თამაში წესებით -5-

- მირა, არც გამომხედავ?,- ჩემი ხმა უფრო დათბა, მირამ უბრალოდ მის წინ სივრცეში გაიხედა. - არ მინდა რომ თქვენი ყურება იაფფასიან საქციელში ჩამეთვალოს, ბატონო დამიანე,- მხრებში შესამჩნევად გაიმართა და წერა განაგრძო. - რას წერ? ,- მისკენ უფრო ახლოს

თამაში წესებით -4-

- მე არ მიმიგდიხარ, მე მიგიყვანე და მადლობა რაში უნდა გადაგიხადო? გამახსენე, რაშიც ხელფასს გიხდი? ,- ვერც გავიაზრე ისე ვეჯექი უკვე ზემოდან, მისი ხელები ჩემი მკერდისკენ მიიწევდნენ. - რობოტი რომ არ იყოთ და ზოგჯერ მაინც ადამიანი გერქვათ, ხალხი

თამაში წესებით -3-

- შენ იცი რაც მინდა,- ტუჩები მის ცხელ კისერს შევახე და მისი გემო ისეთი განსხვავებული იყო... ვგრძნობდი როგორ დაუარა ჟრუანტელმა, ხელები წელზე შემომხვია. არა, არა არ ჩამეხუტო... მე არ ვარ ის, ვინც უძილო ღამეებს გაგითენებს და ვისაც თავს მხრებზე დაადებ.

თამაში წესებით -2-

სალონში ისე დაცხა, რომ მინდოდა ფანჯრიდან თავი მთლიანად ქარს გამეტანა, იქნებ როგორმე ეს სიმხურვალე ნოემბრის სიცივეს ჩაეკლა. ხმა აღარ ამომიღია, ვუყურებდი როგორ დაყავდა, ვაკვირდებოდი მის პროფილს, კისერს, დაკუნთულ მხრებს, მანქანის სალონი და ამ მამაკაცის

თამაში წესებით -1-

ოფისის კარს ვაღებ და ხმაურით ავრბივარ კიბეებზე. გზადაგზა მჭიდროდ მომდგარ ლურჯ კაბას ვისწორებ. - ჯანდაბა, ისევ ვაგვიანებ, ამ კვირაში უკვე ზედიზედ სამი დღეა ვაგვიანებ, გამაგდებს, აუცილებლად გამაგდებს სამსახურიდან. ჩანთაში ჩაკარგულ ბეიჯს ძლივს

თამაში ( სრულად )

_ძალიან ცუდად არის?! _ ჩემი ბარგი-ბარხანა,დოლიძის ძველ სახლში მივყარე. სანდრო მძიმედ ჩამოჯდა სკამზე და მაგიდას ხელი გადაუსვა,მტვერი აჰყვა თითს და ჩაეცინა. _არ უნდა წასულიყავი. _ ვკითხულობდი მის თვალებში ბრაზს.

Never us(თამაში"LOVE") - 5

- მედე, რაზე ჩაფიქრდი?- მხარი გამკრა ყურადგების მისაქცევად. - რაზე თამარ და დავითაშვილზე.. - აუ რაზე ვჩხუბობით ..- მიხვდა და გაეცინა. - აბა გოგო, ეგ ტრიპაჩი რამ მოგვაწონა სანათესაოს. - გემოვნებაზე არ დაობენ დაო.

Never US (თამაში "LOVE"_) - 4

გამოძინებული, რომ არ ვყოფილიყავი ალბათ, მზის შუქზე რომელიც, თვალებში მაჭყიტებდა საშინლად გავბრაზდებოდი, ახლა კი კმაყოფილად გავიზმორე და ხვნეშა ამოვუშვი, გვერდი ვიცვალე და სხეულზე კომფორტულად მოვკალათდი.

თამაში "LOVE" -3

ტკივილით ახურებული მაჯა დავიზილე და ზურგით შევბრუნდი. გვერდით მომიჯდა. ნატკენი ხელი ხელში აიღო და შეათვარიელა. - გტკივა ? - ყველაზე ბანალური კითხვა, რაც კი შეიძლება დაზარალებულს დაუსვა. კი მტკივა. - რატომ არ მიდიხარ?-მისი პაუზის შემდეგ ამის

თამაში "LOVE"

- დედა, თქვენ ერთად ხართ? წეხან რა მოხდა? იმდენად მოულოდნელად წამოიჭრა ყველასთვის საინტერესო საკითხი, რომ ჰაერში გავარდნილი სიჩუმე, მხოლოდ ჩემი ხველით და ტელევიზორის ხმით ირღვეოდა. - არა, ჩვენ არ ვართ ერთად! - კი, ერთად ვართ.