შენი თვალები

მზეს რომ თვალები ჰქონდეს, რა ფერის იქნებოდნენ ნამდვილად არ ვიცი,ხოლო შენს თვალებში ის სითბო ვიპოვე,რომელსაც სამყაროში ვეძებდი და სწორედ მათ შეუცვალეს პირველად ჩემს გულს ბიძგების ინტერვალი. ნოემბერია,ფანჯარასთან მჯდომი დავარსკვლულ ცაზე

შენი ნათება

მე მიყვარს ის ვისაც ვერ ვეყვარები. მე მინდა მასთან ვისთანაც ვერასდროს ვიქნები. რაც შემიძლია ის შემიძლია რომ ვიყო ჩრდილი მისი თანამდევი. მინდა რომ ვნახო ის სულ ბედნიერი, ამისთვის მზად ვარ დავსთმო ყველაფერი, ოღონდაც იგი იყოს ბედნიერი.

შენი შეხება {სრულად}

და მაინც… მაინც შენს შეხებაზე ვფიქრობდი! აუტანელია უშენობა, გული მეკუმშება და წარმოუდგენლად მენატრები, უბრალოდ რომ გიყურებ მაშინვე ყველაფერს ნათელი ფერები ემჩნევა…

რა ფერის არის შენი თვალები[4]

საკმაოდ დიდ ხანს ისხდნენ ჩუმად.სიჩუმე ალექსანდრეს ხმამ დაარღვია. -გჯერა რომ ახალ წელს სასწაულები ხდება? -მჯერა. -იქნები ჩემი სასწაული? ყველა მისი ქცევა აბნევდა მარიამს,და ახლა სრულიად გაიფანტა,ვერაფერი გაიაზრა.

მე სიყვარული შენი მომინდა

ჩამოქსოვილი ეს მზის სხივები მომიწვასვს ტკივილს და მიჩენს ლაქას,აბა რად მინდა მე ეგ სიტყვები როცა მჭირდები , თუ შენ აქ არხარ ?!ჩამოქსოვილი ღამის სხვივები,აყრილ-დაყრილი გალაქტიდები აბა რად მინდა ეს სილამაზე?!თუკი შენ მაინც დაგავიწყდები.

რა ფერის არის შენი თვალები[2,3]

-რა ჯანდაბას აკეთებ,ბავშვი ხომ არ ვარ.-ბრაზნარევი ტონით ვუთხარი და წარბშეკრულმა გავხედე.მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მსიამოვნებდა მისი ეს ქცევა. -კი ბატონო,პირადად ჩემი ბავშვი ხარ.-ძალიან,ძლიან თბილად მითხრა

რა ფერის არის შენი თვალები?(1)

„სიყვარულს ისეთი სათვალე უკეთია რომლითაც სპილენძი ოქროდ გვეჩვენება,სიღარიბე-სიმდიდრე,ხოლო ცეცხლის ნაპერწკლები-მარგალიტებად.“ ნეტავ მათაც იგივე დაემართებათ?არვიცი,ვნახოთ,ყველაფერს დრო გვიჩვენებს,მისი საშუალებით გავიგებთ რა მოხდება.

შენი გაშვება!

შენი გაშვება დაძალებულ სუიციდს ჰგავდა და ნაბიჯები, გადადგმული ანუ შენიდან, უკიდეგანო სიმაღლიდან მეძახდა დაბლა, რომ საბოლოოდ წამეშალე ჩემი გზებიდან.

შენი გაშვება!

შენი გაშვება დაძალებულ სუიციდს ჰგავდა და ნაბიჯები, გადადგმული ანუ შენიდან,უკიდეგანო სიმაღლიდან მეძახდა დაბლა,რომ საბოლოოდ წამეშალე ჩემი გზებიდან.შენი გაშვება ჩემად ყოფნას უსვამდა ხაზებს,ყველა ოცნებას არ ახდენილს და ნაჯერს ფიქრით,

სად ჩემი და სად შენი

დილა ისევ ღამის ნიავს ასაღებს, ახლა არ ვარ აღარავის სარჩევი, ღიმილები ნერვიულად ცახცახებს, პრობლემები - სად ჩემი და სად შენი.