დედა-შვილობა (თავი1)

მან წლების წინ მისი გოგონა დაკარგა, ჩვილი დედას მოსტაცეს, ახალნამშობიარები ქალი, როცა გონს მოეგო მისი გოგონა მასთან აღარ იყო, მას უთხრეს რომ ბავშვი ძალიან სუსტი იყო და გარდაიცვალა...

სიყვარული? ის ხომ ბრმაა - თავი 7

სიმართლე გითხრათ გული არც მტკენია. მიჩვეული ვიყავი იმედგაცრუებას. ნელ-ნელა ვაცნობიერებდი რომ ამ წყეულ სკამს ვერასდროს მოვშორდებოდი. -ექიმო კიდევ ერთი ოპერაციის გაკეთება როდის შეიძლება? თოკოს ხმაში იმედგაცრუება იგრძნობოდა. მე ხომ მისი ცოლი არ

არ შეიძლება! თავი 10

წავიდა, დამტოვა და წავიდა.. არ ვუყვარვარ და არც შევუყვარდები, თვალებიდან ცრემლები მომდის 19 წლის ბიჭს და თავს ვიწყევლი, ნუთუ ასეთი დებილი ვარ რომ ვერ შევინარჩუნე, მართალია ქეთი, ყველაფერი სიმართლე მითხრა, მაგრამ მას რომ სცოდნოდა ყველაფერიესე არ

სიზმრის ქურდი (თავი XVIII)

-გაბრიელი- მეორე დღეს ეკას სახლთან კიდევ მივედი. არ ვიცი რამდენი ხანი ვიდექი გარეთ. თუმცა ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და კარზე დავაზარე. კარი ხანში შესულმა ქალმა გამიღო. -გამარჯობა, ქალბატონო...-სახელი არ ვიცოდი ამიტომაც პაუზა გავაკეთე.

სევდისფერი ცისარტყელა (თავი3()

შინაგანად დავიძაბე. ბრაზი მახრჩობდა, რომ ამ ხათაბალაში გავეხვიე. ნინაზე ვიყავი გაალმასებული. საწყალი ირაკლი, თურმე ყურებამდეა ჩემს დაზე შეყვარებული, ის კიდევ… ალბათ აღარც ახსოვს ამწუთას ირაკლი. ისე წავიდა, უკან არც მოუხედავს. არც მე დამირეკა, რომ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეათე თავი)

ბავშვებთან აღარ დავბრუნებულვართ, ჩვენ ჩვენთვის დავდიოდით. -ეე ჩემია ეს!- ვიყვირე როცა შევამჩნიე რომ ბამბის ნაყინს მპარავდა და ზურგს უკან დავმალე. - ვიცი. -უდარდელად მიპასუხა. -მერე რატო მიჭამ?

ვაჩე ვიბლიანი თავი 7

ფიქრებში გართული ნერვულად ვიწვალებდი თითებს და თან გზას არ ვაშორებდი თვალს. ვცდილობდი ვაჩესთვის არ შემეხედა, ვიცოდი არც ის იქნებოდა კარგ მდგომარეობაში, მაგრამ ჩემთან მაინც ვერ მოვიდოდა. ვაჩეს მობილურმა უეცრად ხმები გამოსცა

სამუდამო არაფერია (თავი 4)

-ვიცეკვოთ? - თავს ვუქნევ და მივყვები. ჩემს ხელს მის ხელში მალავს ხოლო მეორეთი წელზე მეხვევა. მის სუნთქვას პირთან ვგრძნობ, თავი ჩახრილი მაქვს, ტირილი მინდება, თუმცა არა. არ გავტყდები, ძლიერი უნდა ვიყო, არმივცემ ჩემს თავს

პარალელური სამყაროები(შესავალი, თავი პირველი "სიკვდილი")

ღამე. ეს წყვდიადია. ის წყვდიადი რომელიც ჩვენ დასვენების უფლებას გვაძლევს. ღამე. ამდენი ფიქრის და ოცნების დამტევი. რამდენი ადამიანის ჩურჩული ესმის ნეტავ? ვინ გაიგებს. რამდენი ადამიანის ქვითინს ისმენს, გადაღლილი გულები კი მაღლა

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 4)

-რას აკეთებ-ერეკლეს ხმაში არანაირი ემოცია არ გამოიხატებოდაეტყობა გუშინდელზე გაბრაზებული იყო, ივას გამო.-არაფერს შენ-მეც. ნიას ტირილი რატო ისმის-რავი აცრაზე მყავდა სიცხემ მისცა და ვერ ვაჩერებ-გამოვდივარ ანკამ პასუხის გაცემაც ვერ