შენ ჩემი გახდები... (თავი 6)

სახლის კარი შევაღე თუ არა მკლავებზე ძლიერი ტკივილი ვიგრძენი და ეს ალექსანდრეს ხელის მტევნების სიძლიერისგან იყო გამოწვეული,გააფთრებული თვალებით მიყურებდა ალექსანდრე და ხელებს მიჭერდა მკლავებზე... -სად ხარ გოგო?შენ საერთოდ ნორმალური ხარ ტოო?

შენ ჩემი გახდები....(თავი 5)

შენ ჩემი გახდები...ნელა წამოვდექი,მივხვდი რომ მარტო აღარ ვიქნებოდი...თვალებში ჩავხედე და მათში ვერაფერი ამოვიკითხე სიბრალულის გარდა... შიშმა და სიბრაზემ ერთად მომიცვა... -ოხ,ალექსანდრე ნაკაშიძევ,ჩამობრძანდით,მე რომ ისევ აქ ვარ საქართველოში

შენ ჩემი გახდები...(თავი 4 )

ნაღვლიანი თვალებით უყურებდა ალექსანდრე გზას.მთვარის შუქზე მისი თვალები ვარსკვლავებივით კაშკაშებდნენ,რას არ მივცემდი ეხლა ოღონ მის თვალებს შევეხო-მეთქი,გავიფიქრე და ჩემი თავის მე თვითონ შემრცხვა,როგორ შემეძლო ასე მოვქცეულიყავი და ამზე მეფიქრა

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 3

გაკვეთილები დამთავრდა, მე სახლში წასვლა არ მინდოდა. დედაჩემს მესიჯი გავუგზავნე და ვუთხარი ქეთისთან მივდივარ-მეთქი, სინამდვილეში კი ლილეს დავურეკე და მოსვლა ვთხოვე. ისიც ათ წუთში ჩემს სკოლასთან იყო. მის მანქანაში ჩავჯექი და მივესალმე.

შენ ჩემი გახდები...(თავი 3)

-შენ ახალი თქვი,რამე ეგ ისედაც ვიცი,რომ მე იღბალი,არ მომაქვს არავისთვის,მე მხოლოდ უბედურება მომაქვს ირგვლივ მყოფთათვის!!!... -გაჩუმდი და სანამ არ დავამთავრებ ხმა აღაარ,ამოიღო ნინო თორემ აქედან გისვრი გპირდები!შენ ყველაფერი არიე ჩემთან,ჩემს ჯგუფში

შენ ჩემი გახდები..... (თავი 2)

ცრემლები ეს სიყვარულის ბრილიანტებია!!!.... ყურს მისი ნაბიჯების ხმა მოხვდა,უკვე მის სურნელსაც ვგრძნობდი, სურნელს,რომელსაც ჭკუიდან გადავყავდი,ასე მათრობდა და მიყვარდა,სწორედ ამ წამს მივხვდი,რომ ის მე ვერ დავივიწყე,მან ჩემში უფრო მეტად გაიდგა

შენ ჩემში.

,,მე რომ მეგონე, თურმე ის არ ხარ,ღალატიანო, ყრუვ და მკვეხარავ...აღარ მიყვარხარ, აღარ მიყვარხარ, აღარ და აღარ, ჩემო ქვეყანავ!უმარტივესი დაგიგეს მახე, კი, უაფთრესი შემოგეყარა...რა აბდაუბდა ორ–სამ წელს ჩმახე,–აღარ მიყვარხარ, ჩემო ქვეყანავ!ამას რომ

შენ ხარ მე

შენ, მეგობარო შენ. სხვას არავის, შენ გელაპარაკები, ჰოდა, ვალდებული ხარ მალევე დამიმეგობრდე და მომისმინო. მომისმინო რა, გამიგო. მოდი ყველაფერი დავიკიდოთ და წავიდეთ. ჰო რა, აი ასე, უბრალოდ წავიდეთ. პრობლემა ჩემშია, ანუ შენში. არ ვიცი სადაა ჩემი სახლი.

მე და შენ... მთვარის შუქზე...

ოთახში მალე ავედი... ოთახში რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც...ოთახში მალე ავედი... ოთახში რომელიც უკვე მე მეკუთვნოდა... მართალია დროებოთ მაგრამ მაინც... ტანსაცმელები საწოლზე დავყარე და კარადასთან მივედი... გამოღება და

ნენსი, მე შენ გგრძნობ!

როდესაც გავიღვიძე, უფრო სწორად მან გამაღვიძა ჯერ კიდევ ახალი ამოსული იქნებოდა მზე. მას მხოლოდ დიდი ცისფერი ჯინსი ეცვა შავი ქამრით და თეთრი ტრუსი უჩანდა. თმაზე მეფერებოდა. როგორც კი თვალებში ჩავხედე მაშინვე გასული ღამე გამახსენდა : მის სახლში