპიონებით განათებულს ბაღს გადავყურებ და მახსენდება ყველი დღე ერთად გატარებული. მონატრებულს, თვეებით უნახავს ამ ბაღში რამდენჯერ დამლოდებიხარ?!