ღამის აჩრდილი (5თავი)

.რა იცი ცხოვრება რას გვიმზადებს?შეიძლება დღესვე მოვკვდე-გამეცინა-მინდა,რომ ეს მიგცე,უბრალოდ შეინახე.შეიძლება არ მოგეწონოს,მაგრამ რაც არ უნდა იყოს,არ გადააგდო და შეინახე.შეიძლება ახლა მე უნდა გთხოვდე პატიებას,არ ვიცი…მართლა არ ვიცი,მაგრამ…

ღამის აჩრდილი (4თავი)

“ეს,რომ მხოლოდ გატაცება იყოს და არა ის რასაც შენ გრძნობ ჩემს მიმართ?““სულ ცოტაც და მაგასაც გავიგებთ,ახლა კი ტკბილი ძილი ქეთევან““ღამე მშვიდობისა ერეკლე“ტელეფონის მკრთალი შუქი ჩემ სახეს

ღამის აჩრდილი (3თავი)

წერილი როგორც კი წავიკითხე კანკალმა ამიტანა,ჟრუანტელიც გაორმაგდა და გული საგრძნობლად აჩქარდა.ფეხზე წამოვდექი წერილი კი მუშტში მოვიქციე.კანკალით და ბარბაცით მივაბიჯებდი დირექტორის კაბინეტისკენ,თავს ძლივს ვიკავებდი,რომ იქვე არ წავქცეულიყავი.მაინც,ამ

ღამის აჩრდილი (2თავი)

ზოგი კი იბვრძვის.რატომ არ იღებენ მაგალითს მათგან? რატომ არ იქცევიან ისე ,როგორც ძლიერები.რატომ არ ცდილობენ ყველაფრის მიუხედავდ გაიღიმონ?! ვიცი,რომ ეს ძნელია მაგრამ ის არაა გამოსავალი,რომ ყველას ხვევენ თავს თავიანთ ტკივილს.არავის აინტერესებს მათი

ღამის აჩრდილი (1თავი)

მზე მიცნობს მე,მაგრამ მთვარემ იცის ყველაფერი ჩემ შესახებ.მიცნობს იმაზე უკეთ ვიდრე მეგობარი,იცის ყველა საიდუმლო და წვრილმანი.იცით რატომ? რადგან მან იცი საიდმულოების შენახვა და არასდროს გაანდობს ჩემ ნათქვამს უცხოს თუ ნაცნობს.ამიტომ,მიყვარს ღამის

წარსულის აჩრდილი [სრულად]

საღამომდე მისაღებში ისხდნენ და ძველ ამბებს იხსენებდნენ. რა კარგია ძველი მოგონებები, მითუმეტეს თუ ის შენ სიხარულთანაა დაკავშირებული. რამდენი რამის გაკეთება შეგიძლია ადამიანს და რამდენ რამეს არ აკეთებ, ან ვერ აკეთებ. უკვე წლებია მოგონებებით

გმირის აჩრდილი (ნაწილი 1, 2, 3, 4 +)

ეს ბიჭი სუნთქვას მიკრავდა და ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ ამას თავადაც ხვდებოდა; სწორედ ამიტომ ვბრაზობდი ასე ძალიან. მაღალი იყო, გადაშლილი მხრებითა და იდეალური სხეულით, გამომწვევად დააბიჯებდა, თითქოს სამყაროს იწვევს დუელშიო. მის სიმშვიდეში იყო რაღაც

გმირის აჩრდილი (ნაწილი 3)

უკან მობრუნება ცუდი აზრი იყო, დარწმუნებული ვიყავი, რომ ჩემი მოსაუბრე სახლიდან მითვალთვალებდა, თან ნუგოს ნახვა ნამდვილად მინდოდა, ამიტომ ქუჩას ავუყევი ზემოთ ნახსენები რვა ნომერი სახლის მოსაძებნად. ფაქტი იყო, რომ თვალთვალის ობიექტთან მოულოდნელმა

გმირის აჩრდილი (ნაწილი 2)

სასწრაფოდ გავიძრე ტანსაცმელი, მოვიხსენი რამდენიმე საათის წინ საგულდაგულოდ მორგებული ნიშნობის ბეჭედი და ცხელი შხაპის ქვეშ გავირინდე, თითქოს გაყინული გულის გალღვობას ვცდილობდი. წყლის ცხელი წვეთები სხეულზე იშლებოდნენ და ორთქლად ქცეულნი ჰაერში

გმირის აჩრდილი (ნაწილი 1)

თაკო მართალი იყო, ეს ბიჭი სუნთქვას მიკრავდა და ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ ამას თავადაც ხვდებოდა; სწორედ ამიტომ ვბრაზობდი ასე ძალიან. მკვირცხლი მზერა ჰქონდა და საოცარი უდარდელობით აგრძელებდა გზას, თუმცა მის სიმშვიდეში იყო რაღაც ბრუტალური და