მხოლოდ ეს მინდა..

ვდგები და უაზროდ ვაშტერებ თვალებს,უაზროდ,რადგან არაფრის დანახვა არ შემიძლია...დიდი ხნის წინ დავკარგე მხედველობა და მას მერე ვარ ასეთი უბედური..არა,უბედური არა,ეს უფრო მეტია..ეს უარესი რამაა...ეს შეგრძნება არის ყველაფერი შემზარავი,რაც კი ამ სამყაროში

თეთრი და ყვითელი ეს ჩვენი ფერია

თეთრი და ყვითელი ეს ჩვენი ფერია ეჭვებით უმზერენ გვირილას ვარდები სითეთრე მე შენი რამდენი მსმენია მიყვარდი, მჯეროდა შენც შემიყვარებდი.

ეს ბოლო დროა...

ეს ბოლო დროა სევდისფერი ღიმილით მცნობენ,აზრი აღარ აქვს ჩემო კარგო დღეს მზის ამოსვლას.ნაღვლიან მზერას ვინღა ჩივის, თვალებსაც გმობენ,თვალებს, რომლებმაც ძვლივს გაუძლო ამ ღამის ლტოლვას.ეს ბოლო დროა

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეშვიდე)

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობარამეს მიმალავ?-შეპარვით ვკითხე ჩოხელს და მის მკერდზე უფრო კომფორტულად მოვეწყვე, ფეხები მის ფეხებში ავხლართე და ისე მოვეწყვე რომ თან თვალებში მეყურებინა, არაფრის მთქმელი იყო მისი შავი თვალები, ვუყურებდი და ვერ ვფიქრობდი რას

ეს სიყვარული? იმსახურებს მარადისობდეს

ისევ გაწვიმდა ეს შხაპუნიც ტკივილს მიმწვავებს გონება ურჩობს დაუდგრომლად შენსკენ მოილტვის სული საამოდ აღუღუნდა ძლივსღა ვიკავებ გული სატრფოსკენ მოიჩქარის ვეღარ მოიცდის.

ო, ეს ბედისწერა (დასასრული)

რუსკა ჰოლში ჩამოვიდა და შედგა. იქით, მარცხენა კუთხეში, სადაც ამას წინათ ელოდებოდა გურამს, ვიღაც იჯდა. შორიდან სახეს ვერ ხედავდა, თუმცა ეტყობოდა, რომ შინაური არ იყო. სამგზავრო ჩანთა ფეხებთან დაედო და ყურსასმენებით აღჭურვილს მზერა გასასვლელისკენ

ო, ეს ბედისწერა 4 თავი

_ წადი, წადი, იქნებ ცოტათი მაინც მოგეშვას გულზე. ბოლოს და ბოლოს, იმაში მაინც დარწმუნდები, ის არის თუ არა შენი უხასიათობის მიზეზი. ნიკა ჩაფიქრდა. რატომაც არა? წავა რამდენიმე დღით, ღამის გასათევი არ გაუჭირდება, ერთი-ორი ძმაკაცი კი ჰყავს იქ,

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეექვსე)

-მიდი გააღვიძე-მხარზე ხელი დამკრა ნიკამ -ეძინოს ცოდოა-ვითომ შევიწყალე მე -კარგი მე წავალ მაშინ გავაღვიძებ-ფეხზე წამოდგა ეშმაკური ღიმილით გიორგი -კარგი ხო, აჰა გასაღები-გავუწოდე გასაღები სიცილით და ნათელასთან მივედი, კალთაში ჩავუჯექი და დაველოდე

სულ გაგიჟდა ეს ახალი თაობა!!! (თავი მეხუთე)

ერთი, ორი და სამი ლიზა დაარტყი-ვუთხარი ბავშვს და მანაც სწარაფად დაკრა ფეხი ერეკლეს პრესზე -ერთი ორი და სამი, მიდი-ვუთხარი კვლავ და ეხლა ხელი დაარტყა მძინარე ერეკლეს ლიზამ. -ერთი ორი და სამი და შეგჭამთ ორივეს-წამოვარდა უცებ ერეკლე ფეხზე, ჯერ ლიზას

თავისუფლები (ეს მხოლოდ დასაწყისია)

ლექსანდრე ავალიშვილმა უჩვეულოდ ცარიელი სკოლის დერეფანი გაიარა და მისი კლასის კარი დაუკაკუნებლად შეაღო.წვიმის წვეთებს მისი შავი თმები მწვანე თვალებზე ჩამოეშალა.მიხვდა ,რომ სწორი არჩევანი არ იყო დილით Facebook-ზე "ჩათავი". -ავალიშვილი ! ოცი წუთით