სასჯელი. თავი 10 (დასასრული)

-ვფიქრობ უარყოფითი პასუხი რომ იყოს  ძალიან მეწყინება, მაგრამ ჩემი დამანგრეველი იქნება ის რომ პასუხი დადებითი იყოს და როგორ გავაგრძელო ამ ცოდვით ცხოვრება.

90's. 90- იანელი (10) დასასრული

- აღარ გიყვარს? - ცრემლი ვითომ და მე არ შემემჩნია  ჩუმად მოიწმინდა. - მიყვარს .... ვერ წარმოვიდგენდი  თუ ესე შემიყვარდებოდა... ვერც კი ვეუბნები რომ სიგიჟემდე მიყვარს... რომ ვნახე ... მისი სახე , მისი თვალები ღმერთო ჩემო რომ დამინახა... ვერ

მემკვიდრეობითი ცოდვა (თავი 15) (დასასრული)

ზღვამ ტალღებით ოქტომბრის ნიავი მოიტანა და გაშლილ ხელებზე შემომახურა.მზე რამოდენიმე საათის წინ ჩაესვენა.დაღამდა... წარსულს ჩაბარდა ყველა ღვთაება. ზღვა ზეცას მისწვდა და სველი ხელები მოახვია.გარინდებული ვიდექი და დახუჭული

ნანო #დასასრული

- არ მინდოდა ადამიანების სახეები დამენახა. კომპანიაშიც ძალდატანებით დავბრუნდი. ყველას თავს ვარიდებდი. მეზიზღებოდა, რომ დედაჩემის სხეული მიწის ქვეშ იყინებოდა და ამ დროს ადამიანები დედამიწის ზედაპირზე დააბიჯებდნენ.

შემიყვარებ! (დასასრული)

ელექსანდრე თვალებში ჩააცქერდა სუნთქვა არეულს ცოლს, რომელიც მღელვარებისგან და დაძაბულობისგან ერტადგილზე მიყინულივით იდგა

შეჯახება ზევსთან (თავი 18) დასასრული

-სუნთქვა რად მინდა კი არ ვმშობიაროობ_ტირილს უფრო მოუმატა ნინიმ და მუჭებით მოიშორა ცრემლები, -ჭკუიდან ვიშლები მისი ბოლო წინადადება რომ მახსენდება, იქნებ და მართლა დავიგვიანე და სხვა შეუყვარდა? ორ თვეზე მეტი გავიდა.

ჩემზე უნდა დაგელაპარაკო... (თავი5) დასასრული

"ჯობდა, წერილები თანმიმდევრულად გამოგეგზავნა. იმდენმა ემოციამ მოიყარა ერთად თავი, რომ ცოტათი არაკომფორტულია. მიუხედავად იმისა, რომ ხუთი წელია ერთად აღარ ვართ, მიჭირს მოგისმინო, როგორ საუბრობ სხვაზე. ამაზე არასოდეს დავფიქრებულვარ და არც მინდა ამის

ახალი სიცოცხლე IV თავი (დასასრული)

თუ შექმნი ნამდვილ ისტორიას,მაშინ გჯეროდეს იმის , რომ ერთ მშვენიერ დღეს მოვა ვიღაც და შენი ცხოვრების რაღაც ნაწილს ფურცელზე გადაიტანს...

...რომ არ უნდა გიყვარდეს სრულად (დასასრული)

ვიდრე მე სამზარეულოში ვიჯექი და ლელას სუფრასთან მიტანამდე ვუჭამდი კერძებს, ბაღში გასასვლელი კარიდან, ბავშვებთან ერთად ცეკვა-თამაშით შემოცვივდნენ გოგი, ნანა და ლალიკო. მათთან სწრაფად გაჩნდა დიმა, ალექსანდრე და ანა გულში ჩაიკრა. მათი სახით

შენთან ერთად I ნაწილის დასასრული

“ძილის წინ ყოველთვის არის გარდამავალი წამი, როცა საკუთარი თავი ყველამ ვიცით” – გურამ დოჩანაშვილი