დრო ისევ მიქრის...

ჩაბნელებულ ოთახში, ჩარკვიანის სიმფონია აღმიძრავს დაუოკებელ სიმარტოვეს და მონატრების მძაფრ ქარტეხილს უარესად მიმძაფრებს. საათს დავხედე და ფიქრებში თითქმიდ ჩაძინებულს, კვლავ 12:50 წარმომიდგა თვალწინ. ზუსტად ამ დროს,უფრო გვიან ან ადრე

დრო

მომავალი არაა საშიში, ის მთლიანად ჩვენზეა დამოკიდებული, მხოლოდ წარსულის უნდა გვეშინოდეს რადგან მასთან უძლურნი ვართ. გაივლის წუთი და ის უკვე წარსულის საკუთრებაა... წარსული რომ არ იყოს არ იქნებოდა სინანული და არც მონატრება. მაშინ სამყარო სულაც არ

დრო

საოცარია ერთი კვირა რამხელა დროა. როგორი დიდი ხანია, როგორი გაწელილი... როგორი ზუსტი დრო რომ დააკვირდე და შეისწავლო ის, როგორი საოცარი წუთებია, როგორი იოლი რომ მიაშტერდე მას და შენი მზერის საპასუხოდ არაფერი მიიღო.

მდუმარე დრო

მე შენი ლოცვა ავ თვალთაგან უთუოდ მიცავს, სხვისი ტკივილიც მაგიჟებს და სულთან პაექრობს. საკუთარ მესაც ვერ ვპატრონობ დედაო ღვთისავ და არც ის ვიცი სადა ვარ და ვინ ვარ საერთოდ.

დრო

დრო... დროს შეუძლია გაგახაროს, გატკინოს, ცხარე ცრემლი გადენინოს... დრო დაუნდობელია, ის არ ინდობს არცერთ სულიერს. დრომ შეიძლება სამუდამოდ გაგვანადგუროს, დროს შეუძლია მოგვანატროს წარსული და მომავალი. რამდენი ფილმია გადაღებული დროის მანქანაზე?

დაკარგული დრო (3 თავი)

არ მეგონა ჩემთან სასაუბრო თუ რამე გექნებოდა მარიამ -მართალი ხარ,შენ არც კი იცი როგორ მიჭირს აქ ყოფნა,ჯობია ცალკე დავილაპარაკოთ,თუ გირჩევნია შენ ძმაკაცებთან ერთად ვისაიბროთ? -მათ ყველაფერი იციან ისინია როან ვისთანაც...

დაკარგული დრო (2 თავი)

წარსულზე ფიქრმა იმდენად ჩამითრია რონ ვერც კი მივდვდი სახლში როგორ მივედი,ტაქსისტს ფულს ვაძლევ და მანქანიდან გადმოვდივარ.რამდენი რამ შეიცვალა დედის წერილი წაკითხვის შემდეგ,მას შემდეგ უკვე სამი წელია გასული.სახლში როგორც კი შევედი მაშინვე სააბაზანოს

დრო

მათ სურთ გაექცნენ ყოველივე ამას, გაექცნენ უკან მოუხედვად. საით? სულერთია საით! ოღონდ მოსწყდნენ, მოსცილდნენ მტანჯველ მონოტონურ ცხოვრებას, მდგომარეობას, რომელშიც იმყოფებიან, იმ ადგილს, სადაც ამჟამად არიან, მაგრამ „საკუთარ თავს ვერსად გაექცევი,

დაკარგული დრო

როგორც ყოველთვის ახლაც მარტო ვარ,ახლაც მარტოდმარტო მიწევს ცხოვრების სირთულეებთან გამკლავება.რა ვქნა,რა მოვიმოქმედო არ ვიცი.ისევ მომატყუეს,არ დამინდეს,ცხოვრება გამინადგურეს.საავადმყოფოდან გამოვდივარ და გზას ისრვ სახლისკენ მივუყვები.მარტო ყოფნასაც

დრო გადიოდა

ის იხდის ტანზე და საკუთარ სხეულში წვება. მე ვეუბნები: რომ ზღვა არის და სურს დამახრჩოს, ის მეუბნება: