მე გამახსენდა ქალი, ქალი რომელსაც შევარქვი წამი.

სწორედ ეს ქალი შემხვდა იმ დილას ეკლესიაში, თან ახლდა დედა უკვე ხნიერი, თუ მეხსიერება არ მღალატობს ოთხმოც წელს იყო გადაბიჯებული. თვალებს ვხუჭავ და მახსენდება მისი ნაოჭ შეპარული სახე, მისი ჭაღარა.. და თვალები? საოცრად მშვიდი, ცოტა შეშინებული. მისი

მე მომინდა ..13

დრიფტი ვერავინ გაბედა, წყნარად მივედით რესტორანში, ნიკას და განსაკუთრებით მომხვდა თვალში, ძალიან საყვარელი გოგოა, ნიკას თვალები, ცხვირი და თმა აქვს, მხოლოდ ტუჩები აქვს განსხვავებული, გული ზალიან მეტკინა ჩემები რომ ვრ დავინახე

ადვოკატი მე! (დასასრული)

-აუ, საბანი დამახურე რა!-მძინარე, იძახის ის. -ახლავე საყვარელო, ბალიშსაც მოგიტან!-დამცინავად ვიძახდი მე.-გაიღვიძე!-ყურში ჩავყვირე. დათა წამოხტა და აქეთ-იქით იხედებოდა: -სად ვართ? -ხუთ ვარსკვლავიან სასტუმროში.-ისევ და ისევ დამცინავად მივუგე. სად

მე მომინდა ..12

რა არ გასვენებს ? - გაიღვიძე რა მე რა ვაკეთო.. - კაი გავიღვიძე, ახლა ორივემ რა ვაკეთოთ ? - ადექი და რამე მოვიფიქროთ, სასეინოდ წავიდეთ, ან ელენესთან გავიდეთ, ან.. -ან აქ დავრჩეთ- მოგუდული ხმით ცაილაპარაკა და ხალათის შესაკრავს დაწვდა...

ადვოკატი მე! 8

-ძალიან გთხოვ, ცოტა ფრთხილად!-რამის პანიკაში ჩავარდნილიყავი, მაგრამ თავს ვინარჩუნებდი. -რა იყო, თვით მაკატერინეს რამის ეშინია?!-მსახიობურად შეიცხადა მან. -ყველა ადამიანს რაღაცის ეშინია!-ავღნიშნე მე. -მეგონა, გამონაკლისი იყავი!-ირონიულად მომიგო,

ადვოკატი მე! 7

-ლანა, ორი ყავა შემოგვიტანე!-ვუთხარი და დათას გავხედე, რომელსაც სკამიდან, დივანზე გადაენაცვლა და კომფორტულად მოთავსებულა. -რას აკეთებ?-გაბრაზებული დავდექი დივნის წინ. -გელოდები, როდის მოხვალ!-ირონიულად და მომიგო და ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა. ლანა

მე ის დავკარგე...

ორი დღის წინ გადავწყვიტე დამესრულებინა ჩემი ფერადი ცხოვრება და ყველაფერი სუფთა ფურცლიდან დამეწყო. ვიცი,რომ გავა დრო,მე სხვას შევხვდები.შემიყვარდება ის ადამიანი,რომელიც მისნაირი მზერით შემომხედავს,მაგრამ ის ის არ იქნება. მისი მზერა ზუსტად ისეთი არ

ადვოკატი მე! 6

-ვინ მოგცა უფლება, მანდ დაჯდომის?!-არველაძისკენ მივიწევ. -კომფორტული სკამი გქონია! ცოტა, რომ დაგეგვიანებინა სამსახურში კარგი იქნებოდა, ცოტას მაინც დავიძინებდი.-სკამიდან ადგა და ჩემსკენ მოიწევდა. უხერხულობა ვიგრძენი გუშინდელი საღამოს შემდეგ. მისი

მე მომინდა ..11

ეს როგორ დაიჯერე.. - სულ მასთან იყავი, იცავდი, ჩემი კი გეშინოდა. - მართალი ხარ - ტირილით ამოვილაპარაკე როცა გავიხსენე რამდენს ნიშნავდა გეგა. - ჩუმად თორემ ახლავე წავალ და მოვკლავ..

მე მომინდა ..11

თუ არ გინდა გავაგრძელო პალტო ცაიცვი და წამოდი დროზე...- მიყვირა ნიკამ, სწრაფად ცავიცვი პალტო და გავყევი, მანქანას სწრაფად მართავდა, ძალიან ზალიან იყო გაბრაზებული მაგრამ მე მეკიდა :დ თვალები დავხუჭე სკამს მივეყრდენი და ჩამეძინა..