სითეთრის ირონია (დანაშაული)

ძლივს ავიარე აღმართი,ვფიქრობდი წვიმა გადაიღებსთქო მაგრამ თითქოს ჩემს წინააღმდეგ ამხედრებული სტიქიის ღმერთი მაწამებდა,კიდევ უფრო გამწარებით ცრიდა ცა.    დიდი გალავნის კარი მოვიძიე და შიგნით შევაბიჯე,ახლა ვიხსენებ რომ მაშინ გავიფიქრე ნაწვიმარზე

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ ერთი რამით გვჯობიან ევროპელები, _ მოულოდნელად ალაპარაკდა ნიკა, სავარძელში ჩაჯდა და ჟურნალების მაგიდაზე დადებული «ვოგის» თვალიერებას შეუდგა, _ აქაური ქალები ბევრად განსხვავდებიან ქართველი ქალებისგან. _ რითი? _ ცალყბად დავინტერესდი და ირიბად გავხედე,

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

ერთხანს თავჩაღუნული იჯდა. საჩვენებელი თითით უფორმო ფიგურებს «ხატავდა» მაგიდის ზედაპირზე. როდის-როდის ასწია თავი და უაზროდ შემომხედა._ კარგი აზრია… ეგრე ვიზამ… _ გულდათუთქულმა თქვა.უსიამოვნოდ მომხვდა ყურში მისი ტონი.

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

როგორც იქნა, წვიმების სეზონი დამთავრდა და გამოიდარა. ზამთრის მოახლოებით «დასუსტებული» მზე ძველებური სიმხურვალით ვეღარ ათბობდა დედამიწას, თუმცა მაინც მედგარ წინააღმდეგობას უწევდა შემოდგომის ქარებით გათამამებულ სუსხს. სწორედ ის პერიოდი იყო, ჟაკეტიდან

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ მხოლოდ მაშინ ვალაგებ, როცა გასაღებს მიტოვებს, _ გამოვაცხვე «ისტორია», _ კვირაში ერთხელ… ან ორჯერ. _ და ამ კვირაში? _ ეს კვირა ხომ დღეს დაიწყო… _ ვიპოვე გამოსავალი, _ ამიტომ ჯერ არ

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ მალე დაუშვებს, _ შენიშნა ნიკამ. _ რისთვის მოვედიო, რას მეუბნებოდი? _ რატომღაც, ოფიციალურად გამომივიდა. _ გეტყვი… ვიტალი რომ გავუშვი, ალბათ იცი, _ ხელსახოცით პირი მოიწმინდა და შემომხედა. _ კი, ვიცი.

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

მზერა თედოზე გადავიტანე. ის მხტუნავ ბურთულას დასჩერებოდა და ბაიბურშიც არ იყო, მისგან რამდენიმე მეტრის დაშორებით რა ხდებოდა. ალბათ თავში აზრადაც არ მოსვლია, ნიკა ჩვენს შემოწმებას თუ განიზრახავდა. ნეტავ რესტორანში გავყოლოდი და აქ არ შემოვსულიყავი… ეს

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

მექანიკურად დავმორჩილდი, «ფიშკა» ისე დავდე წითელზე, არც კი დამიხედავს მაგიდისთვის. ნუთუ თედომ მოასწრო ნიკას გაფრთხილება და მანაც შეამოწმა,

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ კარგი, ეგრე იყოს. მეც წავალ, გამოვიცვლი და ორმოც წუთში აქ ვიქნები. თავი დავუქნიე. _ რატომ ხარ უხასიათოდ? _ მომიტრიალდა, სანამ გავიდოდა. _ არ ვარ უხასიათოდ. _ კარგი, ეგრე იყოს. მეც წავალ, გამოვიცვლი და ორმოც წუთში აქ ვიქნები. თავი დავუქნიე.

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

ამასობაში ექვსი საათი გახდა და ჩემი წასვლის დროც დადგა. ამობეჭდილი ხელშეკრულება ფაილში ჩავდე და დირექტორთან შევედი. უსიტყვოდ დავუდე წინ დოკუმენტი და გამოვტრიალდი. მისი ნათქვამი «გმადლობ» ზედ კართან დამეწია.