ძველი პიანინო - 4

მიმის გაცნობიდან არც თუ ისე დიდი დრო იყო გასული, ფიფო უკვე მის ყველა მეგობარსა თუ მეზობელს კარგად იცნობდა. სამსახურშიც მოუხშირა მიკითხვას და ცდილობდა სადაც მიმი წავიდოდა, როგორმე გამოეძებნა დრო და მისულიყო, თუ ამას ვერ ახერხებდა, რამოდენიმე წუთი

ძველი პიანინო - 3

ფიფომ მოუხშირა მიმისთან სტუმრობას. მიმის დედა სიხარულისგან ქოთქოთებდა, გაბადრული ღიმილით ცვლიდა ლარნაკაში „მომავალი სასიძოს“ მიერ გამოგზავნილი ახალ-ახალ ყვავილებს. როგორც იქნა მიმიმ გააკეთა არჩევანი, ხელსაც არაფერი უშლიდა, დედა ბედნიერი იყო... მიმი

ძველი პიანინო - 2

სახლში მისულს უარესი რუტინა დახვდა: „ტელეფონი რატომ გქონდა გათიშული?“ „რა ფერი გადევს?“ „მანქანა ხომ არ დაამტვრიე?“ „რაიმე შეგემთხვა?“ „ამდენი ხანი სად იყავი?“ ბოლო შეკითხვაზე აღირსა პასუხი: „სად ვიქნებოდი აბა? სამსხურში ვიყავი!“ „აბა სამსახურიდანაც

ძველი პიანინო - 1

ყველაფერი იმით დაიწყო, რომ... მაგრამ ახალი არაფერი დაწყებულა... უბრალოდ გაგრძელდა... რაიმე ახალი, რომ დაიწყოს ის წინა, ძველი ხომ უნდა დამთავრდეს?.. თუმცა კი არაფერი მთავრდება... რადგან ისევ იწყება ცხოვრების რუტინა და ყოველ დასასრულს აუცილებლად

იყალთოელი ბიჭები ,,ძველი საბძელი,, (ნაწილი 10)

ამ საღამოსაც ძველ საბძელში შეიკრიბნენ ბიჭები და მიტყეპილი რგოლის ხელმძღვანელი შუაში ჩაისვეს მომავალი სამოქმედო გეგმების შესადგენად. ჯერ კიდევ არ განელებოდათ აღგზნება, გროზნას ბაღიდან რომ გამოჰყვათ.-არა, ასფურცელასავით არ მივაკარით ხეზე? ჩაიხითხითა

ძველი სუიციდი

მე ხომ ავტორი ვარ ძველი სუიციდის თავს რომ ვიკლავ ვიღას ვეხსომები ერთსაც გადავტენი როგორც იარაღს და ყელსაც გავიხვრიტავ ჩუმი განაბივით, ახლა თორმეტია ღამე მთვარიანი სიკვდილს ვემონები უნდა გაგიფრინდეთ სულით მომეფერე თითქოს ვერ მხედავ და გვერდით

ისევ იღვიძებს ძველი ღიმილი

როგორ გართულდა ცხოვრება... როგორ გამარტივდნენ ოცნებები. ახლა მითხარი რა აზრი აქვს ამ შემოდგომას, როცა სხეულში უშენობა ბღავის ბავშვივით...

ძველი სიყვარული (1)

"უშენოდ ცუდია...სიყვარული დიდი უფსკრული რომ იყოს,და იქ შენ მეგულებოდე,დაუფიქრებლად გავიმეტებდი თავს...არ მჭირდება ის სამყარო,სადაც შენ არ ხარ.,დაბრუნდი. დაბრუნდი და,შენ რომ გიყვარდა,ისე გაკოცებ ყელში.დაბრუნდი და,შენ რომ მეუბნებოდი,ისე

ძველი გრძნობები,აღარც იარსებებს.

მე ვხატავ იმ ოცნებებს,ტკივილიან ოცნებებს.ვხატავ შავი ფანქრით,და ეს ფერადი ოცნებები,რჩება ასე,შავად.რა ვქნა,ვერ ვაფერადებ. მე დეპრესიული ვარ,მე აგრესიული ვარ,მე ცუდად ვარ,მე განადგურებული ვარ,მე შეძრწუნებული ვარ,მე გატეხილი ვარ,მე დაცარიელებული ვარ,მე

ძველი ოცნებები ანუ პროფესიები

გაისმა ჰანგები,უცნობი ჰანგები...მე ჰანგებს ავყევი,ამ ჰანგებს ავყევი... სასაცილოდ არ გეყოფათ ალბათ,მაგრამ მე ვცეკვავ საკუთარ თავთან,ეს პროცედურა ჩემმა ფსიქოლოგმა მასწავლა,ამშვიდებსო,მაგრამ პირიქით,შენი მონატრება უფრო მომეძალა,მაგრამ ხომ იცი,ფსიქოები