წამიერი სიყვარულის დასასრული?!(თავი 3)

-არ მეგონა ვინმე სამსახურის პირველ დღეს თუ დააგვიანებდა,დაღონებულმა მომიგო ჩემმა ახალმა უფროსმა და ნოუთბუქი გაბრაზებულმა დახურა.დიახ როგორც მიხვდით მუშაობა დავიწყე,წესით სივი პიარ მენეჯერის თანამდებობაზე შევიტანე,მაგრამ ამ უხარმაზარი კომპანიის

ოქროს შუალედი / დასასრული /

- შენ ჩემი მარადიული სიყვარული ხარ. ჩემი ერთადერთი ანიკა! გამომყვები ცოლად?გრაციოზული მოძრაობით ჩაიმუხლა და ჯიბიდან ამოღებული ულამაზესი ანიკას თვალის ფერისთვლიანი ბეჭედი გაუწოდა გოგონას.გიორგი..გაჭირვებიტ ამოილაპარაკა გოგონამ

წამიერი სიყვარულის დასასრული?! (თავი 2)

-ზოგჯერ ისე ხდება,რომ ცხოვრება ადამიანებს აშორებს,რათა დაანახოს მათ თუ რამდენად ძვირფასები არიან ისინი ერთმანეთისთვის-მართალია,მაგრამ არა ამჯერად,სანდროს აღარ ვუყვარვარ,მიმატოვა და ჩემზე აღარ ფიქრობს.გული მტკივა,სული მეწვის,გონებიდან

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {15 თავი} დასასრული

-ბავშვს ნუ მინერვიულებ ბიძია დავით-ტუჩის კუუთხე ჩატეხა ქრისტეფორემ და თავი გოგოსკენ მიატრიალა. -ვაიმე,ეს წყვილები არ შემიძლიხართ რაა-ხელი აიქნია ანასტასიამ და დივანზე მოკალათდა.

წამიერი სიყვარულის დასასრული?!(თავი 1)

-გთხოვ მითხარი,რომ ეს ყველაფერი სიმართლე არაა.მითხარი რომ ჩემთვის არ გიღალატია და ისევ ისე გიყვარვარ როგორც ადრე.სანდრო შემომხედე და მითხარი,მითხარიიი,ტირილით ვეუბნებოდი ბიჭს,რომელიც სიჩქარეს ნელ-ნელა უმატებდა.

მეტრო (დასასრული)

სინათლე თან გაჰყვათ. შუქურა ეჭირა ხელში რასტის და მის ირგვლივ არაფერი ჩანდა. ბურუსი... კვლავ ბურუსი, რომელიც უდაბურ სიბნელედ ისახებოდა... ნისლი... დონი... დონი გაქრა... დონი...

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 6- დასასრული)

ერიხ მარია რემარკის ჰკითხეს -,, და მაინც რა არის მონატრება? ". და მან უპასუხა -,, ეს არის განუზომელი ტკივილი, ტკივილი რომლის ჩაცხრობის იმედი ყოველთვის გაქვს, მაგრამ არასოდეს ქვრება.

დაკარგული თაობა ( დასასრული )

ადგა და წავიდა.. უსიტყვოდ წავიდა.. მზის ამოსვლამდე აივანზე ვიჯექი.. სალომეს მონაყოლზე ვფიქრობდი „სასიკვდილოდ არ დაუჭრიათ“ მუდმივად გონებაში მიბრუნავდა ეს ფრაზა.. დილას სახლიდან გამოვედი, მანქანა სამსახურში მყავდა დატოვებული, მოვაყვანინე და კახეთის

ზიზღნარევი სიყვარული (დასასრული)

პალატის კართან, იატაკზე, იჯდა და ტიროდა მარიამი ცრემლები თავისთავად გადმოედინებოდა ჩამქრალი თვალებიდან, უკვე მერამდენე დღეა მოთმინებით იცდის და თავს აიძულებს იმედი არ დაკარგოს, უკვე მერამდენე დღეა მის წინ ზის ისიც და იცდის,

გამიზნული შხამი (დასასრული) +18

მითხარი როდის გრძნობ თავს ყველაზე რეალურად? - როცა ტუჩებზე გეხები და სამყარო თავზე გუმბათად მახვევია...ან მაშინ როდესაც ვნების ომის შემდეგ, ორგაზმს სიგარეტში ვცლით ხოლმე...