მძიმე გზა(პირველი ნაწილი) პირველი თავი

ზარი დაირეკა და ბოლო გაკვეთილიც დასრულდა,მოსწავლეების ხმაურმა მთელი დერეფანი მოიცვა.ეზოც ბავშვებით გაივსო.ბავშვების მხიარული ჟრიამული ისმოდა ყველა მხრიდან,დამღლელმა სასწავლო წელმაც გაიარა და წინ საზაფხულო არდადეგები ელოდათ. სოფია კი,ჯგუფ–ჯგუფად

ზღვასთან ახლოს (III თავი)

იმედიც დაკარგა და ბრძოლა შეწყვიტა, საკმაო რაოდენობით წყალი ყლაპა, უკვე გონებასაც კარგავდა, როდესაც წელზე ხელის მოხვევა იგრძნო და რამოდენიმე წამში უკვე ზედაპირზე ტივტივებდა. ძლიერად ამოახველა და მის მშველელს მიენდო მთლიანად.

უხამსი წინადადება თავი II

_ამ ამბავს რომ გაიგებენ არამგონია ისევ იყვნენ თანახმა იმაზე რომ ახალგზარდებს ლექციები წაუკითხო_ღიმილიანი სახით შეხედა ალექსანდრემ, მერე განაგრძო მშვიდი ტონი_საერთოდაც მეეჭვება სამსახურის შოვნა შეძლო ამის შემდეგ, მაგრამ მე შემიძლია დავივიწყო ეს

მწვანეთვალება (თავი14)

-წამოდი ჩემი ძველი ოთახის ფანჯრიდან გადაძვერი -ჯანდაბა ბელლ -უკეთესი იდეა გაქვს? -არაა ჩემს ძველ ოთახში გავედით ფანჯარასთან რომ მივედით მანუმ მითხრა: -თუ მოვკვდები მინდა იცოდე რომ შენი ბრალი იქნება

თითები (თავი 2)

გეგა საკმაოდ დიდია.უცოლო,უსამსახურო,უყველაფრო.გეგას ერთადერთ საფიქრალს გართობა და დროსტარება წარმოადგენს.არ უყვარს მშვიდი ცხოვრება.მისთვის ღამე ყველაფრის საწყისია.გეგასთვის ცხოვება ღამე იწყება.ღამით იწყებს სუნთქვასა და აზროვნებას.ჭკუა ეკეტება სლავ

ზღვასთან ახლოს (II თავი)

გამთენიის ხანს რაღაც უსიამოვნო გრძნობამ გამოაღვიძა. პირი საშინლად უშრებოდა. ახლა ადგომა ესიკვდილებოდა, თუმცა სხვა გზა არ იყო. ნელა წამოიზლაზნა ფეხზე, იქვე მიგდებული ხალათი უბრალოდ მოისხა და სამზარეულოსკენ გაემართა. ორი ჭიქა წყალი მიყოლებით ჩაცალა და

ზღვასთან ახლოს (I თავი)

საიდანღაც პლედი ამოქექა და მისაღებში დივანზე გაშოტილ ბიჭს გაუტანა. მანაც უცნაური სახით გამოართვა, ზურგი აქცია და თვალები დახუჭა. -ტკბილი ძილი. - მაგრამ ლილიანას პასუხი არ მიუღია. უცნაურად, თავისთვის აიჩეჩა მხრები და ოთახში შებრუნდა. მთელი ღამე ძილი

თითები (თავი 1)

-მომისმინე,დახმარება მჭირდება.თუ გინდა ყავა გადამასხი,თუ გინდა სიგარეტით ამომწვი.ისეთი საშინელი დავალება მაქვს უფროსისგან,რომ ყველაფერზე თანახმა ვარ. -ისევ თავისუფლებაზე უნდა გაწეწო ხალხი?

უხამსი წინადადება თავი I

ზამთრის საღამო იყო. ცივი და სუსხიანი. ქუჩებში, როგორც ყოველთვის წელიწადის ამ დროს სჩვევია, სიმარტოვე და სიცივე დანავარდობდა. უსიცოცხლო და ცხვირაწითლებული სახეები მოიჩქაროდნენ სამსახურებიდან, უნივერსიტეტებიდან, სკოლებიდან სახლებში. ზოგიც ნელა

მაწანწალას დღიურები, თავი 1

ყველაზე მეტად, აეროპორტების სურნელი მიყვარს. თვითმფრინავის საკვებიც მიყვარს. ჩემს გვერდით მჯდომი, თუნდაც შეუხედავი მგზავრიც კი მიყვარს... მანამდე კი ის წამი მიყვარს, მოგზაურობისთვის საკმარის თანხას რომ შევაკოწიწებ და ავიაბილეთს რომ ხელში