პატარა ქალბატონი (3)

ოთახი შევათვალიერე,აშკარად არ იყო მისი,ძალა საერთოდ აღარ მქონდა, ბალიში გავასწორე და წამოვწექი,ვეცადე გონება გამეთიშა და არაფერზე მეფქრა,სწორედ ამ დროს გაისმა კარებზე კაკუნი -მობრძანდით-თავი წამოვწიე -შეიძლება?-კარებში ის ქალი იდგა ლანგრით ხელში

პატარა ქალბატონი (2)

ოთახში შევვარდი და კარები გადავკეტე,დედა ყვიროდა გამიღეო,მაგრამ ისე ვიყავი გაბრაზებული კარები რომ გამეღო ალბათ შუაზე გავგლეჯდი,გული საშინლად მტკიოდა,არავნ მყავდა ისეთი ვინც თავზე ხელს გადამისვამდა და მეტყოდა ყველაფერი მოგვარდება და კარგად იქნებაო.

პატარა ქალბატონი

ცხოვრებაში დგება ისეთი მომენტებიც,როდესაც გგონია,რომ სამუდამოდ დაეცი და წინ ნაბიჯის გადასადგმელად ძალა აღარ გყოფნის და შენ რასაკეთებ ამ დროს? ნებდები და დინებას მიყვები,თითქოს ეს შენი კი არა ვინმე სხვა ადამიანის ცხოვრება იყოს. არასოდეს მჯეროდა მის

ამაყი ქალბატონი 6

-არ არის ეს ჩემი ბიჭი ... სად წაიყვანეთ ჩემი შვილი . თქვენ რა ადამიანები ხართ. მომატყუეთ მოკვდაო. ჩემი პატარა დამიბრუნეთ . ვიცოდი რომ არ მომკვდარა. დედის გული ვერ განიცდიდა უმისობას. ჯანმრთელიაო მითხრეს ,როცა დაიბადა და პირველად ამოიტირა.

ამაყი ქალბატონი 5

უნდოდა დაეძახებინა , უნდოდა ბოლო ხმაზე ეკივლა მისი სახელი, თითქოს ხმა ამოართვესო, დამუნჯდა. მერე იგრძნო ნელ-ნელა როგორ დაუბნელდა თვალებში. თითქოს ციდან მეტეორი ჩამოვარდა და პირდაპირ მას დაეცა. ერთიანად ააკანკალა მუცელში წვა რომ იგრძნო .

ამაყი ქალბატონი 4

რას არ მივცემდი ახლა ეს წუთი რომ სამუდამოდ გაგრძელდეს.აი ასე დაუსრულებლად.ვიცი ყველაზე უნამუსო ადამიანი ვარ.თავიდან ვიფიქრე თავს დავანებებ და მეტს აღარ დავტანჯავთქო,მაგრამ იმდენად ეგოისტივარ ვერც უშენობისთვის გავიმეტე თავი და ვერც შენ გაგიმეტე

ამაყი ქალბატონი 3

მაინც ვერ ვხვდები ასე რატომ იქცევი...გინდა ჭკუიდან გადამიყვანო ხომ? ამას თუ ელი გეტყვი რომ უკვე მიაღწიე. არ ვიცი როგორ, რანაირად მაგრამ მაინც შემოაღწიე. ვერ გიტან ასეთი რომ ხარ გაიგე ?რატომ ჰა ? არ შეგიძლია ერთი მორიგი იყო ?

ამაყი ქალბატონი 2

-რა ?-გაკვირვებულმა ახედა, ეცადა ხელიდან დასხლტომოდა,მაგრამ არ გამოუვიდა.-რაც გაიგე. არ მითხრა ახლა გეშლება და მე არ ვყოფილვარ ორი წუთის წინ რომ ზაზას ეკურკურებოდაო.-ბრაზიანად გამოცრა კბილებში და ნატოს მკლავზე მოჭერილი ხელის თითები გაუთეთრდა.

ამაყი ქალბატონი 1

მოქაჩა,ამჯერად თავის მსუბუქი გადახრით და ტუჩების მოძრაობით კვამლს მაღლა მისცა მიმართულება, დარჩენილი წითელთავა სიგარეტის ნარჩენმა მოწყვეტილი მეტეორივით გააპო ღამის სიბნელე და სადღაც ჩაიკარგა. მერე ? მერე ისევ ჯიუტი სიჩუმე, რომელიც მხოლოდ მომდევნო

ქალბატონი ანა (თავი 2)

მანქანიდან გადმოსვლისთანავე აქეთ-იქეთ გაიხედა.ერთი ღრმად ამოისუნთქა და წამში მიიღო სერიოზული და მკაცრი სახე.ამაყად მიაბიჯებდა კომპანიისაკენ,დაცვამ ჯელტმენურად შეატარა დიდ ფოიეში.იქვე მდგარი ყველა ანას მიშტერებოდა ზოგი შურის თვალით,ზოგი ბოღმით,მელოტი