გრძნობები შიშის გარეშე (8)

სიკვდილი- აი რა მინდოდა მაშინ, მხოლოდ სიკვდილი, რათა გავქცეოდი ამ მეტად მტკინვეულ რეალობას, მინდოდა წარსულში დაბრუნება. იმ ბოლო დღეს ვიხსენებდი როდესაც ბებიას მაგრად ჩავეხუტე, ვგრძნობდი რომ მას ვეღარ ვნახავდი, ვგრძნობდი რომ სამუდამოდ ვშორდებოდით და

ქაოსური გრძნობები (12)

დიმა მისაღებში გალასლასდა და დივანზე მოწყვეტით დაეშვა.თავი ხელებში ჩარგო. ჯერ კიდევ უჭირს იმის გააზრება რაც გუშინ მოხდა მასსა და ელოს შორის. არა, მაინც ასე როგორ დათვრა რომ არაფერი არ ახსოვს და მსგავსი რამ ჩაიდინა? დიმა არასდროს გამოირჩეოდა სმით და

გრძნობები შიშის გარეშე (7)

-ლოდინი კართან უზრდელობაა, მადლობელი დაგრჩები თუ წახვალ. დავუყვირე ერეკლეს რომელიც ზუსტად ვიცოდი რომ იქ მიცდიდა. ნახევარი საათი ჯინაზე ვიყავი სააბაზანოში და გეგმებს ვაწყობდი,გაქცევის გეგმაში შესწორებები შევიტანე,სიმართლე რომ ვთქვა ჩემი გაქცევის

ქაოსური გრძნობები (11)

-გარყვნილი ბიჭი ხარ!-ეცადა მკაცრად ეთქვა-ეხლა გადი რა მართლა,უნდა გამოვიცვალო-შეეხვეწა ელენე. ცოტნემაც დანებების ნიშნად ხელები ასწია ამ ერთხელ დაგითმობო და ოთახიდან გავიდა.სანამ ელენე ჩამოვიდოდა გაზზე ჩაიდანი შემოდგა და ყავა ჭიქებში ჩაყარა. საქმეს

გრძნობები შიშის გარეშე (6)

"ტყუილად ამბობენ სიკვდილი ყველაფრის დაბოლოებააო, სიკვდილის შემდეგ იწყება სიცოცხლე" პირველი რაც ვიგრძენი იყო ტკივილი, აუტანელი ტკივილი მარცხენა ფეხში, მეწოდა, მინდოდა თვალები გამეხილა და მენახა ჩემი ფეხი, მაგრამ წამწამები იმდენად იყვნენ ერთმანეთზე

ქაოსური გრძნობები (10)

-მოიცა....შენ რა მართალს მეუბნები-თითქოს ეხლა გამოერკვაო ელენე და მსუბუქად წამოიკივლა. ის რასაც ახსნა ვერ უპოვა ეხლა ყველაფერი გასაგები გახდა. რატომ დააპირა დიმამ დაბადების დღის კოჯორში გადახდა,რატომ აუჩემა ნანომ აქ წამოსვლა,მერე მისი უეცარი

გრძნობები შიშის გარეშე (5)

დილით ხმაურმა გამაღვიძა,მთელი სხეული მტკიოდა,ფეხები საშინელ დღეში მქონდა, არც ხელები გამოიყურებოდა უკეთესად,მთლიანად დაგლეჯილი და გადატყავებული მქონდა, გაფითრებული და გაყინული ვიყავი, ამ ყველაფერს სურდოც დაემატა, არც აქამდე მიმართლებდა, მაგრამ ახლა

ქაოსური გრძნობები (9)

დიმა გაფითრდა. ადგილიდან ვერ დაიძრა. რას წარმოიდგენდა რომ ვინმე გაიგებდა მათ საუბარს,თან ვინ? ეხლა ამან ხმა რომ ამოიღოს და ცოტნესთან ყველაფერი დაფქვას? არა,ხომ შეიძლება სპეციალურად არა,მაგრამ შემთხვევით წამოცდეს? ესეც რომ არ იყოს ნამდვილად არ სურდა

ქაოსური გრძნობები (8)

ცოტნე ელენეს დაყვებოდა ჩუმად. მისი ყოველი ნაბიჯი იცოდა.როდის გადიოდა სახლიდან,რა დროს ისვენებდა,რა დროს ხვდებოდა ტატოს და ა.შ. ბოლო მოქმედებაზე ნერვები ასკდებოდა ხოლმე.უნდოდა მანქანიდან გადასულიყო და გემრიელად ეცემა ტატო,მაგრამ ხვდებოდა რომ ამის

გრძნობები შიშის გარეშე (4)

"როცა გგონია რომ ბედი არ გწყალობს, გახსოვდეს ცხოვრება ყველაზე განსაკუთრებულს გიმზადებს" ეს სიტყვები ყოველთვის მაძლევს იმის უნარს რომ გამოვკეთდე და მძიმე წუთები გადავიტანო მანქანა ჩესკენ ნელა მოიწევდა, ისე ნელა რომ მას კუც კი მოასწრებდა -კარგი რა