შიში და ადამიანი

შიში ნელი და არეული ნაბიჯებით გაუყვა გზას. ფიქრობდა, რომ დაჰკარგავდა ადამიანს, რომელიც გულით შეიყვარა და ყველაფერს წარმოადგენდა უკვე მისთვის. უეცრად, მის წინ მიწა გაიხსნა და ეშმაკი ამოვიდა. მას ბოროტებაც მოჰყვებოდა...

შიში

... ყველაფრის ბოლოს არაფერია, რომელსაც იდეალურობას ვეძახით და გვეზიზღება ჩვენი თავი, გვეზიზღება ის ვინც შიგნიდან ვართ , იმად რადაც ვიქეცით….

" შიში " ( 2 თავი )

1 წლის წინ დაწყებული სიყვარულის ისტორია , რომელიც შემთხვევით დაიწყო , ზღაპრულად გაგრძელდა და გაუგებრობით დასრულდა ... შეხვედრა 1 წლის შემდეგ , გრძნობის თავიდან გაღვიძება და ამავე დროს საშინელი ტკვილი , რომელსაც ცხოვრება უმზადებთ მათ .

" შიში " ( 1 თავი )

წლების წინ დაწყებული სიყვარულის ისტორია , რომელიც შემთხვევით დაიწყო , ზღაპრულად გაგრძელდა და გაუგებრად დამთავრდა . შეხვედრა 1 წლის შემდეგ , რომელიც სიყვარულს განაახლებს და მათ ბრძოლას დააწყებინებს ,

დაბრუნების შიში

არ ვიცი როგორ მოვიდე შენთან გითხრა რომ ისევ ჩემ გულში ხარ,შიში მკლავს, იქნებ დავბრუნდე უკან და ჩავიხედო ჩემ გულში კვლავ...შიში მაქვს, იქნებ შენ იმას არ გრძნობ რასაც მე ვანიჭებ სამყაროს ფასს,რომელსაც წლებია

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/4}

თორნიკემ ანასტასიას დატოვება ვერ შეძლო, ამიტომ ნიკოლოზი და ლაშა ემზადებოდნენ წასასვლელად, სახლში მისულ დადიანს ნატალია შეეგება. -სად ხარ შვილო გირეკავდი.

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი2/3}

-მაშინ, წავედით დადუსთან და გავიგოთ, რაზე არიან შეთანხმებული, მამობილი და ბატონი მირო! ისეთი სახით თქვა ნიკოლზ დადიანმა, თითქოს მოსალოდნელი ომისთვის ემზადებოდა, სინამდვილეში ასეც იყო..

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/2}

წასვლამდე ისეთი სიტყვა დაუტოვა ლაშამ.. -მაგრამ ირაკლის ეჩქარება და ეს იცოდე! მხარზე ხელი დაადო ისე უთხრა და გაეცალა..

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/1}

-რას არქმევ ტასო? -ალექსანდრეს. ალექსანდრე დადიანი! ლაშას იგივე შეგრძნება დაეუფლა და გაოცებული ამბოს. -გამიგიჟებთ მეგობრებს შენ და შენი და! აკოცა და ოთახი დატოვა.

ნუ მეთამაშები.! (თავი 13)

-ვერ დავიცავი..!-დაჭრილი დათვივით დაიღრიალა. -ვერ დავიაცავი ამის დედაც.. ჩემი პატარა..-აცრემლებული თვალებით კედელთან ჩაიკეცა. მთასავით კაცი კუთხეში სევდისგან დაპატარევებულიყო. ცხოვრებაში რომ არავისი და არაფრის შეშინებია, ახლა ერთმა პატარა ნაზმა