უთარიღო დღეები (11)

არვიცი, როგორ, რანაირად, მაგრამ ფაქტია, რომ მარიამმა ორშანათ საღამოს დამირეკა და მითხრა, რომ მისი შვილი -თოკოს ძიძა ვიქნებოდი. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ისე ძალიან გამიხარდა...

უთარიღო დღეები (10)

დიდი ალბათობით, დაგიკავშირდებით ამ დღეებშიო. ცამდე გახარებული გამოვედი მათი სახლიდან. თავი ვერ შიევიკავე და დადეშელს ჩავეხუტე. გაეცინა მას და თვითონაც მომხვია ხელები. -რაო, აგიყვანეს? -ჯერ არა, მაგრამ დიდი შანსი მაქვს. -ძალიან კარგი! ხოდა

უთარიღო დღეები (9)

სე ჩავედით ბაკურიანში, რომ ხმა არ ამომიღია. ძალიან დამღალა მგზავრობამ და ერთი სული მქონდა როდის დავისვენებდი. სასტუმროში მისულმა, დაღლილი ვარ, უნდა დავისვენო-მეთქი და ეგრევე ნომერში შევვარდი. ნეტარება იყო ლოგინზე წამოწოლა, სიამოვნებისგან ოხვრა

უთარიღო დღეები (8)

ისე გამოვიდა, რომ უნივერსიტეტში მეორე სემესტრისთვის გადასსახდელი ფული აღარ მქონდა და სტუდენტობის სტატუსი შემიწყდა. რას ვიზამდი, ვერც ვერაფერს, დავმორჩილდი ბედს და კი გავატარე ის ღამე ტირილსა და მოთქმაში. დადეშელმა გაიგო, როგორ ჩანს, ჩემი ტირილის

უთარიღო დღეები (7)

მალევე გაიღო კარები. დადეშელი იდგა და იღიმოდა. ხელში ვარდების თაიგული და პატარა ტორტი ეჭირა. ჩემკენ წამოვიდა. ფანჯრის რაფიდან ჩამოვხტი. უაზროდ მეღიმებოდა. გამიხარდა, მაგრამ არვიცი რა. ვარდების თაიგული, ტორტი, ახალი წლის დადგომა, თუ ყველაფერი ერთად

უთარიღო დღეები (6)

არა და არ დამეძინა. შუაღამე იყო, ლოგინიდან რომ ავდექი და სალომეს ხალათით გავფრატუნდი გარეთ. საძინებლიდან გასული, პირდაპირ შევეფეთე განრიელს, უკვე მერამდენედ დავიწყევლე თავი და თვალებმოჭუტულმა ავხედე. -შენ რა, არ გეძინა? - წარბაწეულმა ჩამომხედა.

უთარიღო დღეები (5)

შეიძლება მომეჩვენა კიდეც, მაგრამ ისიც შემიძლია, რომ დავიფიცო, გაბრიელმა ჩემი ხელის მოძრაობას გააყოლა თვალი და ბოლოს მუცელზე გაუშტერდა მზერა. მიუხედავად იმისა, რომ სულაც არ მქონდა დაბრტყელებული მუცელი თავიდანვე, პირველად რომ შვეხვდით ერთმანეთს,

უთარიღო დღეები (4)

ბუნდოვნად დავინახე, როგორ გააღეს ოთახის კარი და იქიდან წაშლილი სახით გამოვარდა ჩემი თანამცხოვრები... ყველაფერი წყვდიადმა მოიცვა... კარგი გრძნობაა, როდესაც აღარ გრძნობ გულის შეჭმამდე არსებულ მძლავრ ტკივილს და უბრალოდ ითიშები, ეთიშები რეალობას,

უთარიღო დღეები (3)

დღეები ერთმანეთს მისდევდა. მე კი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა. ფაქტი ერთი იყო, რომ მე ორსულად ვიყავი და ეს აუცილებლად უნდა მეთქა მამაჩემისთვის, როგორ მიიღებდა ეს უკვე სხვა პრობლემა იყო. ზუსტად ვიცოდი, რომ დედინაცვალი თამუნა არ დამიჭერდა მხარს, მაგრამ

უთარიღო დღეები (2)

ნამდვილად არ მქონდა ექიმთან მისასვლელი ფული, რომ დავრწმუნებულიყავი, ორსულად ვარ თუ არა, ამიტომ რამდენიმე ორსულობის ტესტი ვიყიდე და ნახევარ საათში უკვე სააბაზანოში შეკეტილმა ვიცოდი პასუხი: მე ორსულად ვარ!!! დანამდვილებით არ ვიცი, გამიხარდა თუ არა. ეს