სიმპათიური სტუმარი ( 7, 8 თავი)

ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. თვალები რომ გავახილე ისევ არ იყო გათენებული. საათს დავხედე, ღამის ორი საათი იყო. ტელეს დავხედე, მესიჯი იყო უცნობი ნომრიდან. პირველი გაბრო ამომიტივტივდა გონებაში.– ‘ შენი სახლის გვერდზე, ბუჩქნართან გელოდები’ რამოდენიმე წამი

ბედისწერა (თავი 7)

-დედა ალბათ ხუმრობ ხო? (ტატო) -არა ამ ყველაფერს სრული სერიოზულობით გეუბნებით და მოვითხოვ თქვენს დას ისე მოექცეთ როგორც იმსახურებს და სათანადო მაგალითი მისცეთ.-რა სასაცილოა უკვე ჩვენი დაც გახდა.

სპექტაკლი ჯოჯოხეთში (I თავი)

დაბადება სცენაზე, რადიკალურად განსხვავებულ ადგილას... სცენაზევე ადგმა ფეხის, მეტყველება, აზროვნება და, რაც მთავარია, იქვე განვითარება... რაღა თქმა უნდა, ჩვენ, ყველანი, სცენაზე ვიბადებით (თუ გაგვიმართლებს და სცენის შუაგულში დავიბადებით,

არჩევანი (თავი 1)

დაგიბრუნდით ჩემო მონატრებულო მეგობრებო ახალი ისტორიით. იმედი მაქვს მოგეწონებათ და თქვენს გულებთან ახლოს მოვა. იმის იმედიც მაქვს რომ თქვენი რჩევებით და მხარდაჭერით დამეხმარებით და ისტორიას შემართებით და ლამაზად განმავითარებინებთ. დიდი მადლობა

ცინიკოსი (თავი 3)

-შენი ახალი მსხვერპლი?!რომელ ახალ ცხოვრებაზე ვსაუბრობთ?იმაზე ხომ არა რომ ვერ მოინელე გეგმა რომ ჩაგეშალა და ხუთი წლის მერე განახლებული დეტალებით ჩემს ნაკვალევს რომ მიჰყვები?შენ მე გამანადგურე!ახლა ჩემი ჯერია,ყველაზე წმინდას გეფიცები მიწასთან

შეცდომით მოტაცებული (თავი 2)

დილით გვიან გაეღვიძათ. რატი თაკოსკენ იყო გადმოტრიალებული, თუმცა წესები არ დაურღვევია და მის ხაზზე არ გადმოსულა. თაკო კი მოუხერხებლად იწვა, თავიდან ვერ მიხვდა ამის მიზეზს, მაგრამ შემდეგ რატის ორი ბალიში რომ დაინახა მიხვდა, ბალიში არ ედო თავთან.

სიმპათიური სტუმარი ( 6 თავი)

რომ გამეღვიძა უკვე 21 საათი იყო. – ‘ მარია რას ვაპირებთ? ‘– მივწერე და ტანსაცმელი გამოვიცვალე, ამასობაში პასუხიც მოვიდა. – ‘ გოგო თითქმის ყველას ეზარება გასვლა, თან გვიანი და უბრალოდ ჩემთან შევიკრიბოთ.’

იმედის შუქი light of hope თავი 14

ცდილობს ჩემს დასამშვიდებლად გაიღიმოს , მაგრამ საარჩევნო დაპირებასავით ყალბია მისი ჟესტი , ცრემლებს იწმენდს და ისევ აგრძელებს ცომის გაბრტყელებას ,ხასიათი მიფუჭდება ,ჩაის ვისხამ ჩემ ჭიკაში და ვუყურებ ნაღვლიან დედას, იისღა დამრჩა და არმინდა ასეთ

სვანეთში გამომყევი (თავი 8)

დათო.. დათოს ტკივილს ვაყენებ..ვანადგურებ..ვკლავ..ჩემი დათო...ჩემი..აი აქ მიწყდება აზრი და ვტირი..ისე ვტირი თითქოს დათო წინ მეწვეს და ვგლოვობდე..მასთან განშორება უკვე კარგა ხნის წინ გამოვიგლოვე..მაგრამ..ახლა..ჯერ კიდევ შეუხორცებელი იარა კიდევ უფრო

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი 4

ზალრიც დაირეკ, ყველა ეზოში გავედით, ჩემს გვერდით ალექსალნდრე დადგა და ხელი გადამხვია, მისი ეს ქმედება არავის არ გამოპარვია , ნუ რასაკვირველია ჩვენებს ესიამოვნათ მაგრამ დანარჩენების რა მოგახსენოთ. უეცრად სკოლის შემოსასვლელისკენ მიიხედა ყველამ და