სურათები *1*

"ადამაინები, რომლებიც ყველაზე საოცარ ემოციებს გვჩუქნიან საბოლოოდ ყველაზე მტკივნეული მოგონებების ავტორები ხდებიან.”მე მჯერა მოულოდნელი ბედნიერების, არ შეიძლება ყველაფერს ბრძოლა სჭირდებოდეს

ხატია

მაღვიძარის დარეკვამდე გამეღვიძა, ყოველთვის ასე ხდება მასზე ადრე მეღვიძება, თვალებს არც კი ვახელ ისე ველოდები როდის მაცნობებს ადგომის დროს. ამ დილითაც ვერ ვუღალატე ჩვეულებას, იქამდე არ ავდგები სანამ

მე გიჟი არ ვარ! [სრულად]

ხანდახან როგორ გტკივა, როგორ გეშინია...გინდა დახატო, დაწერო ან თქვა. მაგრამ როცა ამ ყვეალფრის სიტყვად გადაქცევას ცდილობ ხვდები, რომ სისულელეა... არცერთი, სიტყვა ახლოსაც არ არის იმასთან, რასაც გრძნობ... ამიტომ მე ყოველთვი სიჩუმეს ვირჩევ...იქ

ტყუპები

ბავშვობის მოგონებებიდან, ამდენი წლის შემდეგაც კი ამ ფრაგმენტს ყოველთვის დიდი სიყვარულით ვიხსენებ და თითოეულ წამს სათუთად ვუფრთხილდები. შემოდგომის მიწურულს, როცა მთელი სოფლის მოსავალი

თავისუფლების ძიებაში

სიყვარულის ისტორია ბევრი არსებობს. ყველა განსხვავებული და ლამაზია, ზოგჯერ უბედურიც. საინტერესოა, ამ ისტორიას როგორი სახე შეექმნება, რადგან პროტაგონისტები არ გვანან ყველას.

ჩვენ ერთმანეთი დაგვებედა [სრულად]

ხო,ყველაფერი იგივე იყო. თითქოს,წარსულში დავბრუნდი. მივხვდი,რომ ჩემ გვერდით იყო. ვიგრძენი მისი მოახლოება. გამეღიმა,გამრამ ამ ღიმილში ტკივილი უფრო იკვეთებოდა,ვიდრე ბედნიერება

წარსულის კვალდაკვალ თავი 7

-მოკლედ ასეა საქმე და ასე გადავწყვიტეთ ჩვენ მშობლებმა.უკვე დროა რომ ბიჭებმა მუშაობა დაიწყოთ და კომპანიაში დასაქმდეთ.სწავლაც დასრულებული გაქვთ ყველას და უსაქმოდ ყოფნა აღარ შეიძლება.დროებით შეგეზღუდებათ გართობა და აქეთ-იქით სიარული,განსაკუთრებით გვიან

შენი თვალები

წახვედი? არაუშავს, მე მუდამ თან გაგყვები! მეღიმაბა ამ ხიდიდან გაფრენილს, ცეკვა-ცეკვით, რომ მხვდებიან ტალღები.

გარდაცვლილი პოეტისგან

ეს სიცივე, ეს სიჩუმე, ცხელი ჩაი, წვიმა. პოეზიამ ეს ინატრა, პოეზიის სხივმა. რომანტიკა! ეს ინატრა პოეზიის სიმმა. მარტოობა! აქ იდარდა ჩემი სულის ბინდმა.ჩემი ცივი გამოხედვა აღარავის სწყინდა, უიმედო სიყვარული დარდს და ვარამს მგვრიდა. ამ გრძნობათა დიდი

გარდაცვალება/მე/

წამისმეასედი გჭირდება მაშინ როცა თვალს ხუჭავ.ერთ დღეს დილაადრიან მეც დიდი ბრძოლა გადავიტანე მასთან გამალებით ვებრძოდით ერთმანეთს მაგრამ ბოლოს მან ალუდასავით გაისროლა მე კი შემენგრა გულის ფიცარი მუცალივით.ყველაზე სანატრი და ლამაზი ბოლო წამია