ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [4]

ჩემს კოტეჯს მიახლოვებულმა ღრმად ჩავისუნთქე, სახეზე ღიმილი ავიკარი და დავაკაკუნე.კარები ძალიან საყვარელმა გოგომ გააღო. -გამარჯობა!-ერთდროულად ვთქვით. -ნია მაისურაძე. -მარი ამაშუკელი.-ერთმანეთს ხელი ღიმილით ჩამოვართვით. -შენზე ბევრი მსმენია.

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [3]

ჰო მაგრამ გერმანიაში რომ მივდივარ, დაგავიწყდა? მაგდენ ხანს ჰომ არ გაჩერდები კატოსთან? თან შენს ძმასაც ვერ გავუშვებ მარტო. რა ვიცი კიდევ რას დააშავებს...-დედას პასუხმა დამადუმა. მართალი იყო...ყველაფერი ერთმანეთში გადაიხლართა. -აუუუუ....კარგი,

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [2]

-დემეტრე მაისურაზე სადაა?-კითხვაზე მეტად ბრძანებას გავდა მისი სიტყვები. -მე რა..? ვალდებული ვარ, ანგარიში ჩაგაბარო?-უხეშობაზე მეც უხეშობით ვუპასუხე. ბიჭი დაიძაბა და კიდევ უფრო მომიახლოვდა.

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [1]

-აი, ნახე! ღიმილიც შეგძლებია! გუდიანივით სიარულს ისევ ეს ირონიული სახე გქონდეს, ჯობია! ხალხს მაინც არ შეაშინებ.-არ ვიცი რატომ, მაგრამ ამ ადამიანის მიმართ საოცარ აგრესიას ვგრძნობდი. მინდოდა რაღაც მწარე მეთქვა და ამისთვის თავს არ დავზოგავდი. -შენნაირი

მოულოდნელობით სავსე ცხოვრება.

-ნიტა,ადექი სკოლაში წასვლის დროა. -კარგი რა დედიკო,სულ რაღაც 5 წუთი გთხოვ. -არა,ხომ გითხარი ადექითქო.ნიტა წამოდგა,ხელ პირი დაიბანა,კოხტად ჩაიცვა და სკოლისაკენ მიმავალ გზას გაუყვა.გზაში ნიტამ

ქეითის ცხოვრება (პირველი და მეორე თავი)

გამოვედი ნარკოზიდან...თვალები გამინათდა...ტვინმა ფუნქციონირება დაიწყო...ვსუნთქავ...ვსუნთქავ 7 საათიანი ოპერაციის შემდეგ. მე გულის დაავადება მჭირს.ჩემი გულის ორივე სარქველი განადგურებულია,დაფლეთილია.ოპერაციის შემდეგ თითქოს თავიდან

ცხოვრება

რა არის ცხოვრება? ალბათ გადარჩენისთვის ბრძოლა რატომ ხდება ისე რომ ყოველთვის იმ ადამიანებს ვკარგავთ ვინც ძალიან გვიყვარს რატომ გვტკენენ ჩვენთვის საყვარელი ადამიანები გულს რატომ ? კითხვა რომლის

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 8. ახალი ცხოვრება, მოულოდნელობა და შუშა

ჯერ გათენებული არ იყო, ნომრიდან რომ გამოვედი და მანქანების სადგომზე მივედი. ერთიანად მაკანკალებდა. ნახევარი საათი ველოდი, ეგებ ვინმე გამოჩენილიყო. ბოლოს, ვიღაც ტიპი დავლანდე. შვიდი საათისთვის გამოვიდა ავტოსადგომზე

წაგებული ცხოვრება 1 თავი

რაც სამყაროს აღქმა დავიწყე მის შემდეგ მახსოვს ჩემი ლოყებ დაღარული ბებო. დაბადებიდა მან გამზარდა. მშობლები ავტო კატასტროფაში დაიღუპნენ. ასე ვიცოდი წლების მანძილზე. მე და ბებო 2 ოთახიან ხის სახლში ვცხოვრობდით. ჩვენს ეზოში იდგა ორ სართულიანი აგურით

ახალი ცხოვრება(6თავი.დასასრული)

სანდროსთან ყოვლდღე იზრდებოდა მუქარის შემცველი წერილების რაოდენობა. ბევრი იფიქრა და გადაწყვიტა როგორმე ეს პრობლემა მოეგვარებინა. იმ ხალხთან ჩაიფიქრა წასვლა და ყველაფრის ცივილური გზით მოგვარება. დილით ნინის აკოცა, სთხოვა სახლში დალოდებოდა.