გზა სამოთხისკენ (თავი პირველი)

-მიყურებთ? დიახ ,მე ლიზა ვარ, ოთიკო ანდრიაძის შვილი,ის ახლა თქვენს წინ მამაჩემის გაციებული გვამი დევს და თქვენ სინანულით, ყალბი

გზა სადღაც გაქრა! 7

სიმთვრალეს ვაბრალებ,მაგრამ მგონი თავად არ მინდა წამოდგომა და მისი მიტოვება.ჩავეხუტები და ხვალ ვეტყვი რომ ყველაფერი ღვინის ბრალი იყო და რომ მე ის არ შემყვარებია.

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.6,the end)

თუმცა მოხდა ის,რისიც ასე ძალიან მეშინოდა...დავკარგე ჩემი ერეკლე,რომელმაც 3 თვის განმავლობაში შეძლო თითქმის შეუძლებელი,ამ მცირე დროის განმავლობაში თავი თავდავიწყებით შემაყვარა,მე ის საკუთარ თავზე მეტადაც კი შევიყვარე და

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.5)

-არა ერეკლე,გაჩუმდი ეს აღარ თქვა,ვიცი შენთან თუ დავრჩები შენც დაგკარგავ,დაწყევლილი ვარ,თუმცა არ ვიცი ვისგან,ვიღაცამ ისე საშინლად დამწყევლა...-ათნასია გევედრები დარჩი ჩემთან და პირობას გაძლევ არაფერი მოხდება,სულ ერთად ვიქნებით

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.4)

დედა,რომელიც უგონოდ ეგდო ძირს.ჩემს კივილზე მეზობლები შემოცვივდნენ მეტი არაფერი მახსოვს,გონს მხოლოდ საავადმყოფოში მოვედი,თვალები გავახილე და ჩემს გვერდით მხოლოდ ერეკლე დავინახე. -როგორც იქნა საყვარელო,კარგად ხარ? -დედა სად არის? -ნუ ნერვიულობ

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.3)

-უკვე კარგად შენ,რომ დაგინახე,მთელი ეს დღეები შენზე და შენს თვალებზე ვფიქრობდი.წამოდი,წამოდი ერთ ადგილას მინდა წაგიყვანო,ხელი მომკიდა და მანქანაში ჩამსვა.მივედით ერთ ლამაზ,პატარა ტყეში,სადაც ისეთივე პატარა და ლამაზი ქოხი იდგა.შიგნით შევედით,ბუხარი

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.2)

თვალები გავახილე და ავდექი,დავინახე თუ არა რაღაც დამემართა,ისეთი რაც აქამდე არ დამმართნია და სიტყვებით გადმოცემა რთულია. -გთხოვთ მომიტევოთ თუ შეგაშინეთ,ეს ნამდვილად არ მინდოდა,უბრალოდ დაგინახეთ და... -საპაიებელი არაფერია,არ შემშინებია,დაწყნარდით.

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.1)

დღეს 10 აპრილია და რა ცუდი დღეა,ამინდიც სწორედ ისეთი,როგორიც თავად ამ დღეს შეეფერება,მოღრუბლული ცა,თითქოს წარბები აქვს შეყრილი და ტირილს აპირებს. აჰა,ტირილს იწყებს,ტირის,უმატებს ტირილს და მისი ცრემლები მე მეცემა სახეზე. ვგიჟდები ისე მიყვარს

გზა სადღაც გაქრა! (1,2,3,4,5,6)

-“თუკი ადამიანს არ სწამს სიყვარულის,არ სწამს საკუთარი არსებობის“,-ხმამაღლა ამოიკითხა წიგნიდან მონაკვეთი-რას ნიშნავს ? -მე მეკითხები? -დიახ! -მე მწამდა სიყვარული,შესაბამისად მწამდა საკუთარი არსებობაც,მაგრამ ახლა უკვე აღარაფრის მწამს

გზა სადღაც გაქრა! 5

ჩვეულ,სამსახურის საათების გასვლის შემდეგ სახლში წავედი.როგორც კი კარი შევაღე და სურნელოვან მარტოობას შევერიე,ფიქრები მომეძალა და ნერვები ისევ რომ არ მომშლოდა,აბაზანაში შევედი წყლის გადასავლება.დიდად არც წყალმა მიშველა,მაგრამ დაძაბულობა მომეხსნა.ანუ