უთქმელი სიტყვები (თავი 3)

- ზურა ცოტა გაიწიე ვერ ვეტევი? გააპროტესტა ლილემ - გოგო ნუ წრიალებ და ნუ მაწუხებ, ძილი მინდა. - პატარა ადგილია და ვერ ვისვენებ, თან ვინმესთან ძილს არ ვარ მიჩვეული - რომ გათხოვდები მერე შენ ქმარს ეტყვი არ ვარ ვინმესთან ძილს მიჩვეულიო?

ვაჩე ვიბლიანი თავი 12

-ვაიმეეეე მეწვიიიის - მორთო ყვირილი პირსახოც შემოხვეულმა ნატალიამ -რაგჭირს? - დაფეთენებული შევარდა ახალგაღვიძებული ალექსანდრე სააბაზანოში - ვაიმე რა გისვია სახეზე ნატალია - შეეშინდა მოულოდნელად ვაჩე ვიბლიანი თავი 12

რა უნდა გავაკეთოთ, რომ დიდი ხნით შევაყვაროთ თავი ამა, თუ იმ ზოდიაქოს

ადამიანებს მათი ზოდიაქოს ნიშნიდან გამომდინარე სხვადასხვა ფსიქოლოგიური მახასიათებლები გააჩნდიათ. აქვთ ნაკლი და აქვთ ღირსებები. ხოლო პარტნიორის მხრიდან ჩვენი ნაკლის გამუდმებით აფიშირებს და დემონსტრატულ მოთხოვნას გადავკეთდეთ ხშირად მივყაროთ ხოლმე

უთქმელი სიტყვები (თავი 1)

იცი რა არ მემსის, აქ რომ ვიყავი საერთოდ არ მენახებოდა, სახლიც კი გააყიდინა მშობლებს და გადავიდა. არ მესმის რატომ იქცეოდა ესე, როცა წავედი გადაირია მაგრამ აქ რომ ვიყავი დღეები ვერ ვნახულობდი, უბრალოდ შორიდანაც ვერ ვხედავდი.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთერთმეტე თავი)

ერთი კვირა გიოს სკოლაში მივყავდი და გაკვეთილების ბოლოს მაკითხავდა, სახლში მივყავდი და თვითონ ისევ სამსახურში ბრუნდებოდა. რაც სკოლაში დავბრუნდი მთლიანად სწავლაზე ვიყავი კონცენტრირებული. ვცდილობდი როგორც ახალი ისე გამოტოვებული მასალა მესწავლა.

ვაჩე ვიბლიანი თავი 8

-შეიძლება ძალიან სულელად ჩამთვალო, მაგრამ რაც მოხდა მაგის მერე არმინდა უბრალოდ ურთიერთობა გაგვიფუჭდეს -მსგავსი არაფერი მიფიქრია, ბოლოს და ბოლო ქმრად ჩემი აღიარება არ იკადრე, ქვეყანა ხო არ დაქცეულა -მკლავდა მისი ირონია

მე შენ სიცოცხლე (თავი 5)

-გაიღვიძე მძინარე მზეთუნახავო-ირონიული ღიმილით უყურებდა სანდრო ანკას -გადი რა... -ანკა ადექი შეხედე რომელი საათია-ივამ მისი მოთაფვლა სცადა -არ მინდა. მეძინება

პარალელური სამყაროები (თავი მეორე)

როცა რაღაც ახალს ვიძენთ აუცილებლად უნდა ვიცოდეთ ისიც რომ რაღაც სხვას ან სულაც მას საუცილებლად დავკარგავთ. შეიძლება ხშირად ვკარგავთ ნივთებს თუმცა ადამიანის დაკარგვა ორმაგად მტკივნეულია ზოგჯერ. დამიკარგავს ახლობლები ოჯახის წევრებიც.. თუმც იმ ადამიანის

მიჯაჭვული (XVI თავი)

ამასობაში დრო სწრაფად მიჰქროდა. უკვე ნოემბერი იყო, მათი თვე. კვლავ ნაცრისფერი, მაგრამ სალომესთვის უცნაურად თბილი ნაცრისფერი დღეებით სავსე. თითქოს ამ დღეებში უფრო მეტად გრძნობდა მის სიახლოვეს და ამ ფაქტს ლამისაა გაეგიჟებინა.

უპირობოდ (მე-5 თავი)

-სანდრო -მესმის ნიკას ხმა ტელეფონში, აშკარად აღელვებულია, მაგრამ ცდილობს დამალოს.- უნდა გნახო. ახლავე. რაღაც მოხდა. -კაი დაწყნარდი, ჩვენს ადგილას მოდი, პარკში. ნახევარ საათში მოვალ. -კაი.