შენი პირველი ხილვა(მარის❤️ M.V.)

დიდი ხანი ვიყავი დაკარგული.დეპრესია,გაურკვევლობა,ბრაზი და კიდევ ვინ იცის რამდენი რამე მაწუხებდა.მთავარი კი ის იყო,რომ გარკვეული დროის განმავლობაში აღარც ვწერდი. მოკლედ დაგიბრუნდით აწ უკვე აბიტურიენტი,ახალი მუზით და ახალი იდეებით.სულ პირველად რომ

შეიგრძენი შენი თავი და ფიქრები

როცა გგონია, რომ ყველაფერი დასრულდა მაშინ ჩნდება ნათელი წერტილიც და ამოყავხარ ჭაობიდან თავისუფლდები იმ გრძნობისაგან რაც შენს გონებაში ხდება, რაც გბოჭავდა და გიჭერდა თითქოს სადღაც გაქრა , შიშის მაგივრად სიძლიერე ისადგურებს და ისევ სრულფასოვანი ხდები,

რომელია შენი კუთვნილი საჩუქარი?

ხშირია ხოლმე ის შემთხვევა როცა ერთმანეთის არ გვესმის.ეგ კი არა, უფროსწორად არ გვსურს, რომ ერთურთს გავუგოთ გვერდზე დავუდგეთ და გავამხნეოთ.

რა გიღირს შენი სიცოცხლე?

ისე მოეწყობა ხოლმე ზოგჯერ გარემოებები რომ ძალიან ბევრ რამეზე გვიწევს დაფიქრება ან იმ ქმედების განხორციელება.დიახ, ასე ხდება ხშირად და ყველა ჩვენთაგანის თავს ხდება და მაინც ისმის კითხვა რატომ? რისთვის? ამის მიზეზი არსებობს? ეჰ, ჩემო კარგო მიზეზს რა

ჩემში შენი ადგილი არა !!!

ვიცოდი , რომ შენთვის არ უნდა დამეჯერებინა როდის ერთხელი იყავი მართალი ახლა, რომ ყოფილიყავი. მაგრამ კიდევ ერთხელ სევცდი და ძალიან ვწუხვარ ძალიან ვნანობ.. ალბათ ეს ერთადერთი სეცდომა იქნება რომელსაც საკუთართავს ვერვაპატიებ ან თუ ვაპატიებ წლების მერე...

შენი-ჩემი გრძნობები (სრულად)

" ცხოვრებაში რაც პირველად ხდება ის არასოდეს გვავიწყდება ხოლმე..ხოდა სულ მემახსოვრები...შენ რომ დამივიწყო მე მაინც,სამუდამოდ იქნება ჩემთან,ჩემი-შენი გრძნობები."

შენი სახელით!!! /დასასრული/

აჩის თავი თავზე ჩამოვადე და თვალები დავხუჭე, რობოტებივით მჯდარი ბიჭების ყურება აღარ შემეძლო, ავთანდილიც უხმოდ იჯდა სავარძელზე და პეიზაჟებს გასცქეროდა. - ის დაბრუნდება - ჩაილაპარაკა აჩიმ - აუცილებლად დაბრუნდება, დამპირდა...

შენი სახელით!!! /24-29 თავი/

- ეს ჭრილობები... ეს ყველაფერი... არც კი ვიცი რა გითხრა, წარმოდგენაც კი არ მინდა რა გადაიტანეთ. - მშვენიერი გადაწყვეტილებაა! - გამოვცერი კბილებში, მის შეხებას ჭკუიდან გადავყავდი. - ახლა ჭრილობები უნდა გაგიწმინდო, კარგი? გეტკინება.

შენი სახელით!!! /17-23 თავი/

- მართალი გითხრა, არ ველოდი რომ გამბედაობა გეყოფოდა, - გამიღიმა მელოტმა - ჩემს უფროსს რომ არ სჭირდებოდე ჩემთვის დაგიტოვებდი. - ჩამსისინა ყურში და მუხლზე ხელი დამადო. - ხელები მომაშორე! - შევუღრინე გაცოფებულმა და სახეში მთელი ძალით ჩავსცხე მუშტი.

შენი სახელით!!! /10 - 16 თავი/

- ოჰო, ეს უკვე სხვა საქმეა, რაო დეტექტივო მემუქრები? - ჩავიცინე გესლიანად. - სად იყავით? მანქანა საცერივით არის ქცეული, ვინ გესროდათ ასე გამწარებით? - ყავაზე მაინც უარს ამბობ? - ვერ ვხვდები, ასე რატომ იქცევი? არ მენდობი?