სანდრო (3 თავი)

სასმელი,რომელიც ხელში მეჭირა,სწრაფად დავლიე და ორივე ხელი სანდროს კისერზე მოვხვიე, თავი კისერთან მივადე და მის მოძრაობებს ვმეორებდი,მსიამოვნებდა მასთან ესე ახლოს ყოფნა,მისიი სურნელიც უფრო ცუდად

ბოლო რეისი - მეოთხე თავი-უფრო ახლოს

კარადის კარი ნელა გაიღო.ქალმა სახეზე საბანი აიფარა და ადგილზე გაიყინა,არ იცოდა რა ექნა.კარადიდან კი ჩურჩული და შემდეგ ხმადაბალი სიცილი მოესმა,საბანი ოდნავ ჩამოწია და ტელეფონი კარადას მიანათა,არავინ იყო

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს

მთებთან არ ვიცი რად ვიყავ ახლოს, თითქოს დავტოვე სხეული სახლში, ოფლში ცურავდა ზეწარი, მახსოვს, მახსოვს, მეც როგორ ვცურავდი მასში,

რეალობასთან ახლოს!

წარსულის მთელი მომხიბლელობა იმაშია რომ ის წარსულია...როდია, ცხოვრება ისე მოწყობილი , როგორც ჩვენ გვინდა,შორსმჭვრეტელი ადამიანები, ყოველთვის ათვიცნობიერებენ რომ, დასაწყისი პოტენციურ დასასრულს ნიშნავს...თუმცა

ზღვასთან ახლოს (V თავი) დასასრული

ლილიანამ ჭიქაში წყალი ჩამოასხა და ფანჯარას მიუახლოვდა. შორს ზღვა ბობოქრობდა. ტალღები მღელვარედ ადი-ჩადიოდნენ. ალბათ ღამით იწვიმებდა კიდეც. აგვისტოს მიწურულისთვის უჩვეულო ამინდი იდგა. შორს ზღვიდან მომავალი სილუეტი დალანდა. ცოტნე იყო. გოგონას

ზღვასთან ახლოს (IV თავი)

ბოლოს როგორც იქნა მთელი შერჩენილი ძალ-ღონე და გამბედაობა გამოიყენა და ქუთუთოები ერთმანეთს დააცილა. უცებ ნაცნობ ულამაზეს მწვანე თვალებს შეეჩეხა და მზერაც გაუქვავდა. -მეგონა გეძინა. -შენ რა გაგიჟდი?! კინაღამ მიკროინფარქტი მივიღე! ეს რა იყო?! ან რა

ზღვასთან ახლოს (III თავი)

იმედიც დაკარგა და ბრძოლა შეწყვიტა, საკმაო რაოდენობით წყალი ყლაპა, უკვე გონებასაც კარგავდა, როდესაც წელზე ხელის მოხვევა იგრძნო და რამოდენიმე წამში უკვე ზედაპირზე ტივტივებდა. ძლიერად ამოახველა და მის მშველელს მიენდო მთლიანად.

ზღვასთან ახლოს (II თავი)

გამთენიის ხანს რაღაც უსიამოვნო გრძნობამ გამოაღვიძა. პირი საშინლად უშრებოდა. ახლა ადგომა ესიკვდილებოდა, თუმცა სხვა გზა არ იყო. ნელა წამოიზლაზნა ფეხზე, იქვე მიგდებული ხალათი უბრალოდ მოისხა და სამზარეულოსკენ გაემართა. ორი ჭიქა წყალი მიყოლებით ჩაცალა და

ზღვასთან ახლოს (I თავი)

საიდანღაც პლედი ამოქექა და მისაღებში დივანზე გაშოტილ ბიჭს გაუტანა. მანაც უცნაური სახით გამოართვა, ზურგი აქცია და თვალები დახუჭა. -ტკბილი ძილი. - მაგრამ ლილიანას პასუხი არ მიუღია. უცნაურად, თავისთვის აიჩეჩა მხრები და ოთახში შებრუნდა. მთელი ღამე ძილი

რაც უფრო ახლოს ხარ...

რაც უფრო ახლოს ხარ, მეჩვენები შორს.. სათქმელი აღარაფერი დამრჩენია, მგონი, არც შენ, ნაძალადევი ღიმილიც აღარ შეგვიძლია, მაშინვე გვეყინება სახეზე.. რამდენი რამის თქმა მინდოდა, ალბათ შენც გინდოდა, მაგრამ რა მოხდა ?