...რომ არ უნდა გიყვარდეს სრულად (დასასრული)

ვიდრე მე სამზარეულოში ვიჯექი და ლელას სუფრასთან მიტანამდე ვუჭამდი კერძებს, ბაღში გასასვლელი კარიდან, ბავშვებთან ერთად ცეკვა-თამაშით შემოცვივდნენ გოგი, ნანა და ლალიკო. მათთან სწრაფად გაჩნდა დიმა, ალექსანდრე და ანა გულში ჩაიკრა. მათი სახით

შენთან ერთად I ნაწილის დასასრული

“ძილის წინ ყოველთვის არის გარდამავალი წამი, როცა საკუთარი თავი ყველამ ვიცით” – გურამ დოჩანაშვილი

კოწახურის კანფეტები VIII (დასასრული)

- დააგვიანე. - გაუღიმა ლევანმა. - რით ვერ შეეჩვიეთ შეფ? - ყავა მაგიდაზე დაუდგა და თვალებში ურცხვად შესცინა. თან ამოწმებდა უკვე გაიგო ლევანმა თუ ჯერ არა. - შენ ყველაფერს მაჩვევ, ნელნელა პატარავ. - წამოდგა მამაკაცი და კატოს დასცხა. - კიდევ რას? - არ

იძულებითი ქორწინება დასასრული

ლაშას ძალიან გაუჭირდა მიას დარწმუნება, მაგრამ მაინც შეძლო დაეთანხმებინა და შესულიყო დასაწერად, რამდენიმე საათი მოუთმენლად ელოდა მის გამოსვლას

ფული,სიყვარულის სანაცვლოდ (დასასრული)

ლანგრით მორთმეული ( თავი 16)(დასასრული)

ასე მგონია, ბედნიერების რამოდენიმე საფეხურს ერთიანად გადავახტი და პირდაპირ მწვერვალზე აღმოვჩნდი. ანდროს კოშმარები იშვიათად, მაგრამ მაინც ბრუნდებიან ხოლმე, ყველანი ჩვენი წარსულებიდან მოვდივართ და ზოგიერთი რამ, რაც ამ წარსულში ხდება, თავს არასდროს

ორმოცი საშობაო ანგელოზი (დასასრული)

ზოგჯერ როგორი უცნაურია ადამიანის წრფივი ბუნება. როგორ ძალუძს ყველაფრის არევ-დარევა, ან თავისივე არეულის დალაგება, როგორ შეუძლია იყოს გულქვა, სიძულვილით სავსე ან პირიქით სიყვარულის მორევში გადატყორცნილი. ბუნება უსიტყვოდ გვამცნობს თავის ჩანაფიქრს,

ბედნიერი დასასრული

ხანდახან ფიქრობ და ხვდები რომ ყველაფერი ესე რომ არ დასრულებულიყო ესე ლამაზად და ასე შესანიშნავად სხვანაირად როგორ იქნებოდა? როგორ გაგრძელდებოდა ჩემი ცხოვრება ან მისი ცხოვრება და ყველაზე ცუდი თუ კარგი თქვენ განსაჯეთ იცით რა არის თქვენ თავზე კი არ

ტყეში პატარა ქოხი (ნაწილი 9, დასასრული)

ორშაბათი გათენდა. დღეს ჩემთვის ახალი ცხოვრება იწყება. სადაც ბრძოლა და ქაოსი არ ჩაწყმედს ხმას, გავემზადეთ და ათი საათისთვის უკვე დანიშნულების ადგილზე ვიყავით,ბევრი ხალხი არ იყო...

ცხოვრების გზაჯვარედინი (დასასრული)

და მართლაც, როგორი უცნაური და რთულიც არ უნდა იყოს ჩვენი ცხოვრების გზები, გზაჯვარედინები, ჩიხები თუ შუკები, ისინი ჩვენი გასავლელია! მთავარია ამ გზაჯვარედინებში ის არის, რომ ჩვენი გზა იმ ადამიანის გზის კვეთას დაემთხვეს, რომელიც ხელს მყარად ჩაგჭიდებს