რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეექსვსე)
რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეექსვსე) მიკი:-კარგი მიდი ემა სახლში წავიდა. მიკმა მონატრებას ვერ გაუძლო და ერთ საათში მისი სახლის კარებთან გაჩნდა. კარი ღია იყო და შევიდა. ემა ტანსაცმელს იცმევდა.რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეხუთე)
აქამდე ვერ მოვახერხე შემოსვლა და ეხლა ვდებ მეხუთე თავს, ცოტა პატარაა მაგრამ შემდეგი დიდი იქნება ,ამ გრძნობას თუ მოწონება ქვია, სიყვარული რა იქნება მაშინ,,-ახსენდებოდა ემას მიკის სიტყვები და მას ძლიერად ეხუტებოდა. მიკისთვის ეს იმდენად მოულოდნელიამ ცხოვრებაში
ამ ცხოვრებაში, მე ვარ სულ მარტო, ოღონდ ნუ მკითხავ, ვერ გეტყვი რატომ... ამ ცხოვრებაში მე ვარ ეული, ამიტომ მკვდარია ჩემი სხეული. ამიტომ მკვდარია ჩემი სხეული.რა დავარქვა ამ სიყვარულს (თავი 4)
მოკლედდ ძალიან დიდი პაუზა მქონდაა მაგრამ მოვახერხე დაწერა (( უბრალოდ ბევრი არ კითხულობს დ. არ ვიცი ღირს გაგრძელებაა..მიკმა თვალები გაახილა და დაინახა საავადმყოფოს თეთრი კედლები, მთავარი ექთანი რომელიც წამალს უმზადებდა და ემა.... მიკი-:ემა...რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მესამე)
მიკი დიდხანს ფიქრობდა რა გაეკეთებინა. მისულიყო თუ არა ემასთან. ერთი დღე გავიდა ამ ამბის შემდეგ, მონატრება სულ შიგნიდან წვავდა. ბოლოს და ბოლოს გადაწყვიტა ენახა. საღამო ხანს იმ თეატრში წავიდა სადაც ემა დადიოდა, მაგრამ იქ ვერ იპოვა და ახლოს მდგომდღეს მე ვწერ ამ ლექსს ...
სული დამძიმდა... მერამდენედ ვუღრენ ჩემს ფიქრებს, ვხედავ ქარს მიაქვს მოლოდინი რაღაცა ახლის. მე რომ შემეძლოს გეფიცები ზეცაში ვიფრენ, ზეცაში ვიფრენ ისე მომწონს ფერები ამ ცის.რა დავარქვა ამ სიყვარულს? (თავი მეორე)
მთელი ღამე მის სახლთან გავათენე, ფეხი არ მომიცვლია იმ იმედით რომ შემამჩნევდა. დილით მხარზე მისი ხელი ვიგრძენი ემა:-ჰეი! გაიღვიძე... მე:-რაა? რახდება ემა:-აქ რას აკეთებ? უკვე ბევრჯერ მომხვდი თვალში ცუდად! მოშორდი აქედან თორემ პოლიციას გამოვიძახებ.რა დავარქვა ამ სიყვარულს?
ჩემი პირველი სიყვარულის ამბავიი !! ემასა და მიკზე ..იმედია მოგეწონებათ-ეს რა ცხოველობაა?! გამიშვით თორემ ვიყვირებ! (ემა) -მიდი! იყვირე! (მე)თვალები ცრემლებით აევსო... სულ თრთოდა... ისეთი სუსტი და უსუსური იყო, მეშინოდა არ გადამეტეხა.. სახე ტუჩებთანამ ქარიშხლიან ღამეს
ამ ქარიშხლიან ღამეს, როცა მზე დახრის მკლავებს, შემომაკლდება წამის ურჩი ლოდინი ამ დღეს... და ამ ქარიან ღამეს გრძნობა ძველ კედლებს ამსხვრევს, რადგან ვოცნებობ შენზე, როცა ზღვა ფიქრებს არევს...მოკლედ, ამ საქმიდან არაფერი გამოვა
"ეჰ, ქალბატონო დეიდა, თქვენ სწორედ ისეთი ადამიანი ბრძანდებით, როგორიც მე წარმომიდგენია, რომ ადამიანი უნდა ბრძანდებოდეს..."ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.