შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-3

-მე შენ უკვე გითხარი, რომ ვერ ვიტან ირონიულად რომ მესაუბრებიან მეთქი. -მეც გიმთხარი, რომ ვერ ვიტან გზაზე რომ მეღობებიან მეთქი. ვუთხარი და ამ ზორბას ვიღაცამ დაუძახა.

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-2

-უკაცრავად, იქნებ რამდენიმე წუთით გაათავისუფლოთ გზა, ასე ფრიად დაკავებული ხალხისგან. -მიახალა ტასომ ირონიულად თან ნერვებს ძლივს თოკავდა. -ბატონოო? გოგონი, შენ საერთოდ იცი ვის ესაუბრები?

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!

-კარგი რაა, ძლივს მოვიშორე სვეტლანასთან სიარული და ახლა კიდე მაგასთან უნდა მაბოდიალო?-გაცოფებული მივუბრუნდი მაშოს -ბოდიალი რა შუაშია გოგო. მაგაზე უკეთესი იცი ვინც გენეტიკაში ამზადებს? -ნუუ ახლაა.. -ნუ ახლა არ უნდა მაგას. შენი აზრით მთელი

შენი პატარა

მე გამახსენდა მოგონებები "ჩემი პატარა მალე იზრდები" შენი ნათქვამი 'ტკბილი' სიტყვები "უშენოდ ვერ ვძლებ მე მენატრები".

შენი სიყვარულისთვის (სრულად)

ყოველთვის გჯეროდეს რომ რაღაც განსაკუთრებული მოხდება, რაღაც - რაც მთლიანად შეცვლის შენს ცხოვრებას.

ყველა მოგონება შენი იყოს

ბევრი ტანჯვა შემხვდა როდესაც თავს ვერეოდი გადამეტანა უშენობა . ახლა დრო გავიდა,,მეც შევეჩვიე უშენობით განვლილ თვეებს და მჯერა, რომ ადამიანები უგზოუკლოდ არ იკარგებიან! "შენ დაბრუნდები,ისე წახვედი" .მაგრამ სამწუხაროდ ყველაფერი გვიან იქნება.

ყველაფერი შენი ბრალია!

მე შენ მიყვარხარ და ეს მხოლოდ ჩემი ბრალია ჩემმა ოცნებამ უშენობით სული დალია, ჩემი ოცნება უშენობით მუდამ მთვრალია და უოცნებოდ, ჩემი გული ვერ გამძღარია.

შენი თითები

ისევ არეული ნაბიჯები, ისევ დაბნეული აგონია. ვგრძნობ თუ გავჩერდები წამით მაინც დაუნდობლად ,ყელსაც გამომჭრიან. გაურკვევლობა და სიუძლურე,

მე და შენი სექტემბერი

შემოდგომის ფოთოლცვენა ჩუმად იწყებს ქარვის ცეკვას და სექტემბის მზის სხივები სიყვარულით გემსგავსება, ლურჯად ნახატ სილამაზეს ზეცა ისე მოუხიბლავს, თეთრ რღუბლებში ჩიტის ფრენაც ზეთის ტილოს ემსგავსება.

შენი არ შემდგარი სუიციდი

ალბათ მეასედ, ამ ჯურღმულად ქცეულ ღამესაც მე სანიმუშოდ უშენობა ამომახველებს, ვეღარ ჰყოფნია გრძობას ულევს შენგან გაჩენილს არც სიმეტრია ,არც სიგლუვე გამოსაზრდელად.