შენ არ გჭირდება სამკაული, მოსართავები,

შენ არ გჭირდება სამკაული, მოსართავები, შენეულ ზეცას სიკეკლუცე შვენის მდედრივით, სულის სინათლე მოუცია შენთვის ღვთაებას, არც სილამაზე დაუკლია სხეულებრივი. ეგ სილამაზე ცათა სულებს ასაწაულებს, შენ, სინატიფის ღმერთეულო დღესასწაულო, შენივე არსის

შენ ჩემი გახდები.... (ნაწილი 14)

ცხოვრებაზე ამბობენ,ერთი დიდი უსასრულოობააო,მაგრამ დღეს,მხოლოდ ახლა დავფიქრდი რა წამიერი ყოფილა ცხოვრება და ამ ცხოვრებაში ბედნიერების და ტკივილის აღქმა... საშინელებაა როცა მიდიან და მიგათრევენ, სულის გარეშე გტოვებენ,ასე იყო ჩემთანაც,ზუსტად ვიცოდი

შენ ჩემი გახდები..... (თავი 13)

განგიცდიათ ტკივილი და ბედნიერება ერთად?!...მე განვიცადე ამ ღამემ განმაცდევია....გულის ნახევარი ბედნიერებით წამში ას დარტყმას აკეთებდა,ხოლო გულის მეორე მხარე კვდებოდა,დასერილი იყო და ჭრილობებიდან სისხლი დიოდა.... ბინის კარი შევაღე თუ არა ცრემლები

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 5

დილით რვა საათზე მაღვიძარამ დარეკა. მინდოდა ნენსი სკოლისთვის გამეღვიძებინა, მაგრამ მას ისე ტკბილად ეძინა... ფეხები ერთმანეთზე ჰქონდა შემოწყობილი, თეთრი სარაფანა, რომელსაც წითელი ყვავილები ჰქონდა ამოქარგული ძლივს უფარავდა პატარა სხეულს.

შენ ჩემი გახდები..... (თავი 12)

სააბაზანოდან გამოსულს საწოლზე დადებულმა ყუთმა მომტაცა მზერა,ფრთხილად ავხადე თავი და ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ქონდა.კაბა ყუთიდან ამოვიღე და გავშალე.მისი სილამაზის ანარეკლი მთელს ოთახს მოედო.სწრაფად გადავიცვი და სარკის წინ ამაყად დავტრიალდი....სახეზე

სიყვარული გგავს შენ!

ორი დღე რჩებოდა და წამოსვლას ვაპირედით ბარში ემლოდებოდა გიორგი სწრააფდ სევედი და ადგილზე გავქვავდი დავიანხე ვიღაც გოგო როგორ ეცა გაბრზებული წავედი მათკენ ხელით ნელა გამოვწვიე უკან გიორგი გამომცდელად მიყურებდა

შენ ჩემი გახდები.... (თავი 11)

როგორ მიყვარდა ზამთარი,ჩემსავით ცივ-თბილი-სუსხიანი,მშფოთვარე,ბობოქარი,განსხვავებული და სპეტაკი...მაგრამ ისე მტკიოდა სული და გული, ზამთარი და მთვარიანი ღამეც კი ვერ მიამებდა ოდნავადაც ტკივილს...ჩემი ''სულის ნაწილიც'',რომ დავკარგე,მაშინაც არ

შენ ჩემი გახდები..... (თავი 10)

უეცრად ყველაფერი ფერს იცვლის,ცხოვრების მდინარე კალაპოტსს და დინების მიმართულებას....ეს ყოველივე ისე უეცრად ხდება თვალსაც ვერ ახამხამებ...მერე გინდა ამ ცხოვრების არასწორი დინების მქონე მდინარეს, დინების მიმართულება შეუცვალო,მაგრამ ხელს

შენ გეკუთვნის...

მე არ ვაღმერთებ უბრალო მოკვდავს,შენში მე მხიბლავს თვით ღვთის იერი,კვლავ შენს სახელზე ავანთებ სანთელს,ღმერთს ვთხოვ რომ ვიყოთ სულ ბედნიერი!ვაღმერთებ მაგ შენს მომნუსხველ ღიმილს,მაბნევს ციმციმი შენი თვალების,ვერ ვძლებ უშენოდ უსიყვარულოდ,სულ მარტოდმარტო

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 4

თავი 4 -არ გინდა დედაჩემი გაგაცნო? - საუზმისას მოულოდნელად მკითხა ნენსიმ. -რაა? - ცოტაც და ლუდი გადამცდებოდა. -ჰო რა იყო რა გაგიკვირდა. ჩემთან ავიდეთ სკოლის მერე და გაგაცნობ. -კაი. - მე მასთან ახლოს მივედი მინდოდა მეკოცნა, მაგრამ თავი გვერდით