მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო 8 თავი

მერამდენე ღერი სიგარეტი ჩაიფერფლა ფიქრებში,ფიქრობდა ხვალინდელ დღეზე და ფიქრობდა ნანასთან შეხვედრაზე.თეთრად დაათენდა თავზე და გულის ფანცქალით შეუდგა მზადებას.არანაკლებ დღეში იყო ნანაც.მთელი ღამე მომდევნი დღის მოლოდინში გაათენა.ფიქობდა,როგორ

უცხო ( თავი 12 )

_ უკაცრავად. _ ძლის ამოსთქვა და ერთ ადგილას, მიყინული მამაკაცი დატოვა. გული გამალებით უცემდა, ვერ იჯერებდა, ამდენი წლის მერე კვალ შეხვდა, თან პირველის შეხვედრის მსგავსად შეჯახების შემდეგ. შვილთან ანერვიულებული შევიდა, არ უნდოდა შეემჩნია, მაგრამ ვერ

მონსტრი (თავი 7-8-9)

-შენ ხარ ჩემი ცხოვრება,შენ ხარ ჩემი ყველაფერი!-ლუსის ყურთან ამოიჩურჩულა ნაილმა-შენ ვერ ჩაერევი ჩემს ცხოვრებაში რადგან თვით შენ ხარ ჩემი ცხოვრება! -მიყვარხარ!-ამოიჩურჩულა ლუსიმ ,ნაილი საწოლზე წამოწვა და გვერდით ლუსი მიიწვინა,უხაროდა რომ მის გვერდით

სამი გზა (თავი 12)

რამოდენიმე საათში, დათა იატაკზე ეგდო. ცარიელი ბოთლები ირგვლივ მიმოებნია და ნამთვრალევი თვალებით შესჩერებოდა ჭერს. გაუთავებლად იმეორებდა ოლიკოს სახელს.

სადღაც შორს... მთებში თავი 34

.... და ახლაც - ოთხი მეგობარი გერგეთის სამებაში იდგა, . უფალს მადლობას სწირავდნენ ამ საჩუქრისთვის.ამ სიყვარულისთვის, ამ ბედნიებისთვის, რაც მათთვის გაიმეტა ღმერთმა. ამ პატარებისთვის ეზოში რომ დაბროდნენ და მთებს თავიანთი ბავშვური შეძახილებით და

უცხო ( თავი 11 )

- დაგეთანხმები, სურვილი მაქვს კატასავით მიგახჩო. - მხოლოდ, იმიტომ გინდა მიმახჩო,რომ შენს თავზე კონტროლი, არ გაქვს. კი, მაგრამ ეს ჩემი ბრალი ხომ არაა?! - ცინიკოსი, ვირი, როგორ ბედავს. თან როგორ მშვიდად მეუბნება, ალბათ ირონიული ღიმილიც დასთამაშებს.

ჩემი ცხოვრება (1 თავი)

მტვრების გადაწმენდას ვასრულებ , როცა კარადის თავიდან ყუთებს ვიღებ. ერთ მათგანში მოგოგნებებია თავმოყრილი და გული თითქოს დარტყმას ტოვებს. ერთდროულად ვგრძნობ ბედნიერებასაც და ტკივლსაც. ხალიჩაზე ვიკეცები წინ ვდებ ვარდისფერ ყუთს და ხელის კანკალით ვხდი

ცოდვილი მამაკაცი ( II თავი )

დილით ადრე გამღვიძებოდა . მაინტერესებდა დღეს ისევ თუ შევხვდებოდი . ერთი დანახვით შევყვარების უკვე მჯერა. დიახ, მე ის მჯერა. ცხოვრება ფერადი გახდა, სრულყოფილებამდე ცოტა მიკლია. მანამდე სიბნელეში ვცხოვრობდი . გული კი მეძახდა, რაც აქ, ამ ქალქში

უცხო ( თავი 10 )

- აქ რა გინდა?! - ცივად ვეკითხები, მისი ნახვისგან მონიჭებულ სიხარულს ვაიგნორებ. ფეხებს გაყინულ იატაკზე ვალაგებ, ჟრუანტელი მივლის. - აქ, რა მინდაააააა გოგოოო?! ამის დშ, შენ რატომ წამოხვედი უთქმელად?! როდიდან იქცევი ასე?! იმის ღირსიც არ ვიყავი, რომ

ბედნიერების რეცეპტი (მეჩვიდმეტე თავი)

ქალაქის პროკურორს გვერდით ეჯდა ყოფილი ეჭვმიტანილი. ავტომობილს თავად ფარნავაზი მართავდა. ისევ ვერ ბედავდა თორნიკე ზედმეტი კითხვების დასმას. არც პროკურორი იწუხებდა თავს ახსნა - განმარტებით. ალბათ, გულის სირღმეში მაინც სჯეროდა ქართველიშვილს, რომ მისი