ნოემბრის წვიმა VI

რა შეიძლება იყოს, ნოემბრის წვიმაზე უკეთესი? როდესაც ზიხარ ფანჯრის რაფაზე დიდი ყავის ჭიქითა და სიგარეტით ხელში და უყურებ თუ როგორ ეცემა პატარა წვიმის წვეთები საკუთარ ბაღში გამხმარ მცენარეებსა და ხის ტოტებს.. ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა საყვარელი

ნოემბრის წვიმა V

– ხელფასი მოუმატეს. ისედაც ბევრი არ ჰქონდა?! რათ უნდოდა, ვერ მივხვდი.. – მითხრა თინამ და სავარცხელი ჩამოუსვა ჩემი გრძელი თმის ბოლოებს. – გახარებული უნდა იყოს წესით. – არის კიდევაც, დღეს მოფრინდა თუ არა, ეგ მომახალა. სოფიასაც დაურეკა და აცნობა. –

ნოემბრის წვიმა IV

კარის შემონგრევით გამოწვეულმა ხმაურმა შემაშინა, თვალები გავახილე და მსუბუქად წამოვწიე თავი. მამაჩემის ძლიერი მკლავები ვიგრძენი, ნინას გავხედე ცრემლად იღვრებოდა. საწოლზე დამაწვინეს, იოდის სუნი ვიგრძენი.

ნოემბრის წვიმა III

ვთვლემდი, თვალებს ვერ ვახელდი, მაგრამ არც დახუჭვა გამომდიოდა. დიდი წვალებით გადმოვბრუნდი და ფანჯარას გავხედე, გათენებულიყო. იქვე ტუმბოზე სიგარეტი დავინახე. ხელი დავავლე და ერთი ღერი ამოვიღე. სახლში სრული სიჩუმე სუფევდა.

ნოემბრის წვიმა II

გუშინ დასწორებული მოქერავო თმა, დღეს უკვე ტალღოვანია. მწვანე თვალები რომ მაქვს, ვერავინ ამჩნევს. თუ ძალიან დამაკვირდი, მხოლოდ მაშინ დაინახავ,ოდნავ მოციმციმე ძალიან მუქ მწვანე ფერს ჩემს თვალში. არავის არასოდეს უცდია, ჩემს თვალებში დიდი ხნით ყურება,

ნოემბრის წვიმა I

"შთაგონება ბავშვს ჰგავს, მან არასდროს იცის როდის მოევლინება ქვეყანას." ღამით ისევ ხმაურმა გამაღვიძა. სახეზე ბალიში ავიფარე, რამაც, ხმაური ვერ ჩაახშო. ბალიში შორს მოვიქნიე და სიგარეტს დავუწყე ძებნა.. საათს დავხედე, გამთენიის 5 საათი სრულდებოდა.

წვიმა ქვეყანას წარღვნით ემუქრებოდა

წუხელი ღამით ჰქროდა, წვიმა კი ქვეყანას წარღვნით ემუქრებოდა ჩუმად გავჰყურებდი წვიმის წვეთებს , რომლებიც სარკმელს ეხეთქებოდა მე კი ძარღვიც არ შემტოკებია, შიშის აჩრდილიც უკან რჩებოდა შენზე ვფიქრობდი, შენს თბილ ხელებზე, შენი შეხება მენატრებოდა. ამგვარ

ნოემბრის წვიმა (თავი 2)

იმ დღეს ქეთი ისე იყო მე მოგონება ვიყავი..სულ ამბობს,რომ საშინელება ვარ და კიდევ უფრო საშინელი ვხდები,როცა ცუდ ხასიათზე ვარ...მე კი დღეში ბევრჯერ მეცვლება ხასიათი..შეიძლება იმდენი ვიცინო,რომ ვიღაცამ თქვას 10 წელი მოემატა სიცოცხლეო,მერე კი იმდენად

ნოემბრის წვიმა (თავი 1)

-მომიცადე ,ყოველთვის რატომ გარბიხარ წინ..შეხედე ბავშვები რა შორს არიან-მომესმა უკნიდან ოდნავ ბრაზმორეული ხმა. -რატომ უნდა გავრბოდე...ხომ იცი ასეთი ჩვევა მაქვს...არ შემიძლია ისე ნელა ვიარო,როგორც ისინი დადიან...შეხედე ახლა დგანან და საუბრობენ...არ

წვიმა

მარტის არეული საღამო იყო მოიღრუბლა ცოტაც წვიმამ დაიწყო წვეთა,მე კი ვიდექი ფანჯარასთან და ბაღში გახედვისას მხოლოდ იმ ბროწეულის ხეს ვხედავდი რომელიც ასე ლამაზად იყო გაყვავებული და ამინდთან ერთად თითქოს დაღონებულიყო კიდეც. ვიყურებოდი და ვხედავდი,როგორ