ძმები კარამაზოვები, ანუ წერილი დიმიტრის.

მთვარის შუქზე მინდა, დიდხანს რომ იჯდე, იმიტომ, რომ ვიცი, შენი საკნიდან მთვარე არ ჩანდა. ვისკის კი არა, ფინჯან ჩაის რომ სვამდე, ის მინდა და ღამეში სამ კოლოფ სიგარეტს რომ არ კლავდე, ისიც.მამა ზოსიმემ შენს ძმას უთხრა ერთხელ,

წერილი გეგა კობახიძეს ჯინსების თაობის წარმომადგენელს.

საბჭოთა კავშირი დაიშალა! იმპერია განადგურდა! ალბათ ახლა გეღიმება და ფიქრობ რომელ სულელს მოაფიქრდა საბჭოთა კავშირის ერთ-ერთ ყველაზე საშიშ ციხეში ასეთი წერილის გაგზავნა და მითუმეტეს მისთვის ვინც საქართველოში ერთ-ერთ ყველაზე საშიშ ტერორისტად არის

წერილი ოსკარს!

ჩვენში დარჩეს და სულაც არ მგონია, რომ ჩვენი ესმის... მგონია ყურები დიდი საცობებით დაიცო, რომ ჩვენი პრობლემებით სული არ ამოგვეხადა... არა, ვაღიარებ მე ეჭვიც კი მეპარება ხანდახან რომ არსებობს. ( დედა როზას ნუ ეტყვი, ძლიერად კი გამოიყურება, მაგრამ

ქაღალდის წერილი მარგოს

ეს მე ვარ, ელენი. ქაღალდის გოგო, ქაღალდის ქალაქში, ქაღალდის ადამიანებთან, ქაღალდის გრძნობებით. ხანდახან ქაღალდის ადამიანებს არ შეგვიძლია გავაკონტროლოთ სამყაროს ქაოსური წყობა. ნაბიჯები რომ აუწყო, უბრალოდ საჭიროა გამორთო შენში ყველაფერი შენი და მიყვე

წერილი ჩემს ჯერ არ დაბადებულ გოგონას

შენ ჯერ არც კი ჩასახულხარ.შენ წარმოიდგინე უკვე მიყვარხარ,სასაცილოდ ჟღერს არა? გეთანხმები.წარმოიდგინე რა გრძნობაა როცა აღმოაჩენ რომ შენში ცოცხლობს სხვა არსება და ეს შენ ხარ. ჯერ სულ პაწაწინა მერე ნელნელა იზრდები იზრდები და სულ უფრო მეტად გჭირდება

წერილი უცხოს

იყო რაღაც ფერადი,ცოტათი გამჭირვალე და საინტერესო. კიდევ შენ იყავი, ისეთი ბედნირი და ლაღი როგორც არასდროს ყოფილა ვინმე სხვა ან რომც ყოფილიყო ვერ შევამჩნევდი,რადგან მე შენ გხედავდი,მხოლოდ შენ. ბნელ ოთახშიც კი შემეძლო შენი ღიმილის შეგრძნება, შენი

ღია წერილი ღმერთს

გამარჯობა, ღმერთო. წერილს პირველად გწერ. ხშირად გვისაუბრია შიზოფრენიის დახმარებით, მაგრამ წერილობით, არასოდეს. ხოდა საუბარს წერა იმიტომ ვამბჯობინე, რომ შენ აღარ არსებობ, მაგრამ ყველაფრის მიუხედავად მინდა გითხრა, რომ დედამიწელებს კიდევ გვაქვს

წერილი მამაჩემს მხოლოდ ჩემთვის

იცი, მე ამოვხსენი სამყაროს საიდუმლოება, მამა, და ცხადია მივხვდი თუ როგორია ადამიანის ბუნებრივი მდგომარეობა. ადამიანი, ბუნებით ბედნიერია, მაგრამ რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, ეს ბედნიერება, უბედურობისგან მოდის. ხო, სწორად ასეა, სასოწარკვეთით

შტეფან ცვაიგ უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 3)

ამ უკანასკნელ დღეს ნათლად ვიგრძენი,რომ შენგან შორს ცხოვრება არ შემეძლო.სად უნდა მეძებნა ხსნა,თუ არა შენთან?რა ხდებოდა მაშინ ჩემს გულში,შემეძლო თუ არა საერთოდ ნათლად მეაზროვნა სასოწარკვეთილების ამ წუთებში – ამას ალბათ ვერასოდეს ვერ გეტყვი,მაგრამ

შტეფან ცვაიგი უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 2)

გესმის თუ არა,საყვარელო,რა საოცრება,რა მომხიბლავი გამოცანა იყავი ჩემთვის,პატარა გოგონასათვის?ის,ვის სახელსაც მოწიწებით ვახსენებდი,ვინც წიგნებს წერდა,ვინც სახელგანთქმული იყო სხვა,დიად სამყაროში,პატარა ბიჭივით მხიარული,კოხტა,