ის ვინც ჩემში ალაპარაკდა (სრულად)

ცეცხლი მთელს სხეულზე უცბად მეკიდება. საკუთარი თმების დაწვის სუნს უცებვე ვგრძნობ და ვხვდები, რომ ლავაში ჩავარდნილს აღარ შემიძლია სუნთქვა. ვიწვები. წვას განვაგრძობ და ამ ფაქტს მოაქვს ძალიან ბევრი ტკივილი. ვერ ვსუნთქავ. ვერ ვტოკდები

თავდავიწყებით (სრულად)

ასე მეგონა ყველაფერი მესიზმრებოდა, ვგიჟდებოდი, აქეთ იქეთ ვიყურებოდი გაოცებული, ცრემლები მდიოდა და ვერაფრით ვჩერდებოდი. სიგიჟე, სრული სიგიჟე იყო ეს ყველაფერი.

ბიბლიოთეკა (დაიჭირე წამი) სრულად

უდიდესი განცდაა, როცა შეგიძლია შენი თითებით ის მელოდია შექმნა, რომელიც ადამიანის ყურამდე სასიამოვნოდ აღწევს და გულის მიმართულებით იწყებს სვლას. მსმენელკ ვერასოდეს განიცდის იმ გრძნობას, რასაც თავად გრძნობ, როცა შენი თითები გრძელი როიალის კლავიშებს

გორილა სვანეთიდან {სრულად}

მეგობრებო იმედია ჩემი დაწერილი ისტორია მოგეწონებათ, მოუთენლად ველი თქვენს შეფასებას,იმედია გულწრფელები იქნებით, ასევე მაინტერესებს დავდო თუ არა ამ ისტორიის მეორე ნაწილი? ვერ გადავწყვიტე იმედია დამეხმარებით

ლურჯი ნისლი (სრულად)

ლურჯი ნისლით იყო ამოვსებული იმ ღამით თბილისი... ლაპმპიონებსაც დაეწყოთ უკვე ჩაქრობა. კაცი-შვილი არ დადიოდა ქუჩებში. თითქოს, დილისა და სიახლის შიშით შეყუჟულიყო შინ ყველა. რამდენიმე ღამენათევი, თვალებჩაშუპებული, კულულების ნელი რხევით მოდიოდა

უსასრულობაშიც შენ მეყვარები! (სრულად)

....გქონიათ მომენტი როცა ცხოვრება მშვენიერი გეჩვენებათ? ან პირიქით..?! მე მქონდა იმის ბედნიერება, გამომეცადა რა არის ცხოვრებაში რეალური და რა ფარისევლობა. მწარეა ის განცდა, როცა ენდობი , გიყვარს

ჩემთვის დაბადებული (სრულად)

ჯერ კიდევ 13 წლის პატარა გოგო ვიყავი,მეგობარმა დაბადების დღეზე დამპატიჟა. უამრავი ადამიანი ჰყოლია მიწვეული,მეც ჩემი საუკეთესო მეგობრის, გვანცას გვერდით დავჯექი. თავიდანვე ვგრძნობდი ვიღაცის დაჟინებულ მზერას.გახედვა მერიდებოდა,საკმაოდ მორცხვი ბავშვი

ჯოჯოხეთი (სრულად)

-ნიკა ხომ არ გინახავთ?- დილაადრიან გამოსულ მეზობელს გადაეღობა თმაგაწეწილი,უძინარი თვალებით. -ნიკა?-ხმა ჩაუწყა.-არა,არ მინახავს..-ისევ მოატყუა,უკვე მერამდენედ.. -სად წავიდა ასე ადრიანად..იქნებ მიმატოვა?-სახეაშლილი ჩააფრინდა მკლავებში ასაკოვან ქალს..

დაიჭირე წამი (სრულად)

ვხედავ ადამიანს, რომელიც შენელებული კადრებივით მოძრაობს და ჩემს ტვინში არასასიამოვნო რეფლექსებს გზავნის, საკუთარი თითების თამაში ჩემთვისაც აუტანელი გახდა(ასე ვიცი, როცა ვნერვიულობ, მინდა თითები საერთოდ დავმალო ხოლმე).

თევზების საიდუმლო (სრულად)

რომანტიკა უყვარადა, მაგრამ სამწუხაროდ მას და აკოს არცერთხელ უცეკვიათ წვიმაში. არცერთხელ დასველებიათ ფეხსაცმელი და ურბენიათ ქუჩა-ქუჩა ფეხშიშვლებს. ვახშმობითაც სახლში ვახშმობნდნენ და არც სოფიას აღვიძებდა დილით აკოს ტუჩების ფრთხილი შეხება.