Dream! (6თავი)

მიყვარს? ხოო მიყვარს ან რავი აბა ეს რაარის? რაარის ის გრძნობა რასაც აქ გულში ვგრძნობ მაგრამ ბევრი ფაქტორია რაც ხელს გვიშლის. წავალ და ვეტყვი ! მაგრამ როგორ ვუთხრა ? მე ხომ ეს არასდროს გამიკეთებია. იჯდა ასე და საათობით საუბრობდა თავის

Fight for Love... (19 თავი)

- აბა რასშვებიან ჩემი გოგოებიი _მარიამის ოთახში თავი შემოყო გიომ და საწოლზე წამოსკუპებულ დედა-შვილს ბედნიერი სახით შეხედა - მამიკო მოვიდააააააააააა _ ქეთიმ და მარიამმა ერთდროულად შეჰყვირეს და გიორგის კისერზე ჩამოეკიდნენ - ჩემიი პრინცესებიი.

მარიანა (თავი 2)

დავინახე ლამაზად შეფუთული ყუთი,ავიღე ხელში მაგრამ გახსნას არ ვჩქარობდი. როდესაც სახლში შევედი ყუთი სამზარეულოს მაგიდაზე დავდე. წყალს გადავივლებ და მერე გავხსნი ჩავილაპარაკე ჩავილაპარაკე ჩემთვის...-ვისგან უნდა იყოს?

წერილები (თავი 2)

პალატიდან გავედი, მაინც ვერ მივხვდი, რატომ იყო ნიცა ასეთი? უხაროდა ალექსის კარგად ყოფნა მაგრამ თვალები ჩამქრალი ჰქონდა, მეორე სართულზე ავედი, ჩავუარე ორ პალატას და ის-ის იყო კარი უნდა შემეღო რომ სიცილის ხმა გავიგონე.

სიყვარული და ტკივილი (8თავი)

-აუ სანდრო ყოველთვის ნერვებს რატო მიშლი? საღამოა და ეზოში ჩამოდითქო გეხვეწები, დილაა და ადექითქო, სკოლაში ვართ და სახლში წამოდითქო და ეხლა მაინც ადექი თორე დაგვაგვიანდება. -ხოო მაცა რაიყო დედაჩემი ხოარ ხარ?

Dream! (5თავი)

_ უმმ კაია ხო სოფელი? _ხოო მაგრამ სვანეთის ჰაერს ვერ შეედრება _გეთანხმები . ისე ბოლოს ორი წლის ასაკში იყავი და როგორ? _ კაი რა . იმდენად დიდი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემზე რომ ახლაც მახსოვს ის სურნელი და საერთოდ იქაურობა. _ ხო .მესმის

მაძიებელი (თავი 5)

-კარგად ხარ? -მატიასი ჩემ გვერდზე ჯდება დდა მიღიმის. მას ყოველთვის სეუძლია გამაღიმოს, მნიშვნელობა არ აქვს როგორ ხასიათზე ვარ. -ნუ ბრაზობ მათზე, ისინი შენზე ზრუნავენ და საუკეთესო უნდათ შენთვის. -მხარს მკრავს და იცინის. -თან მოგეწონება აქ ყოფნა, იცი

მინდა მიყვარდე 15 თავი

-შენ აქ რას აკეთებ?გააჩერე ეხლავე მანქანა -დაწყნარდი ნაინა -გააჩერე მეთქი შენ არსად არ გამოგყვები -მოისვენე მეთქი ბევრი გვაქ სალაპარაკო.ტონს აუწია დადამ -ცდები ჩვენ არ გვაქ სალაპარაკო.რა იყი შელახულმა თავმოყვარეობამ აიწია დადა? -ნუ მახსენებ მაგ

წერილები (თავი 1)

ადამიანებს არ უყვართ წერილები, არა შეყობინებებზე არ გელაპარაკებით, ნამდვილ წერილებზე , მელნით დაწერილებზე, ფოსტალიონის ხელით მოტანილზე, ისეთზე რომ გახსნი და ნაცნობი სურნელი რომ იგრძნობა. რა კარგია რომ ასეთი მე ორი მაქვს, ორი წერილი რომელიც მუდამ

სიყვარული და ტკივილი (7თავი)

-თიკო მოიცა დამელოდე. რატომ ტირი? (სანდრო) -ყველაფერი ჩემი ბრალია. -რაზე ამბობ ვერ ვხვდები. -ვერ გაიგე მამამ დედას რა უთხრა? თაკოზე ზრუნავდი სულ და ჩემთვის არ გეცალაო. ჩემი ბრალია მამა რომ წავიდა. -არა თიკო ეს შენი ბრალი არაა, ჩემი ბრალიცაა.