ცხოვრების გემო (17)

ყველაფერი ისეთი მძიმე და ჩახლართული იყო არ შეეძლო რამე კარგზე ეფიქრა,ვერ ხვდებოდა ცხოვრება ასეთ სიურპრიზებს რატომ უწყობდა,ეს კიდევ რა იყო გული უარესის მოლოდინში შუაზე ეგლჯებოდა,თავის დარდსა და ტკივილს სასაფლაოზე მყოფ დედამისს უზიარებდა,მას ყველაზე

ცხოვრების მიღმა

საოცარია ... მაგრამ არავის არცერთი წამით არ უგვრძნია თითოეული წამის აზრი . არ შეგვიგვრძვნია არცერთ წამში სხვისი ჩაყლაპული არსებობა. სიცოცხლე იმდენად შეუცნობადია , რომ ამქვეყნად ვერავინ ვერასდროს გაიგებს მის ფასს ... სიცოცხლე გაჩერებულ გზაში სჩქეფს

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი?(ჩემი ცხოვრების ისტორია)თავი 10

-კარგი წავალ,-ვარჩიე გავცლოდი იქაურობას,მაგრამ როგორც ყველა ქალს,მეც მქონდა მოლოდინი იმისა რომ ხელს ნაზად მომკიდებდა,მეტყოდა არ წახვიდეო და შემდეგ ვნებიანად მაკოცებდა.მოხდა თუ არა ასე?..-არ წახვიდე,-ხელი იმაზე ნაზად მომკიდა წელზე ვიდრე მე

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 9

"... და შენ ამბობ რომ სხვა გეგმები გქონდა?მერე ხომ ააწყვე ის გეგმები? და მე?! ჩემი გეგმები და მომავალი? ნუთუ გგონია რომ ამაზე ვვოცნებობდი? საყვარელ კაცს მივეტოვებინე და შემდეგ უსიყვარულოდ გავყოლოდი იმ ადამიანს ცოლად ვინც არ მიყვარს! არა ნიკა, არა არ

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 8

სახლიდან რომ გამოვედი უცნაური შეგრძნება დამეუფლა,გული რაღაცას მიგრძნობდა მაგრამ რას ჯერ ვერ ვერკვეოდი. გზად საჩუქრების მაღაზიაში შევიარეთ,დემემ აარჩია ელესთვის საჩუქარი და ის იყო რომ გამოვედით და მანქანაში უნდა ჩავმჯდარიყავით რომ ზურგსუკან

ცხოვრების გემო (16)

-გრძელი ამბავია,ამას ასე ვერ გეტყვი,უბრალოდ რასაც გეუბნები ის გააკეთე კარგი?-ხმა დაურბილდა და მოეხვია დადიანს მიუხედავად ყველაფრისა,მისმა შეხებამ ყველაფერი დაავიწყა,წამოერად მოსწყვიტა რეალობას და ისეთი სიამოვნების მორევში გადაეშვა სადაც ცუდი და

ცხოვრების გემო (15)

-მაინცდამაინც უნდა გავილეშო,რომ მოხვიდე ჩემთან? -მერი საერთოდ არ მეცინება -არც მე არ მეცინება! მესმის რომ რაღაც საქმე გაქვს,მაგრამ ხომ შეგიძლია სახლში მოხვიდე? 10 წუთით მაინც მნახო?-სიცილი ტირილში გადაეზარდა -ვიცი,რომ ძნელია მერი,მაგრამ სხვა გზა არ

ცხოვრების გემო (14)

ყველა სასიმოვნო ემოციამ მოიყარა თავი მერის გულში,გული გამალებით უცემდა უგულავას შემოხედვაზეც კი,ალბათ ეს იყო ნამდვილი სიყვარული,აი ისეთი ფრთებს რომ შეგასხამს და ცამდე აგიყვანს,ენით აღუწერელს გრძნობდა გულში,მისი შეხება ხომ საერთოდ აკარგვინებდა

ცხოვრების გემო (13)

უგულავამ ტუჩის კუთხეში ჩაიღიმა და უხმოდ განაგრძო გზა,ორივეს გული ისე გამალებით ძგერდა ალბათ მთელ ტყეში ისმოდა მათი აჩქარებული პულსი,მაგრამ ერთმანეთის არ ესმოდათ იმიტომ რომ ცდილობდნენ საკუთარი დაეოკებინათ.როგორც იქნა მდინარემდე მიაღწიე,იქ არავინ იყო

ცხოვრების გემო (12)

მერიემი წარბშეკრული იჯდა ქვის ლოდზე და წყალში მონავარდე უგულავას დაწვრილებული თვალებით უყურებდა,ნერვები საშინლად სტკიოდა,იცოდა რომ ეს რაღაც არსება ისე მაგრად უყვარდა ვერასოდეს შეძლებდა მის გარეშე არსებობას,თუმცას ამას რა აღიარებდა.რას განიცდიდა