ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (3)

დილით ლიზას ზარმა გააღვიძა. გაბრაზებულმა აიღო ყურმილი –ნუუც სად ხარ? –ლიზა სად ვიქნები? –ძილისგან დაბოხებული ხმით უპასუხა მაისურაძემ –უუფს, გეძინაა? გოგო ადექი და გამოდი რა ჩემთან –რა მოხდა? –გამოდი და გეტყვიიი–შანსი არაა ხო იცი? –დღეს შაბათია და

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (2)

-სად ხარ აქამდე? -უსაყვედურა ლიზამ და სწრაფი ნაბიჯით გაეშურნენ აუდიტორიისკენ -ჩემი ბრალი არაა, ავტობუსმა დაიგვიანა -როგორც ყოველთვის ერთი მიზეზით სცადა თავის გამართლება მაისურაძემ -არ გიცნობდე მაინც. სწრფად მონახეს ცარიელი ადგილი უდიტორიაში და

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (1)

მწველ მზერას ვგრძნობ ზურგში. ნაბიჯს ვუჩქარებ. სულ ცოტაც და მომიახლოვდება. უკვე შიშისგან ყვირილი უნდა დავიწყო, რომ ვტრიალდები და საკმაოდ სიმპათიურ ყმაწვილს „შევეჩეხები“