ცხოვრების თამაში.თავი 1

-რომ არ გეყვირა,ისე არ შეგეძლო ამდგარიყავი?გოგონას თვალები გაუფართოვდა და გაკვირვებულმა უთხრა. -მეღადავები?უმჯობესია ის მითხრა,აქ რა მინდა ან სად ვარ. -ამ წუთში გულისხმობ სად ხარ?ჩემს სახლში,ჩემს საწოლში და შენ კი ძილს მიფრთხობ. -როგორ მოვხვდი შენს

ცხოვრების ჩუმი სიყვარული ხარ

ცამ დასჭექა, წამოვიდა წვიმა ხალხს უარი უთხრა ამ მზის სხივმა ოჰ, ეს გრძნობა გამახსენა სიმმა ვით გრძნობების მოტრფიალე ბინდმა როგორ გითხრა რომ მიყვარხარ ერთხელ ახლოს ვერ მიმყავხარ ბრალი მე მაქვს სიყვარულში იმ ზიზღნარევ სიხარულში სადაც მძულს მე თავი

ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი (სრულად)

*** ვინმემ, რომ მკითხოს ვინ არის შენი ცხოვრების ნათელი წერტილიო, არ დავიზარებ და პირდაპირ ასე დავიწყებ მოყოლას.

მე გიტოვებ ჩემი ცხოვრების ათვლის წერტილად. 1-13 თავი

საოცარია ნელ-ნელა საათის ისრები როგორ ჭრის დროს, ღამით განსაკუთრებით, თითოეული კვეთის დათვლა შეგიძლია, თუ რათქმაუნდა მშვიდი ძილით არ გძინავს, მშვიდი ძილი კი ფუფუნებად იქცა ამ ბოლო

ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ დაიკო

ჩემი ცხოვრების აზრს ჩემს მშვენიერს მინდა მივუძღვნა ლექსი მცირედი ის მე მამყოფებს მუდამ ბედნიერს არს ერთადერთი ნამდვილი ლედი დაიკოსათვის დავთმობ ყველაფერს მოვკლავ ყველას და დავთმობ ყველა ერს ის არის ჩემი

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 4 )

ზუსტად ნახევარი საათი თათას ერთი სიტყვა არ უთქვამს ისე უსმენდა გიკას, ხვდებოდა ზუსტად ხვდებოდა რა მდგომარეობაში იყო თავის დაქალი, ერთადერთი რაც არ იცოდა, თუ რა უნდა ეთქვა ამ ყველაფრის შემდეგ მას, რა უნდა ერჩია, რა უნდა გამოეხატა. ხედავდა გიკას

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 3)

შეიცვალა მარტო ის რომ სანდრო უბრალოდ აღარ იყო, გიკას ნახევარი განიცდიდა მის გარაშ, მაგრამ მეორე ნახევარი ზეიმობდა კიდეც ამ ყველაფერს. ორი თვე გავიდა თავისუფლად ისწავლა ცხოვრება, გიკასთვის თავისუფლება ბედნიერება იყო, ბედნიერება, რომელსაც სანდრო

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 2)

ალბათ მიხვდით რაც მოხდა ბანალურად რომ არ გამოვიდეს გავრცობა, საოცარი სისწრაფიტ ადგილს მოწყვეტილი სანდრო ჭავჭავაძეზე მომავალ დიდ სამარშუტო ტაქსის შეეჯახა.. ვითარება როგორია ქალბატონო? გამეცით პასუხი, ხომ შეიძლება ჩაგვაყენოთ საქმის კურსში- პანიკური

ჩემი ცხოვრების 3 წელი (თავი 1)

ჭავჭავაძეზე მივდიოდი, უცბად რომ დავინახე დიდი შენობა უამრავი ხალხით გარშმო, იმდენად პატარა ვიყავი რომ არც კი ვიცოდი რა იყო, წავიკითხე და მივხვდი რომ ეს ის ადგილი იყო, საიდანაც მოდიოდა ჩვენი მშობლების ხშირი ფრაზა ''სტუნდენტობა რა მაგარია'' რატომღაც

შენ დამანახე ცხოვრების აზრი, შენ ხარ მიზეზი ჩემი ღიმილის

- რაც შენ გაგიცანი მას მერე არეული დავდივარ და ვერც კი ვხვდები რა ნამუსით უნდა შევიყვარო სხვა, გესმის? მხოლოდ შენ ხარ ერთადერთი მიზეზი რის გამოც მიღირს ცხოვრება, ხვდები? მე ასე ჯერ არასოდეს მყვარებია! არასდროს მიოცნებია და არ მქონდა სურვილი გამეგო