დასასრული თუ ცუდი დასაწყისი ( 1 თავი)

ძველ სპორტულ შარვალსა და ახალი ნაყიდი მაისურით. ახალი ცხოვრებით, რომელიც იმდენად მოულოდნელად დაიწყო, რომ ვერც კი გაიაზრა, როგორ მოვიდა აქამდე. იდგა ერთი ნატეხი პურითა და კალბასით ხელში და ტვინს უკრძალავდა ძველ დროზე ფიქრს.

ჰილ ჰაუსი (ნაწილი 2 დასასრული)

სახლის შუაგულში მრავალჯერ დახვეულ ჩუქურთმებიან კიბეს სწრაფად აუყვა და წითელ კარებთან ინტერესიანი მზერით მჯდარ ნილს გაუღიმა.- ჯანდაბა ვიპოვე.- გახარებულმა აათამაშა ხელებში გასაღები და ნილის ფართოდ გახელილ თვალებს დაკვირდა.

წამიერი სიყვარულის დასასრული?!(თავი 3)

-არ მეგონა ვინმე სამსახურის პირველ დღეს თუ დააგვიანებდა,დაღონებულმა მომიგო ჩემმა ახალმა უფროსმა და ნოუთბუქი გაბრაზებულმა დახურა.დიახ როგორც მიხვდით მუშაობა დავიწყე,წესით სივი პიარ მენეჯერის თანამდებობაზე შევიტანე,მაგრამ ამ უხარმაზარი კომპანიის

ოქროს შუალედი / დასასრული /

- შენ ჩემი მარადიული სიყვარული ხარ. ჩემი ერთადერთი ანიკა! გამომყვები ცოლად?გრაციოზული მოძრაობით ჩაიმუხლა და ჯიბიდან ამოღებული ულამაზესი ანიკას თვალის ფერისთვლიანი ბეჭედი გაუწოდა გოგონას.გიორგი..გაჭირვებიტ ამოილაპარაკა გოგონამ

წამიერი სიყვარულის დასასრული?! (თავი 2)

-ზოგჯერ ისე ხდება,რომ ცხოვრება ადამიანებს აშორებს,რათა დაანახოს მათ თუ რამდენად ძვირფასები არიან ისინი ერთმანეთისთვის-მართალია,მაგრამ არა ამჯერად,სანდროს აღარ ვუყვარვარ,მიმატოვა და ჩემზე აღარ ფიქრობს.გული მტკივა,სული მეწვის,გონებიდან

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {15 თავი} დასასრული

-ბავშვს ნუ მინერვიულებ ბიძია დავით-ტუჩის კუუთხე ჩატეხა ქრისტეფორემ და თავი გოგოსკენ მიატრიალა. -ვაიმე,ეს წყვილები არ შემიძლიხართ რაა-ხელი აიქნია ანასტასიამ და დივანზე მოკალათდა.

წამიერი სიყვარულის დასასრული?!(თავი 1)

-გთხოვ მითხარი,რომ ეს ყველაფერი სიმართლე არაა.მითხარი რომ ჩემთვის არ გიღალატია და ისევ ისე გიყვარვარ როგორც ადრე.სანდრო შემომხედე და მითხარი,მითხარიიი,ტირილით ვეუბნებოდი ბიჭს,რომელიც სიჩქარეს ნელ-ნელა უმატებდა.

მეტრო (დასასრული)

სინათლე თან გაჰყვათ. შუქურა ეჭირა ხელში რასტის და მის ირგვლივ არაფერი ჩანდა. ბურუსი... კვლავ ბურუსი, რომელიც უდაბურ სიბნელედ ისახებოდა... ნისლი... დონი... დონი გაქრა... დონი...

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 6- დასასრული)

ერიხ მარია რემარკის ჰკითხეს -,, და მაინც რა არის მონატრება? ". და მან უპასუხა -,, ეს არის განუზომელი ტკივილი, ტკივილი რომლის ჩაცხრობის იმედი ყოველთვის გაქვს, მაგრამ არასოდეს ქვრება.

დაკარგული თაობა ( დასასრული )

ადგა და წავიდა.. უსიტყვოდ წავიდა.. მზის ამოსვლამდე აივანზე ვიჯექი.. სალომეს მონაყოლზე ვფიქრობდი „სასიკვდილოდ არ დაუჭრიათ“ მუდმივად გონებაში მიბრუნავდა ეს ფრაზა.. დილას სახლიდან გამოვედი, მანქანა სამსახურში მყავდა დატოვებული, მოვაყვანინე და კახეთის