საყვარელი ვენები. დასაწყისი.

დაიკიდე და შედი, ეგ ოთახი ხომ შენიცაა. ვეუბნები საკუთარ თავს და შედედებულსისხლისფერ ტუჩის საცხს ყოყმანით ვაგდებ ხელჩანთაში. ვითომ, დამჭირდება? რაღაც არა მგონია, მაინც და მაინც დღეს გადავეყარო შავ მუსტანგზე ამხედრებულ პრინცს, რომელსაც გონებას

მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს

ვწუხვარ და მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს, ვუძლებ შენს მზერას როგორც გვალვას პლუმერიები, შენი სურნელი რომელ ბაღში აღარ ვეძიე, გადასარჩენად ამოვიდა გულზე იები. ჰო ალბათ ახლა სხვა სხეული უფრო ნაზია, როგორც ფურცლებად დაცვენილი კამელიები.

სექტუმ სემპრა V თავი (ჰარი პოტერის ფანფიკი)

-არა ჰერმიონ! შენ არ მიცნობდი. შენ ჩემი სახელი და გვარი იცოდი, ცოტაც საერთო ინფორმაცია და ბევრი ჭორი… მე პირადად არასოდეს მიცნობდი. არც მე გიცნობდი და არც მიცდია. იმას ვაკეთებდი რასაც მიმანიშნებდნენ და იქით მივდიოდი საითაც მიბიძგებდნენ.

ბედისწერა (თავი1)

გამარჯობათ! ამ საიტის მუდმივი მომხმარებელი ვარ. ყოველთვის მქონდა სურვილი ერთ დღესაც მეც დამეწერა ისტორია და თქვენთის გამეზიარებია. დიდი ხანია მინდა, წლებიც კი... და მე აი აქ ვარ. ძალიან ბევრი ისტორია მაქვს წაკითხული და მინდა ჩემმა ისტორიებმაც ისევე

წარსულის კვალდაკვალ თავი 10

შენი დაწყევლილი გვარი ხართ ყველაფერში დამნაშავე,თქვენ..მხოლოდ თქვენ..ნელ-ნელა მიწყნარდა მისი ხმა და ბოლოს საერთოდ ჩაეძინა. გაურკვევლობამ მოიცვა სოფოს გონება,რა უნდა დაეშავებინა ბიჭისთვის მას ან მისი გვარის წარმომადგენლებს,რომ ასე სძულდა ისინი.ან

Lacrimosa [6]

თითქოს უჭირდა საქართველოს დატოვება. იქნებ, სანდროს გამო...იქნებ, რამე სხვა იყო მიზეზი. როგორც სთხოვა, ისე მოიქცა. აეროპორტში მის გასაცილებლად არ მოვიდა. საფია და კასანდრა მარტო მიემგზავრებოდნენ.

"გატაცებული" (თავი 5)

ერთ ადგილას გაშეშებული ვიყავი. მეგონა, რომ სხვა სამყაროში აღმოვჩნდი. ტვინში, ყველაფერი არეული მქონდა. გაოცებას ვერ ვმალავდი, როდესაც ჩემს წინ მდგარ, შეშინებულ გოგონებს ვუყურებდი.

ბავშვობის სიყვარული (სრულად)

- მოდი, ისიც გავიხსენოთ, ჩემი ტანსაცმელი რომ მომპარე და სააბაზანოდან შიშველმა მომიწია გამოსვლა. იმ დედაჩემის გიჟმა დაქალმა კიდე ერთი ამბავი მაწია, "შე, ატეხილო ლაწირაკო, ვის უბედავო

სურვილი რომელიც მკლავს...(დასასრული)

-ყველაზე ბედნიერი ვარ.-მოულოდნელად მითხრა.-შენ და ჩემი კაცი აქ რომ მყავხართ, ყველანაირი დაძაბულობა რომ გამქრალია. -მოიწია და ნაზად მაკოცა. -ვაჩე, მეც ბედნიერი ვარ. -ნაზად გავუღიმე და წამოვდექი. -პატარას ჭამის დროა, მე დაბლა ჩავალ საჭმელს გავუმზადებ

სიკვდილის ცეკვა 1

თითქოს ნაცრისფერ ფერში ჩაფლული ქალაქი გაფერადდა.. მძღოლს მადლობა გადავუხადე და კორპუსის წინ ჩამოვედი.. მაღლა ავიხედე , სუნთქვა შემეკრა.. მხოლოდ ერთი ფანჯარა, ერთ სართულზე სხვა ყველას ფონზე,