რატომ არ გვიხდება სურვილები? - პარადიგმა "იყო, იმოქმედო, გქონდეს"

არსებობს ე.წ. პარადიგმა - "იყო, იმოქმედო, გქონდეს" ამ მარტივ ფრაზაში იმალება ჩვენი ცხოვრების უმთავრესი ქვაკუთხედი. მაინც რა უნდა გავაკეთოთ საიმისოდ, რომ ჩვენი სურვილები რეალობად იქცეს?

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 1)

ამ შუაღამისას ნეტა ვინ იდიოტია, კარი რომ ჩამომიღო? გაბრაზებული ავდექი საწოლიდან, ხალათი შემოვიცვი და თმაზე ხელი გადავისვი, ცოტა რომ დამელაგებინა, შუქი ავანთე და საათს შევხედე, შუაღამის 4 საათი სრულდებოდა, კარზე ბრახუნი ისევ გაგრძელდა.

გიორგი არაბული - არ გეგონოს, რომ

არ ვიცი იქნებ მიყვარხარ ქალავ, ან თმები მიყვარს მხრებზე რომ იხვევ, ხევსურ კაცივით სიყვარულს ვმალავ და პოეტივით ლექსებად გიმხელ.

ადამიანებად არ იბადებიან ადამიანები ხდებიან

გუშინ ქუჩაში ერთი მოხუცი ქალი იჯდა ხელგამოწვდილი ეს არც გამკვირვებია, რადგან ასეთი ხალხი ხომ ბლომად არიან სამწუხაროდ, მაგრამ მის ხმაზე ჩემდა უნებურად შევტრიალდი, უცნაური გრძონობა გამიჩნდა როგორ თხოვდა ხალხს ნაღვლიანი ხმით დახმარებას, როცა მას

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 10 )

აი მეორეჯერ ახსენებ მაგ სიტყვას და მორჩა ჩემი შვილი აღარ იქნები_ ბავშვივით დამტუქსა,მერე კი თემოს მიუბრუნდა_ ახლავე დავრეკავ ნოდარისთან და გავაფრთხილებ,თქვენ კი_ თვალი მოგვავლო_ შენ,თემო და საბა გაემზადეთ,ხვალვე გაემგზავრებით.

ღიმილი ბედნიერებას არ ნიშნავს

ღიმილი არ ნიშნავს ბედნიერებას არ ნიშნავს იმას რომ ბედნიერი ვარ დიახ მე არასდროს ვყოფილვარ ბედნიერი და ალბად ერთადერთი ოცნება მაქვს სხვებივით ბედნიერი ვიყო.

არ გამოვა ვიცი

იციი სევდაა არის ახლის პოეზია ახლა უნებურად ცამაც ჩამოთოვა ჩემი ხასიათი ქალივით კაპასია თუმცა არ ვიცი ახლა რა გამოვა,ცამ ფიქრები წვიმასავით დამასია არ გამოვა ახლა თქვენზე გლოვა სიყვარული ქაღალდივით ლამაზია

რაც არ უნდა ერქვას მას, ის ჩემია არ ჰგავს სხვას (ემილი)

შენი სიცილი ჯერ ისევ ღვივის აღმართს ვუყვები მთვარიან ღამეს, არა და არა, ჩემთან ხარ მზის სხივს ეკრობა მზე და აქ დაამთავრეს.

თვენ არ იყავით, ახლა თქვენ ხართ და მე არსად ვჩანვარ.

უცხოსგან გამოწვდილ ხელს რომ ხედავ იბნევი შენდაუნებურად. ელოდი, მაგრამ გაგიკვირდა ~ მაინც.

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 9 )

-ვნერვიულობ-ისტერიულად გამეცინა და ახმაურებულ კარს გავხედე. -ხალვაში-გაისმა ექთნის წრიპინა ხმა,არადა ქალი საკმაოდ ჩაფუნთრუშებული და ასაკიანი იყო. -მე ვარ-მაშინვე ფეხზე წამოვხტი და წინ გავიჭერი.დედა უკან მომყვა.ინტერესით მოვავლე კაბინეტს თვალი