ანგელოზო IV თავი

არ მიყვარს ქორწილები რადგან საერთოდ ვერ ვერთობი, არც ცეკვა შემიძლია და უბრალოდ ერთ ადგილას ვზივარ ხოლმე, არც ეს ქორწილი იყო სხვებისგან რაიმით განსხვავებული. ვუყურებდი როგორ ერთობოდა ხალხი. რამდენჯერმე გეგასაც შევხედე, რა საყვარელია ეს ბიჭი, მაგრამ

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 4)

ჩემს iphone"-ზე,სმს-ის ზარმა დაიწკრიალა.,... "ის" იყო ტექსტით; "არ მინდა,ის მცირე ურთიერთობაც კი გამიფუჭდეს რაც გამაჩნია,ამიტომ იმ დღევანდელზე ბოდიში... ჩათვალე არაფერი მომხდარა. p.s. და მაინც,საოცარი ქალი ხარ" ამის მოწერას სულ არ მოეწერა სჯობდა...

პროკურორი მაღალ ქუსლებზე (6 თავი)

დილით ყავას ვსვამდით მე და ტასო როდესაც კარზე ზარი გაისმა. კარის გასაღებად მე წავედი და ჰოი საოცრება დედიკო მოვიდა. -რა გინდა?-კარი გავაღე და ჩარჩოს მივეყუდე -რა თბილი და ტკბილი ყავხარ დედას.-გამწია-ჰმ გემოვნება გქონია საყვარელო, მაგრამ ეს ფარდები

მწვანეთვალება (თავი 6)

მთელი დღე სხვადასხვა თემებზე ვსაუბრობდით,გავიგე რომ დემე ამერიკელი არიყო,ის ევროპის პატარა ქვეყნიდან იყო ამ ქვეყნის სახელი მგონი რომელიღაც შტატის სახელს გავდა.ამ ლაპარაკში 9 სათი გახდა. მე და ნეა მოვემზადეთ,დემემ მანქანა სახლის წინ გააჩერა მე და

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრამეტე თავი)

-ქალბატონო ემილია, არც კი ვიცი როგორ გითხრათ -ისე მითხარით როგორც არის-მკაცრად უთხრა ემილიამ და თვალებში ჩააშტერდა -მამათქვენს ძალიან იშვიათი დაავადება აღმოაჩნდა .ამ დაავადების მხოლოდ ორი შემთხვევაა გამოვლენილი საქართველოში, მას უილპის დაავადება

შუაღამის მზე (მესამე თავი)

-დიადი ვამპირი მოგესალმებათ. - თვალები მოჭუტა და სცადა საშიში სახე მიეღო, მხოლოდ მაშინ შევამჩნიე რომ ნამსხვრევებისგან თითი გაეჭრა და სისხლი წვეთავდა. -თავის დასაცავად ნიორი მჭირდება? - მოულოდნელად სიცილი აგვიტყდა, პირზე ხელს ვიფარებდი ხმის ჩასახშობა

,,წითური გვირილა

ერთ პატარა ქალაქში ერთი გოგონა ცხოვრობდა,ლიზა.ის 17 წლის იყო, წითური, ცისფერი თვალებით და ქაღალდივით თეთრი კანით. ის ძალიან მხიარული იყო მაგრამ ამავდროულად სევდიანიც. მის ოჯახში მისი პატარა და კირა, რომელიც 12 წლის იყო და მისი მამა ოლი ცხოვრობდნენ.

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრამეტე თავი)

-როდემდე გაგრძელდება ეს ყველაფერი?-აცრემლებული გამოვიდა მარიამი პალატიდან და გარეთ მდგომ ექიმს მიმართა -არ ვიცი დაზუსტებით. შესაძლებელია ერთ დღეს, ერთ თვეს ან ერთ წელს. -ან სამუდამოდ-დაამატა აჩიმ და ამღვრეული თვალები მიანათა ექიმს -მისი

17 წლიანი ოცნება თავი3

ცოტნეს შემოსვლა და გვანცას გასრიალება ერთი იყო. ცოტნე მაშინვე მივარდა და ფეხზე წამოაყენა.გვანცას მწვანე ტვალებმა მოაჯადოვა,გვანცა კი მთლიანად ჩაძირული იყო მის შავ თვალებში.დიდხანს უცქერდნენ ერთმანეთს და როგორც იქნა გონს მოეგნენ -რამე ხომარ

შენამდე (8თავი)

-გენიოსი ხარ!-ჩემს ნათქვამზე მიკაც ხითხითებს.სხეული უდუნდება და თავს მხარზე მადებს.მე კი მუცელში უცნაურ სითბოს ვგრძნობ.ალკოჰოლის გარდა მისი შამპუნის სუნი სასიამოვნოდ მიწვავს ნესტოებს. -ჩემთან... ავიდეთ... თუ აქ დავიძინოთ?-ძვლივს აბამს თავს