,,ავად ხარ"

შენ, შენი შიშის მთელი სისავსით, რომ ვერ ახერხებ გადამალვას შენი სულის, დამაყრუებელი ხმისგან. ავი კაცისგან რომლის ფიქრები ფანტელებივით გათოვს, თუმცა მძიმეა, როგორც ლოდი და ცხელი, მწველი და საშიში. ავად ხარ, გჭირდება წამალი, საკმარისია მცირე ნუგეში

ცხოვრების ჩუმი სიყვარული ხარ

ცამ დასჭექა, წამოვიდა წვიმა ხალხს უარი უთხრა ამ მზის სხივმა ოჰ, ეს გრძნობა გამახსენა სიმმა ვით გრძნობების მოტრფიალე ბინდმა როგორ გითხრა რომ მიყვარხარ ერთხელ ახლოს ვერ მიმყავხარ ბრალი მე მაქვს სიყვარულში იმ ზიზღნარევ სიხარულში სადაც მძულს მე თავი

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი...

ყვავილების ხარ ნაგავსაყრელი, დამჭკნარ გრძნობათა თაიგულების... ოცნებების ხარ ნაგავსაყრელი, ფერფლად ქცეული იმედებისაც... ყვავლების ხარ ნაგავსაყრელი, ფეხგადავლილი იასამნების

ნეტა ახლა სად ხარ

გეძებ ყველგან ხილულად თუ უხილავად ვიცი სად ხარ...ვერ მოვდივარ... მეშინია შენი კოცნა და ალერსი მეშინია თვალებზე რომ შემოგხედავ იქ ხომ ჩემი ტკივილია...ცრემლებად რომ დაგდენია როგორ გითხრა, რომ მიყვარხარ და უშენოდ აღარ შემიძლია... ახლა ერთი ჩამახუტა,

ის შენ ხარ, რაც ჩემში ძგერს

იცი? ხანდახან ვფიქრობ ხოლმე, იმაზე თუ რამდენად დიდი ხარ და ამასთანავე რამდენად მცირე, არ ვიცი რას შეგადარო. შენ ხარ ყველაფერში და ყველაში, ანდაც შენშია ყველა და ყველაფერი. შენ ხარ ბედნიერებაში, სიხარულში, სილამაზეში, ნგრევაში, ომში, ცრემლებში,

სადაც არა ხარ...

შენ მიყვებოდი ამბებს ჩემამდელს, მე კი შენამდელ აზრთან ვდაობდი. განცდა მწვდებოდა ლამის ყელამდე, ისე მარტივი თავისთაობით... მერე შეწყვიტეს თხრობა ტუჩებმა, და მხოლოდ მზერა ალაპარაკდა.

15 წიგნი რომელიც უნდა წაიკითხო სანამ ცოცხალი ხარ

"წიგნის როლი საზოგადოებაში ძალიან დიდია,მიუხედავად იმისა,რომ არსებობს ქვეყნები სადაც უწიგნურობის პრობლემა საკმაოდ მწვავედ დგას.ვერ ვიტყოდი რომ ეს საკითხი საქართველოს არ ეხება.რამოდენიმე დღის წინ საქართველოში გაკეთებულმა სტატისტიკური გამოკითხვების

შენ ჩემი გამონაკლისი ხარ [სრულად]

ერთი წუთით დახუჭეთ თვალები, რას ხედავთ? ირგვლივ გამეფებულ სიბნელეს? აი მე კი სიბნელეს უკვე რამოდენიმე თვეა ვეღარ ვხედავ მას გაბრიელის მზერა ცვლის. რამდენჯერაც თვალს დავხუჭავ იმდენჯერ გაიელვებს მისი ჭაობისფერი თვალები, თვალები რომლებიც დღითიდღე უფრო

რა შორსა ხარ ...

წელს მერცხლები თბილ ქვეყნებში ვერ გაფრინდნენ, ჩვენ ვტკიოდით თითქოს ყველა დედამიწელს. მზის სხივები ნაცნობ სითბოს ვერ მაწვდიდნენ, როცა სუნთქვა შევატოვე შენს ლავიწებს.

ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ დაიკო

ჩემი ცხოვრების აზრს ჩემს მშვენიერს მინდა მივუძღვნა ლექსი მცირედი ის მე მამყოფებს მუდამ ბედნიერს არს ერთადერთი ნამდვილი ლედი დაიკოსათვის დავთმობ ყველაფერს მოვკლავ ყველას და დავთმობ ყველა ერს ის არის ჩემი