გიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 7)
რვეული რომელშიც შენ თავის ყოველდღიურ ჩანაწერებს აკეთებდი მე მაქვს. ეს იმის შემდეგ მაქვს რაც შენ საოპერაციოდან რეანიმაციაში გადაგიყვანეს. ეს რვეული მე შენმა ექიმმა მომცა იმან ვინც ჩემზე გითხრა გარეთ გელოდებაო. გადაწყვიტა რომ ჩემთვის უფროგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 6)
12 საათზე გამეღვიძა.პირველი რაც თვალების გახელისას დავინახე ვიღაცუს სახე რომელიც ჩემს წინ იჯდა და ღიმილით მომშტერებოდა. გაკვირვებულმა ავწიე თავი და კარგად დავაკვირდი ხომ არ მეჩვენებიდა. -რა ხანია შენს გაღვიძებას ველი. -მითხრა მან და მივხვდი რომგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (თავი 5)
რამდენიმე კვირის შემდეგ თავის ტკივილმა ძალიან რომ შემაწუხა და ამას მხოლოდ სანდრო აღარ ამჩნევდა გადავწყვიტეთ ექიმთან წავსულიყავით. ნუ დედას გადაწყვეტილება უფრო იყო ჩემი იქ წასვლა და იგივეე პროცედურების გავლა ვიდრე ჩემი. ხუთშაბათი დღე იყო. სკოლაში არგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (4 თავი)
დილას რომ ავდექი ბედნიერი ვიყავი. რადგან სანდროს ზარმა გამაღვიძა. ჩაცმა რომ დავიწყე ჩემმა ძმამ ყავით და ნამცხვრით ხელში შემოაღო კარი და მითხრა -ეს შენ. -ხო კარგად ხარ? -ვუთხარი რადგან ესეთი რამ პირველად მოხდა. -ძალიან. -მხოლოდ ეს მითხრა ყავა დაგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ. (3 თავი)
სკოლაში დაგვიანებით მივედი. კლასში შევედი და მერხს მივუჯექი. სანდროს სახეზე ღიმილი შევამჩნიე. ისეთი სიწყნარე იყო არასდროს რომ არ ყოფილ ლა , თუმცა 1-2 ბავშვი მაინც გვიყურებდა ჩემად იცინოდნენ და ამბობდნენ "ლინზებიანი სანდრა, უნიჭო ფიროსმანი" და კიდევგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ.
თითქმის ყველა გაკვეთილზე მას ვხატავდი, ფურცელს მაშინ ვდებდი როდესაც მასწავლებელი გვიახლოვდებოდა ეს კი ძალიან ხშირად ხდებოდა. მეხუთე და ბოლო გაკვეთილი სპორტი იყო, ზოგადად 20 ბავშვიდან 19 ფეხბურთს ან იშვიათად კალათბურთს თამაშობდა ხოლმე მიუხედავდ იმისაგიხაროდეთ, ჩვენ ერთად აღარ ვართ.
გამარჯობა, მე სალომე ვარ მაგრამ არ მიყვარს როცა ასე მეძახიან ამიტომ შეგიძლიათ სალი ან სალო დამიძახოთ, 16 წლის ვარ, მყავს ძმამა 23 წლის გაგა, დედა 5 წელია რაც საზღვარგარეთ ცხოვრობს. მე და გაგა ბებიასთან ერთად 3 წელი ვცხოვრობდით შემდეგ კი ცოლისამუდამოდ ერთად (სრულად)
-ნუ ეწევი ამდენს -მარიამ შემეშვი რა -შენ ხო იცოდი რო ჩამოვიდოდა? რა გეგონა აბა სულ იქ დარჩებოდა და 'ვაფშე' არ ჩამოვიდოდა? სერიოზულად ნუცა? -არ მინდა რო ჩამოვიდეს. სასოწარკვეთილი ხმით ამოილაპარაკა და ანთებული სიგარეტი აივნიდან მოისროლა. -უთხარიყოველთვის ერთად (3 თავი)
კარგია კარგია??? არადა გული როგორ მეტკინა ქუჩშ ვსეირნობდი და ერთი ქალი დედაჩემს ისე მივამსგავსე რომ ნამდვილი ორეული იყო ქუჩაშ გავიქეცი ვეძახე მაგრამ ხმას არ მცემდა რატომ ? წავიქეცი მუხლები სისხლით შემეღება. წამოვდექი გზაზე გადავდიოდი და მანქანაყოველთვის ერთად ( 2 თავი)
გისმენ ნიკა. ვუთხარი და ლოყები სასტიკად ამიწითლდა. -მადლობა გადამარჩინე -არაფრის მე დღეს გადაგარჩინე ხვალ ზეგ ან სხვადროს მაშნ ვინ გადაგარჩენს? -აი ეგ უკვე შენი საქმე აღარ არის. მითხრა და წავიდა დედაჩემს და მამაჩემს 1 წლის შვილი დარჩათ ის სულ ჩემთანტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.