მე - ორი [ თავი III ]

რამდენიც არ უნდა მელაპარაკა, მეთხოვა, მუხლმოდრეკილი შევვედრებოდი ელზას - ჩამოშორებოდა იმ კაცს, რომელმა მთელი ცხოვრება გაუმწარა… არაფერი ჭრიდა. კითხვაზე “რატომ” პასუხად ვიღებდი - “მიყვარს”. რა სიყვარულია, დედა, ეს? ავად ხარ…

შეუძლებელი სიყვარული (თავი 3)

დავითისაკენ ვბრუნდები, ხელს სახეზე ვხვევ, ჩემსკენ ვაბრუნებ და პირდაპირ ტუჩებში ვკოცნი. ოღონდ არ მკითხოთ ამას რა ჯანდაბის გულისთვის ვაკეთებ. ვიცი,ზედმეტად არაადეკვატურად ვიქცევი!

ჩაკეტილი სივრცე 20 თავი

სუსხიანი ცივი ნოემბრის დასასრულს ნიცა ისევ გაცივდა. წამლების ფული არ მქონდა, ამიტო იძულებული გავხდი მიასთვის გამომერთმია ბანტიკისთვის ნაგროვები ფული. ხელები მიკანკალებდა აფთიაქში როცა მისი წვალებით ნაგროვებ ფულს ვხარჯავდი.

ვოკალი (თავი 1)

მის მწვანე თვალებში პირველივე ნახვის დროს ჩავიძირე მადლობელი ვარ ბენდით რისი საშველებითაც გავიცანი

ჩაკეტილი სივრცე 19 თავი

თავისუფლება შევიგრძენი და იმ წუთებში თავი ამ ქვეყნად ყველაზე ბედნიერ ქალად ვიგრძენი,

ცივი თვალები (მეექვსე თავი)

მხოლოდ მასთან ვიყავი მხიარული. მისი სიახლოვე მომწონდა, თუმცა არა ისეთი, მას რომ უნდოდა. დამღლელი დღის ბედნიერი დასასრული იყო ნიკო. ჩემი მხრიდან, ეგოისტური თამაში გამომდიოდა. ურთიერთობის ყველა გზას ვჭრიდი, მაგრამ მაინც მივდიოდი მასთან სახლში,

მე - ორი [ თავი II ]

ნუთუ, გული რეჩხს არ უყოფდა ამ საზიზღრებს და არ სტკიოდათ? ნუთუ, ათი წლის ნანატრ შვილს რომ აცლიდნენ დედის ძუძუს და მათი განწირული კივილი ესმოდათ, არ აწუხებდათ სინდის-ნამუსი? განა, რა სინდისზეა საუბარი, როცა ადამიანს უბრალოდ აზრად მაინც მოგივა, პატარა

შეუძლებელი სიყვარული (თავი 2)

რამოდენიმე სიტყვას ვცვლით, დავითი რქმევია და ცოტასაც ვფლირტაობთ. ცოტახანში მოსაწევად გადის, მე ისევ მაგიდასთან ვზივარ და ღვინის ჭიქას ხელში ვათამაშებ.. მარჯვნიდან ნაცნობი ხმა მესმის და თავს ოდნავ ვაბრუნებ...

ჩაკეტილი სივრცე 18 თავი

გგონია უფლებას მოგცემ რომ ბედნიერი იყო?- ცინიკურო ტონით მკითხა და სიგარეტის ლურჯი, მწველი კვამლი ჩემსკენ მომართა- ნიცას წაგართმევ- დამემუქრა და ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია ჩემი აწყლიანებული თვალებისთვოს ზედ ტუჩებთან დამიჩურჩულა- ან ახლავე

ჩვენი ჩრდილები 2 თავი

მილა და თომა დარბაზში დაბრუნდნენ, განსხვავებით მეორე სართულისგან აქ ისევ მოციმციმე ჭაღები და არეულობა დახვდათ. - აქ ჩვენი ნებით მოვედით, ხო? მილამ საპასუხოდ თვალები მხიარულად აატრილა. დეტექტივმა გარემოს გადახედა, ვიქტორი არ ჩანდა. მილას ხელი მოჰკიდა