ბიჭი კაფედან თავი 4

მაქსიმეს აგარაკზე ვიყავით . რათქმაუნდა მეც წამიყვანა.გაჯიუტებას აზრი აღარ ქონდა,ისედაც ყველაფერი იცოდა ჩემი არ არსებული პაემნის შესახე.ნონა და სანდროც იყვნენ.მაქსიმეს მეგობრები და ანა თავის დაქალებით.ბევრი ჩემთვის უცნობი ადამიანი იყო რაც

ბიჭი კაფედან თავი 3

-ნონა გრძნობ? -რას ნინია? -სუნს ნონა.ბედნიერების სუნს -ბედნიერებას სუნი არ აქვს ნინია -კი აქვს მას მაქსიმეს არომატი ასდის ნონა.

ბიჭი კაფედან თავი 2

ჩემი დილა ყოველთვის ნონას ქოთქოთით იწყებოდა -ნინია გაიღვიძე დაგაგვინადება.რანაირი გოგო შენ ხარ ,ვერ ვხვდები.ცოტა ადრე რომ ადგე, გაიპრანჭო ხომ შეგილია მარტო წყლის გადავლება და თმის დავარცხნა ხომ არარის არაა.ყოველთვის მეცინებოდა ნონას ასეთ

ბიჭი კაფიდან თავი 1

უნივერსიტეტიდან დაღლილი გამოვედი და პირდაპირ გეზი ჩემს საყვარელ კაფისკენ ავიღე.ეხლა ყავა ,რომ არ დამელია გავგიჟდებოდი.თავი ისე მტკიოდა. ყავა თუ მიშველიდა.კაფეში შესულს გამიხარდა ჩემი საყვარელი ადგილი თავისუფალი ,რომ დამიხვდა.ტრადიციულად უშაქრო

თეთრი სახლის ბიჭი

ნიკუშა ბაღიდან უნდა გამომეყვანა, ბაღისკენ მივდიოდი, გზად ერთ მაღალ თეთრი სახლის აივანზე ბიჭები იყვნენ, ლაპარაკობდნენ, იცინოდნენ, ერთმანეთს ეღადავებოდნენ. აივანის მოაჯირს ერთი მაღალი ქერა თმით ბიჭი მიყრდნობოდა. შემთხვევით თვალი გამექცა, ყურსასმენები

ჩემი ბიჭი

-კატალინა.ესმა ადექით რაა- ყვირილით გვაღვიძებს მე და ესმას ჩემი დაქალი ლოლა.ლოლა მაღალია,ღია წაბლისფერი თმა და მწვანე თვალები აქვს.ის მომავალი მოდელია ისევე როგორც მე. ესმა მომავალი ბიზნეს ლედია მას გრძელი ქერა თმა და ლურჯი თვალები აქვს.

ბიჭი ჩიხიდან ! ! !(5თავი)

-რა მაგარია ჩვენს ეულ გოგოსაც გაეხსნა ბედი.-ამბობს გამხიარულებული მარიამი, მას შემდეგ რაც ჩემთან შევიკრიბეთ და დაწვრილეით მომაყოლეს ყველაფერი. -გოგო გადაირიე? რა ბედის გახსნაზე ლაპარაკობ სულ რაღაც 5 დღეა იცნობ ადამიანს. ვამბობ გაკვირვებული, რადგან

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული (ბიჭი სახელად 66-33-xx მე-2

-მე დუდა მქვია. გამომიწოდა თავისი დიდი მარჯვენა უკვე ნაცნობმა უცნობმა. -მე ნიტა. -შევაგებე ჩემი ხელი და რამდენიმე წამს ასე ვისხედით, არც მე ვუშვებდი ხელს და არც ის აპირებდა თავისი უზარმაზარი, თითებისგან ჩემ გათავისუფლებას.

ბიჭი ჩიხიდან !!!(თავი 5)

გაკვირვებული ვუყურებ. მართლა ვერ ვხვდები აქ რა უნდა, ან მე რას დამდევს. მაინც მეღიმება, ისეთი გამომეტყველება აქვს თითქოს ყველაზე დიდი ცოდვა ჩამედინოს, რითიც მას გული დავწყვიტე. მერე მიღიმის და კარს მიღებს. ღმერთო ჩემო მისგან ასეთ ჯელტმენობას

უცხოელი ბიჭი

უკვე აეროპორტში ვარ. ვემზადები გასაფრენად იმ საოცრად ლამაზ ქვეყანაში, რომელსაც საქართველო ჰქვია. ვესტუმრები დედაქალაქს. თბილისი ცნობილია თავისი არქიტექტურული ნაგებობებით. ძალიან მაინტერესებს მართლაც ისეთი შთამბეჭდავი სანახავია თუ არა როგორც